United States or Norfolk Island ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Oe komt dan algijkes binne!" en hij kwam gauw afgeloopen en opende het traliepoortje, dat slechts open ging als de meid moest water scheppen, "'t Was zoe goe werke," zei de pastoor, "en ik zit zoe mor wa te striele en te strijke; kom binne!" "'k Hem 'n ander gedacht," zei Pallieter, "nemt oewe celle mee oep ons schuitje, en we zullen al spelend 'n toerke nor 't hof Van Ringe doen!"
Daar hield Pallieter stil, en aan den voet van den wagen werden er nog eerst twee flesschen ouden wijn gedronken. "G' hed e schoe weer," zei Fransoo, "'t is lak 'n zalf deze rege." En Charlot vermaande Pallieter: "Doed oeve frak toch aan, oe hem is al zoe nat as mest."
En verrukt, met stralende oogen en blozende wangen, komt ze naar mij toe: O, meniere! wa zij-e gij toch veranderd! K'n zoe ou noeit irkend hèn!" En wij praten over het verleden...
Hij had den veldwachter last gegeven ze aan te houden als ze nog terug kwamen, doch die maatregel voldeed 't Barontje maar half wijl hij nu bij ondervinding wist dat 't niet zoo makkelijk ging. Er moesten krassere middelen getroffen worden. 'k Zoe z' omverre schieten! riep eensklaps Plus-Que-Parfait met een vuistslag op tafel. Meneer François knikte goedkeurend.
'T'n goa mij wel nie aan en g' hét gij 't recht van d'r mee te doen wat da ge wilt, moar 't zoe mij toch spijten da ge 't moest verliezen of gestole worden." Alfons bedacht zich even, de wangen vurig rood, de oogen strak op 't tafelkleed gevestigd. Toen antwoordde hij met een soort weerzin, als ontsluierde hij ten ontijde een groot geheim dat nog liefst moest ongerept blijven.
"Nien ik, menier de notoarus, 'k 'n verstoa d'r niets van," bekende Alfons, wanhopig de schouders ophalend. De notaris zat een oogenblik in perplex nadenken, de oogen op den jongen boer gevestigd. "Zoe-je liever geld hên, mijne vriend?" vroeg hij plotseling. "Rechtaf gesproken, joa ik, menier de notoarus. 'K zoe veel liever geld hên!" "Moar wa goa-je mee da geld doen?
Maar zij zelven voelden zich al niet geruster dan Cordúla, er was een scherpe strijd in hen tusschen hun verrukking voor het nichtje en hun vrees voor geldelijke schade; en even angstig als Cordúla zelve waren zij naar den inhoud van het testament benieuwd. Dat da moest woar zijn, 'k zoe d'r iets van krijgen, 'k zoe d'r mijn deud aan hoalen!" beefde Cordúla met wijd-uitgezette oogen.
"Och," zei de pastoor tot Marieke, "'t zal mij zoo vare, zonder den Bruur te zijn," hij schudde zijn hoofd en zuchtte. "Kom," troostte Marieke, "zoe erg zal 't ni zijn, er is immers nog Fransoe." "'t Is tijd!" juichte Pallieter tot de voortlamenteerende Charlot. "Oep de wage!" en hij sloeg den met hooi gevulden tweezak over zijn schouder.
"O!" riep Fransoo tot Pallieter. "Bruur, zoe iet vinde ni meer van hier toet China! Och, hoe kolossaal!" En de zon, die meer en meer binnenschoof, gaf er een grooter weelde en een inniger leven aan. De pastoor zijn kletskop blonk hevig af tegen de blauwe verte der mastebosschen, en Charlot zat te zweeten van gulzigheid en plezier.
En zij begon mij een gecompliceerd verhaal over mejonkvrouw Quiline, een wees van adel, maar zonder fortuin, die bij haar oom, den baron, inwoonde en zoo lief en zoo aardig was, zoo vriendelijk met alle menschen, heelemaal niet trotsch of verwaand, "en zuk 'n scheun vreiwe-meinsch, meniere, as 't 'n boeremeiske woare dat den helft van 't dorp d'r zot van zoe leupen!"
Woord Van De Dag