Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Rebecca dekte 'm toe, streelde 'm over z'n haar toen kwam ze bij Eleazar, bij 't dakraam. "Wat heit de dokter gezeid?" , vroeg-ie fluistrend. Ze keek 'm aan, zonder 'n woord te spreken, met oogen waarvan de dikke tranen alles zeien. "Heit-ie iets iets èrgs gezeid?" "Ja," zei ze moeilijk: "hij mòt na 't gasthuis 't mòt"... "Na 't gasthuis en dan?" "Dan is d'r 'n k
Griet zat veur de deur eerdappels te schillen. "G'n oavend soam!" zegt Santje, en voegt er bij: "Woont Dorus Meyer niet gunds in dat huuske?" "Woarum?" vraagt Griet. "Och heur is," herneemt Santje: "ze zeiën dat ie niet warken kos vanwêgens dat Kees 'm..." "Schei moar uut!" roept Griet: "as Dorus bêter is dan zal ie Kees den hals wel brêken."
"Klikke over halfelf kreeg ik eerst last om de trouwkoets in te spannen, en als je dan op slag van elven vóór bent, dan zeg ik dat je moeder je mores hêt geleerd." "Niet eerder besteld?" "Waarachtig niet! Ze wouwen niet in de vigelant van De Zonsberg. Ze zeien dat de tree zoo smerig was. Afin, ouwe Willem zal je dat alles wel beter vertellen."
Dorus leerde heur hartje kennen; 't lillike zag ie niet meer. Moar "goed van binnen en knap van buuten das toch nóg bêter," zeien de jongens; "'t lillike stoot af en duut oe onrechtveerdig wêzen; de mins blieft mins zie 't oog wil óók wat." "Best meugelik! Moar Santje had er nou toch geen schoai bij. En Kees? neen, Kees ook niet. Kees is en blieft heur beste jong!" "Nietwoar, jungske!
"Ja," zeit ie, "je kan nog wel op denzelfden voet blijven wonen, maar jullie komt nooit in de kerk." Ik denk: wat zou er nou komen? "Kijk," zeit ie, "als je allemaal altijd in de kerk wil komen, dan kan je blijven." Nou, heel veel vieren en vijven meer... en of we nu al zeien als dat we Hervormd waren; hij hield maar vol: je doet alsof je Afgescheiden bent.
Toen dokter dan eindelijk toch om 'en uur of twee was komen aansukkelen, toen had de kuiper juist in woede vrouw Spanning de deur uitgesmeten. "Heere beware!" zegt Kaatje. "Ja, en wat het ergste was: van de kunst was er geen heil meer te wachten. Gekonfiskeerd! 't Mot er toen gerookt hebben van belang, en ze zeien dat Sturk hem een pak slaag had gegeven, niet gering!"
Waarom zou ie meedoen, had ie toch niet noodig, centen genoeg, 'n mooie vrouw, lieve kinderen, maar hij moest er tusschenuit, juistement omdat ie niet corrompu is, en toen zeiën ze: hij is een jood, wij bennen christenen en dus zooveel beter, daarom staken die heeren van de grrande arrmèe de koppen bij elkander en riepen: "D'raus muss der jid!"
Wil je wel gelooven jongens, dat ik zelf over dit opstel al meer als een verreljaar doende ben; alle Zaterdag avonden, en soms Zondags een beetje. Maar ik zeg je dat ik er menig zweetje op gehaald heb, en dat ik 't al lang had laten steken als meester en Jans niet zeien dat ik 't doen moest, en meester niet altijd hielp met overschrijven.
"Zij wisten niets; daarom konden ze niemendal zeggen..." "En wat zou 't dan verder?" "Ze zeien, dat hij gevraagd had, of ik de moeder was van Kobus of z'n pleegmoeder, en of jij ook al vroeger kennis aan mij had gehad, en zoo al meer." "God bewaar me!" "En dat er sprake van was, dat jij op een erfenis loerdet... Afijn, de man wist zoo wat den heelen boel, naar 't scheen..."
Hij had andere menschen van een schip gered en toen een stuk wrakhout tegen zijn hoofd gekregen. Toen was grootmoeder erg ziek geworden en toen kon ze niet meer loopen. Moeder en vader zeien altijd, we moeten maar heel lief voor grootmoeder zijn. Daar stonden Krijn en Jaap. Ze wenkten hem. "Moet u niet lezen, grootmoe," vroeg Bart.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek