Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
"Klikke over halfelf kreeg ik eerst last om de trouwkoets in te spannen, en als je dan op slag van elven vóór bent, dan zeg ik dat je moeder je mores hêt geleerd." "Niet eerder besteld?" "Waarachtig niet! Ze wouwen niet in de vigelant van De Zonsberg. Ze zeien dat de tree zoo smerig was. Afin, ouwe Willem zal je dat alles wel beter vertellen."
't Zal een zwarte parapluie zijn geweest waarmee men het gelukkige paar voor den regen beschutte, maar in zijn oogen was het een rouwfloers, en slechts op 't laatst, bij 't verdwijnen in de lijkkoets, toen heeft hij nog iets wits zien blinken. 't Was haar kleed... De lijkkoets? Nu ja de trouwkoets! hij dacht aan rouwfloers, en men vergist zich dan licht.
"Dan zie je me voor 't laatst!" "Ik wil geen hand van je!" "Geef me je hand... Je weet nooit wat gebeuren kan"... "Nee." Het was een korte ceremonie. Ze reden van 't Stadhuis terug. Het rijtuig rolde snel, gevolgd door twee andere met getuigen. Met haar hand in de zijne, onnoodig-opgewekt, uit zenuwachtigheid, zat hij in de trouwkoets.
Glurend door een matten glimp, heeft Donerie langs het dak van een groote groene parapluie het oog gehad op die hooge trouwkoets. Toen het portier werd opengedaan en de treden neergeklapt, toen heeft hij strakker getuurd; maar een rouwfloers heeft hem het uitzicht benomen.
Behalve eenige straatjongens en meisjes de laatsten met haar rokken over 't hoofd stonden er nog twee, die dicht aaneengesloten onder een groote groene parapluie, het weder-instappen der jonggehuwden in de trouwkoets verbeidden. 't Was een zeer bleek, fatsoenlijk gekleed jonkman met een dito dito meisje.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek