Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
Toen verzocht zij om een onderhoud met haar, wat haar gereedelijk werd toegestaan, daar zij tot de meest vertrouwde dienaressen van Laudine, dit was de naam der slotvrouwe, behoorde. Luned vond hare meesteres uitgestrekt op eene rustbank, het hoofd in de armen verborgen, ten prooi aan de diepste wanhoop. "Waarom weent gij zoo, Vrouwe?" vroeg Luned op zachten toon.
De klokluider keek hen jammerlijk aan en maakte, zijns ondanks, wegens de krieuweling, met zijn neus de koddigste gebaren. Doch daar de tranen over zijne wangen rolden, spraken de vrouwen: Groote heilige Maarten, weent gij over de zonden der stede Ieperen? Niet waar, uwe edele neus verroert zich?
De knecht deed een bevestigend teeken met het hoofd en hernam: "Ik vergat u te zeggen, madame, dat de vrouw, van wie ik zoo even sprak, in de voorkamer uw antwoord wacht. Zij weent, dat het een hart breken zou, en schijnt van uwe goedheid iets te willen afsmeeken." Mevrouw Van Valburg stond op van haar rustbed en trapte twee- of driemaal met ongeduld op het tapijt. Dan riep zij: "Wel, wel!
De rots, waarop het kasteel was gebouwd, vernam de nooit-gehoorde stem der steenen en ontwakend uit het eeuwige zwijgen, vroeg zij hen: "Wat is er geschied, dat gij spreekt?" "Wee wee," antwoordden de steenen, "bij uw hart ligt Reynout van Valkenburg, voor eeuwig verzonken, en in het slot weent zijn gemalin, om bij hem te wezen in den dood.
"Waarom weent gij nu?" "Ik weet het niet," was het antwoord, "omdat gij zoo goed voor mij zijt." "Kom, kom, het is maar spel," riep Bavo. "Hadde ik geweten, dat het beeldeken u moest bedroeven, ik hadde het aan stukken gescheurd." "Ho, aan stukken scheuren!" gilde Lieveken met schrik. "Doe dit niet! Geef het mij, als 't u belieft!" "Wel, het is voor u, Lieveken, dat ik het heb gemaakt."
Terzelfdertijd roerde een snik in hare keel en voor de eerste maal zag Goedele een traan van innig lijden tusschen hare beloken wimpers te voorschijn dringen, stralend opzwellen en wegrollen over hare slapen. Moeder weende. Goedele fluisterde: Moeder weent....
Bitter weent zij over zekere droomen waarmede de duivel haar kwelt. Het leven gaat haar walgen. "Maak er een eind aan" blaast de Booze haar in. Doch God waakt over haar, ook in hare ellende. Geestverwanten dezer beide vrouwen zijn in de volgende eeuw in niet geringen getale aan te wijzen.
Als gij daar bidt en weent, Dan zullen ze u nabij zijn met den troost Des Heeren. O, blijft wandlen aan Zijn hand: Hij weet den waren weg naar 't Vaderland. Dat hebben we ondervonden, dierbaar kroost! Dáar brengt Hij, na de korte scheidenspijn, Ons eeuwig saam! Ja, Amen! Zoo zal 't zijn. Hebt gij die andre klanken daar gehoord?
"Gij weent, o hemel!" "Arme Witta, arme Witta!" zuchtte jonkver Wulf. "Zij is niet met u!" kreet Robrecht, sidderend van schrik. "Zij is buiten gebleven? Eilaas, eilaas!" En hij zakte, door de wanhoop verpletterd, op eene bank neder.
"Dat mag wel zoo wezen!" antwoordde Klaas Beukman. "Maar er kon wel eens een tijd komen, dat de menschen zullen denken aan wat onze Heiland tot de vrouwen zei: "Ghij dochters van Jeruzalem, en weent niet over mij, maar weent over uselven ende over uwe kinderen!" Want het kon nog wel eens wezen dat er een rechtvaardig oordeel over het land ging en de kandelaar van z'n plaats geweerd werd."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek