Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juli 2025
Misschien zal weldra deze mond opengespalkt, de oogen verglaasd en gesloten zijn, en de trotsche, edele ridder door den laagsten slaaf van dit vervloekt kasteel vertrapt worden, zonder dat hij zich verroert, als hem de voet op het hoofd gezet wordt! En mijn vader! o mijn vader! het staat slecht met uwe dochter, daar zij niet aan uwe grijze haren, maar aan de blonde lokken der jeugd denkt!
Nog altijd staat Marling met het opgeheven glas, doch niemand verroert zich. Er heerscht een drukkende, benauwende stilte de stilte, die storm en onweer voorafgaat. En dat onweer komt reeds opzetten. Reeds zwelt de blauwe ader op langs de rechterslaap van Reinard Jansen, doch bij Charles Marling komt de Engelschman boven.
Marius zegt, dat gij wilt, dat ik u hier ontvange." "Ja, zoo is het." "Ik verwachtte dat antwoord. Goed. Ik zeg u, dat ik u den mantel zal uitvegen. Maar beginnen wij met het begin. Kus mij, vader." En zij bood hem haar wang aan. Jean Valjean bewoog zich niet. "Ge verroert u niet. Ik ben thans overtuigd. 't Is de houding van een schuldige. Om 't even, ik vergeef 't u.
Hij vocht als een dolle om zijn leven, en met geweldige inspanning rukte hij de knellende vingers weg. Dadelijk hoorde hij het overhalen van een haan en zag hij een loop blinken vlak tegen zijn voorhoofd, zag hij een korten, breeden man voor zich. Wat moet je? steunde hij. Hoû je stil, sprak de man. Als je je verroert, schiet ik. Je bent gek. Wat heb ik je gedaan?
"O! welk een groote steen! men zou zeggen dat hij zich verroert...... En kijk eens, dien boom, een waren boom met takken!... O! en daar hebt gij een visch! Hij zwemt pijlsnel door". Maar eensklaps riep zij uit: "Wat is dat toch? Een bruidbouquet! Hoe! bruidsbouquetten? Zie slechts, of men niet zou zeggen dat het witte bloemen zijn. Het is heel, heel mooi".
Ik heb de schako's van het vijfde linieregiment en de guidevlagjes van het zesde legioen herkend. Binnen een uur zult ge aangevallen worden. Wat het volk betreft, gisteren was het in gloed, maar van morgen verroert het zich niet. Er is niets te verwachten, niets te hopen. Evenmin van een voorstad als van een regiment. Ge zijt aan uw lot overgelaten."
De mantel, dien hij droeg, getuigde niet van grooten nood, en zijn muts was niet erg versleten. Voor ik iets kon zeggen, vatte hij mijn hand en kuste die tweemaal; ik voelde zijn lippen en walgde van afkeer en ging haastig op zij. Waarom verlaagt die man zich zoo? Ik zou hem willen slaan; maar de man verroert zich niet en blijft met opgeheven handen liggen.
„Laat een van jelui gauw een dokter halen! En vertel jij geregeld wat ’r gebeurd is.” Niemand verroert zich, want allen willen hooren „hoe ’t geval eigenlijk in mekaar zit”. Daarom herhaalt de agent: „Allo, gauw!” en een van de naastbijstaanden op den schouder tikkend, zegt hij: „Ga jij dan maar; op de Prinsengracht, hier dichtbij, woont een dokter.” Brommend verwijdert zich de man.
Blijf intusschen stil staan; als gij u weêr verroert, zult gij voor uw leven lang tot rust gebracht worden! Kameraden," zei hij vervolgens, zich tot zijne bende keerende, "deze beurs is met Hebreeuwsche letters geborduurd, en ik moet gelooven, dat het verhaal van den dienaar waarheid is. De dolende ridder, zijn meester, moet er noodzakelijk bij ons tolvrij afkomen.
Wat zijt gij toch, blinkende knopke fijn, dat nimmer van schrijven zijt moe? Gij loopt over 't spegelend water klaar, en 't water niet méér en verroert dan of het een gladdige windje waar, dat stille over 't waterke voert. o Schrijverkes, schrijverkes, zegt mij dan,– met twintigen zijt gij en meer, en is er geen een die 't mij zeggen kan:– Wat schrijft en wat schrijft gij zoo zeer?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek