United States or Austria ? Vote for the TOP Country of the Week !


Hoewel ik op iedere vraag in het Russisch antwoordde, begon hij altijd weer in 't Fransch; maar men kon merken dat hij het niet meer zoo vlot sprak als vroeger. Ge kunt niet gelooven, zei hij in 't Fransch tot me, wat ik in dit regiment al niet heb moeten verduren van de officieren!

»Maar wat wil jezegt mijn »slaapie« »als d'r één man staakt, pakken er twee hem op, en douwen hem de pot in... als er een sectie staakt, staat er een compie klaar... en tegenover een compie een bataljon, en daartegenover weer een regiment, en dan een brigade en dan een divisie, en dan vier divisies... en dan

Hij behoorde tot het regiment, dat als een bewijs van goede discipline, het gebruik der nieuwe munitie aannam, die aanleiding gaf of althans het voorwendsel was van de omwenteling der Sipayers. Klein, vlug, welgemaakt, van beproefde getrouwheid, droeg hij nog de zwarte uniform van de »riflebrigade", waaraan hij gehecht was als aan zijn eigen huid.

"Fieken," zeide Hendrik, "om mijnent wille behoeft hij zich geene verwijtingen te doen, en indien ik in 't eerst ook maar weg wilde, 't was mij 't zelfde waarheen of waartoe; nu is dat anders, nu weet ik eerst, waarvoor ik soldaat geworden ben, en waarvoor ik te velde trek; nu weet ik eerst, wat het zeggen wil, dat een kamerraad>kameraad zijn kameraad bijstaat, en dat een heel regiment, op leven en dood, voor 't vaderland te velde trekt.

Op denzelfden datum, te Schajahanpore, moord van den ontvanger en van een zeker aantal officieren door de Sipayers van het 38e regiment, en den volgenden dag, aan de andere zijde van Barwar, dood van de officieren, vrouwen en kinderen, die op weg waren gegaan om het station van Sivapore, op een mijl van Anrungabad te bereiken.

Hij zeide mij, dat dit de bedoeling niet was, toen hij mij een regiment mee gaf, want dat dit regiment evenals vroeger aan hèm bleef toebehooren en dat hìj alleen er de beschikking over had, en dat de titel van opperbevelhebber maar een titel was en een eerbewijs. Hij zei mij, dat ik asjeblieft niet een paar van zijne onderdanen in mijn zakken moest steken.

"Nee, nee, ik spreek nu niet over die praatjes," antwoordde de pastoor uit zijn humeur. "Ik spreek over een groot gevaar." "Maar...wat dondersteen! Biecht u dan op!" "Nou!" zeide de fraile langzaam en met zekere minachting, "u zult weer 's een keer zien wat de invloed van ons geestelijken is: de minste lekebroeder gaat tegen een heel regiment op; dus een pastoor..."

En dat door eigen schuld. Beschamend, onvergefelijk! En dat arme, lieve, te gronde gerichte paard; ach! wat heb ik gedaan!" Een troep volks, officieren van het regiment, de dokter met zijn helpers kwamen toegesneld en deden allerlei vragen. Tot zijn ongeluk voelde hij zich zelf ongedeerd. Maar het paard had den rug gebroken en moest dood geschoten worden.

Het derde personage, kapitein Trossenko, was een oude Kaukasiër in de volle beteekenis van het woord, dat wil zeggen, een man, voor wien zijne kompagnie zijne familie is geworden, de vesting, waar de staf resideert, zijn vaderstad, en de zangers van het regiment de eenige vreugde zijns levens; een man, voor wien alles wat geen Kaukasus was, geen aandacht, ja zelfs het bestaan niet waard was terwijl alles wat de Kaukasus was, in twee deelen was verdeeld; het onze, en het hunne.

Weldra was het gevecht algemeen. In weerwil van het voorbeeld hunner officieren vocht de Pruisische infanterie slecht; de cavalerie maakte het niet veel beter. Bij herhaling bracht een chargeerend regiment, onder luid geschreeuw aangezet, het niet verder dan tot op vijftig pas van de Fransche carré's. Dan hield het halt.