Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juli 2025
Inmiddels maakte Teun Wezer een buiging, nam zijn afscheid en vertrok. Aan het einde van het voorportaal voelde hij zich op den schouder tikken, en zich omkeerende, zag hij Magdalena voor zich staan, die hem in een zijvertrek riep, waarvan zij terstond de deur met behoedzaamheid achter zich sloot.
Nou ik bedank jelui wel hoor. Siem blijf je niet tot het volk thuis komt. Dat zullen ze niets mooi van je vinden." Maar Siem wou niet blijven, hij kwam nog wel eens hooren, later, zei hij en ging nu met Teun en Jaap weg. Anneke bleef bij Trijntje wachten, want die was bang alleen met Tony. Ze was geen kinderen gewend. Trijntje nam zus op schoot en ze gingen met hun drieën voor het bed zitten.
De teug, het voor een jager zoo welluidend getik der hanen van zijn geweer, de blijde zonneschijn, schenen Teun de Jagers somberheid te verdrijven en hem moed in te boezemen; de omstandigheid dat hij het jachtveld werkelijk bereikt had wekte zijnen geest op. Veldin sprong wakker voor hem uit en begon al spoedig zeer gewichtig met den neus langs den grond te snuffelen.
Maar de oude grootmoeder mocht Teun graag hooren schertsen, en het doofstomme kind was overgelukkig als het hem naderen zag, en als hij het leerde knippen van steenen te maken om mosschen te vangen, en Sijtje zag Teun met groote, heldere, donkerblauwe oogen al heel vriendelijk aan, als hij den jongen voorthielp of liet hobbelen op zijn knie, tot hij van vreugd het eenig geluid maakte dat hij te voorschijn kon brengen.
"Wel mogelijk," hernam de Baron: "nu, een goed man, die zich betert. Gij zult getuigenis moeten afleggen: daarom moet ik uw naam en woonplaats opschrijven." "Niemand zal beter daartoe in staat zijn, dan ik," zeide Teun: "die Van Dyk is met mij tot aan den Rijn gekomen. Ik heb hem den weg gewezen." "Van Dyk? zoo! heet de schurk Van Dyk?
De reizigers volgden dien raad en gingen in een kroegje dat vlak aan den weg stond, gevolgd door de vrouw van Teun Wezer, in dewelke Joan nu zijn speelkarnuit Klaartje, Boukes nicht, herkende. "Wel Klaartje!" vroeg hij haar na de eerste groete, "hoe maakt gij het al in den echten staat?"
Op datzelfde tijdstip sprongen de twee personen uit het vervallen gebouw, dezelfden, die Joan in de herberg gezien had, met het mes in de vuist, voor den dag, en snelden op de kar aan. "Staat!" riep Joan, hun de pistolen voorhoudende: "of ik brand los." "Loop maar toe!" riep Teun, terwijl hij zijn mes trok en Joan van achteren aangreep: "zij zijn niet eladen."
"De hond begint nou al te werken," zei Teun; "dat zel goed gaan." Ook duurde het niet lang, of een schuchter haas sprong op. De twee schoten vielen, het een na het andere. De hond sloeg aan; het haas was vrij. "Wat duivel nou!" nep Teun de Jager, en smeet het geweer neder.
Laat mij dan even dit citeeren: Vijf van de tien ... vroeg kort-krachtig 'n lichtmatroos, even de sabelbeenen uitgebogen. As je blief Teun.... Vriendelijk hielp Neel nu en vroeg of hij weer honk had. Soo je siet moeder.... Zijn stem zong zwaar en vol in 't zonnige winkeltje. Twee vrouwen loerden uit, bekeken den frisschen, kraakzindelijken matroos-eerste-klas.
"Wil je niet reis opsteken?" voegde hij er bij, hem minzaam zijn pijp voorhoudende. "Dankje, Jantje!" hernam Teun; "'k heb van daag me tabak nog niet verdiend. Je bent er al vroeg hij. Heb je een strooper op 't spoor, of hoe zit het?" "Neen, maat!" antwoordde de oppasser. "Ik ga op Schoorldam af; ik mot te Alkmaar wezen, en ik rij met Jaapie mee. Een gelukkige jacht!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek