United States or Cameroon ? Vote for the TOP Country of the Week !
"'t Doet er niet toe, 'k wil tóch naar bed, dan is het veel gauwer morgenochtend!" schreeuwde Jantje. "Ook al goed!" zei Dik. Vijf minuten later lag Jan onder de dekens, en een kwartier later sliep hij als eene roos. Om elf uur gingen Dik en Anneke naar bed, maar zij hadden pas den slaap te pakken, of Jantje werd wakker en dacht direct aan zijn cadeau.
Wanneer Jantje dan op zijn blikken fluitje blaast zoo: "tuut, tuut, tuurelureluut, tuuteruteruut, tuluut! en Pietje zijn muziektol aftrekt en daarna de koffiemolen draait, kan de meid, in den vijzel, wat beschuit stampen en de koperen kettingen laten rammelen tot afwisseling.
Maar zijn Moeder was nog boozer, toen zij van het meisje vernam wat er gebeurd was, en zij gaf Jantje voor zijne broek en zette hem in de woonkamer met bevel, dat hij daar den geheelen middag blijven moest. Klaas Touw en Mietje kregen, toen zij weer met het orgel kwamen, een geducht standje van haar en mochten in geen vol jaar meer aankomen.
Hij heeft die niet laten verwringen, verkleuren en afronden door anderen, of door de omstandigheden. In zijne jeugd is men zelden in de gelegenheid om zijn gevoel van persoonlijkheid in daden uit te drukken. Maar juist om die reden doet zich de geboren individualist in die jaren kennen als een "Jantje contrari" en wordt dus een alles behalve aangenaam kind in den huiselijken kring.
Die woorden kwamen er zoo gul uit, dat het mij in mijn hart goed deed. En Jan klaarde er ook heelemaal van op. »Zou ik het doen?» vroeg hij weifelend, en wij zagen duidelijk, hoe graag hij wilde. »Zeker, doen!» zei Bob op zijn beslisten toon. »Als je het niet doet, dan ben ik boos op je. Ik kom je afhalen, hoor Jantje, tot straks!» Dat was fideel van Bob.
Hij slingerde het touw om zijn rechterbeen en om het linkerbeen van Karel, die zoo in zijne sommen verdiept zat, dat hij er niets van merkte. En Jantje bond de beenen stijf aan elkander. Toen diepte hij zijne tollen weer op, om ze voor de honderdste maal nog eens te bekijken.
De r kon hij nog niet zeggen, zoodat hij gemakshalve daar maar een l voor nam. "Hè, wat een gezeur van morgen," zei Anneke, wie de zweetdroppels op het voorhoofd parelden van de drukte. "Er ligt wel een cent in de toonbanklade, Jantje, je weet wel." "Ja moedel," zei Jan, en weg was hij. Hij greep een handjevol centen en begaf zich naar Mietje.
En nauwelijks had hij gehoord, wat Jantje gedaan had, of hij pakte hem bij zijn arm en bracht hem weer naar school, waar Jantje onder een vervaarlijk geschreeuw zijn intocht deed. "Juffrouw," zei Dik, "als hij niet ophoudt met schreeuwen, mag hij nooit meer mee uit rijden. Dat zèg ik en dat méén ik." Die bedreiging hielp dadelijk.
"Vandaag nog niet?" vroeg Jantje, wiens lippen weer zenuwachtig begonnen te beven. "Neen, vandaag nog niet, Jan. Maar dat hindert niet. 't Is hier in de school ook wel prettig." Jantje was dit echter in 't geheel niet met haar eens, wat duidelijk bleek uit het feit, dat hij het weer verschrikkelijk op een schreeuwen zette. Er kwam geen einde aan.
Klaas liep, wat hij loopen kon, en Jan volgde hem op de hielen. Telkens voelde Klaas een sneeuwbal tegen zijn achterhoofd of in zijn nek terechtkomen, en 't huilen stond hem nader dan het lachen. Tot opeens Jantje misgooide, en zijn sneeuwbal in een ruit van de school terecht kwam.
Woord Van De Dag