Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
Jantje ging bij hem staan, en streelde hem met zijne hand langs den nek. Hij was méér dan blij met zijn verjaargeschenk; hij had wel kunnen gieren van blijdschap. De bok liet hem stilletjes begaan, ook toen Jan hem zijn arm om den hals sloeg. "Wat is hij mak, Vader," zei hij. "Ja, daar heb ik hem ook op gekocht," zei Dik. "'t Moet een mak beest zijn, en een flink looper."
En omdat ik nu hier ben, tusschen studeerende menschen, in geestelijk-ontwikkelend milieu, geef ik ze aan studie, m'n speciaal vak, en wijsbegeerte en oeconomie... en allerlei. Begrijp-je?" Else streek met haar hand langs de boek-ruggen, en knikte; maar ze dacht aan Han, en haar huis en aan Jantje,... en de meiden, en wat morgen eten.
Hij maakte den bok los en bracht hem in den tuin. Eigenlijk was de tuin alleen bleekveld. Hij was rondom door schuren omringd, behalve aan den achterkant, waar zich een breede sloot bevond. Jantje mocht daar soms wel eens graag hengelen. Toen de bok den stal verlaten had en rondom zich het welige gras ontdekte, begon hij dadelijk te grazen.
Ze ging voor de klasse staan en begon met hare werkzaamheden. Jantje vond het niet prettig in dien warmen hoek bij de kachel, want hij leerde veel liever met de andere leerlingen mêe, en bovendien was hij al erg warm van het sneeuwballen zoodat hij het bij de heete kachel bijna niet kon uithouden.
Met forsche schreden stapte zij op Jantje toe, greep hem driftig bij den arm en wilde hem de bank uittrekken. "Allo, ondeugende jongen, vóór de klasse! Direct!" En zij trok zoo hard, dat Jantje wel mee moest. Maar o wee, zijn rechterbeen zat aan het linker van Karel vast, zoodat Kareltje óók mee moest, tot zijn groote verbazing. "O Juffrouw! Mijn been! Mijn been!" schreeuwde Karel.
Gelukkig wist Columbus het volk gerust te stellen, met eene uitlegging, die eigenlijk niet veel anders heeten mocht, dan er zich met een Jantje van Leiden af maken, doch de mannen waren te onervaren om te beseffen, dat hun Admiraal hen met een kluitje in het riet stuurde.
't Was nog vóór twaalven, toen hij opnieuw wakker werd. Nu zou het stellig toch wel morgen wezen, dacht hij. Hij liet zich vlug van zijn bed glijden, ging naar het bed, waar zijn ouders sliepen, en trok zijn vader aan zijn neus. "Hei, ho, wat is dat?" riep Dik verschrikt uit, want hij vond het een vreemde manier om gewekt te worden. "Vader, ik ben jarig!" riep Jantje hem toe.
"Santje heeft volkomen gelijk, dat zij het met een Jantje van Leiden afmaakt," zeide mijn moeder: "een jong meisje moet zich nooit uitlaten over een Heer: het mocht haar naderhand berouwen." "Juist zoo!" voegde mijn vader er bij: "want de oude spreuk zegt terecht, dat men met zijn spot naar bed gaat."
"Hè ja, nu moest ik ook nog een wagen hebben," zei Jantje begeerig. "Wat zou ik rijden." Vol teederheid liet hij zijn beide handen langs het lichaam van zijn bok glijden, en hij streelde het korte staartje. De bok scheen het in 't geheel niet onpleizierig te vinden, en deed niet anders dan eten. "Zou ik er zoo ook op kunnen rijden?" vroeg Jantje. "Wel ja, ik denk het wel," zei Dik.
Ze kon niet eens bij haar zoontje komen, zonder door de petroleum te plassen, wat ze op hare pantoffeltjes onmogelijk doen kon. En Jantje schreeuwde uit alle macht, niet om hetgeen hij gedaan had, ook niet omdat hij met de beentjes rechtuit in de petroleum zat, maar eenvoudig om. het feit, dat er geen petroleum meer uit het vat stroomde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek