Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
Jantje werd naar binnen gestuurd, om droge kleeren aan te trekken, en de bok moest in den stal. Moeder Anneke was ook niet weinig geschrokken, want zij had het angstgeschreeuw duidelijk gehoord. Zij stond op, want dat alles gebeurde zeer vroeg in den morgen en hielp Jantje aan droge kleeren. De kleine vent stond te bibberen van de koû, maar hij was toch erg blij met zijn bok.
"O, zeker een paardje op wieletjes?" zei Jantje met een opgetrokken neus. "Dát is niet mooi, Vader, veel te kinderachtig. Toe Moeder, zegt u me maar, wat het is. Toe." "Neen Janneman, dat zeg ik niet," zei zijne moe. "Morgenochtend zul je 't wel zien."
Gelukkig kwam er juist een meisje den winkel binnen om een half pond suiker te halen en toen ze zag, wat Jantje deed, zei ze: "Zeg, stoute jongen, dat mag je niet doen." Zij nam Jantje de dubbeltjes af, die hij in de hand had, en riep luid: "Vollek! Vollek!" Opeens bleek Mietje haast te krijgen.
Mietje was blijkbaar een heel geduldig vrouwtje en zij streek Jantje liefkoozend over zijn kopje. "Wacht even, ik zal del nog meel halen," zei Jantje, en hij voegde de daad bij het woord. De toonbanklade was nog lang niet uitgeput en Jantje vond het heel aardig, dat het orgel zoo lang bleef draaien, en dat de centen zoo mooi in de bus verdwenen.
Dik stond op en nam Jantje in zijn armen, en kuste hem op allebei zijn wangen. En toen gaf hij hem aan Anneke, die hem niet minder hartelijk pakte. Dik kleedde zich spoedig aan, en zei: "Kom meê, Jan, dan krijg je je cadeau. Ik hoop maar, dat het je bevallen zal." Jan beefde van blijdschap en nieuwsgierigheid. "Kan ik het echt opeten?" vroeg hij.
Jantje bleef van schrik stokstijf staan, en zijn ouders, die niet begrepen wat dit geraas midden in den nacht beteekenen moest, vlogen in hun bed overeind. Met een wip stond Dik op den vloer, waar hij bijna over Jantje struikelde, die het hazenpad wilde kiezen en vlak voor zijn vaders beenen liep. Toen begreep Dik, wat er eigenlijk aan de hand was.
"Houd jij je mond!" riep de Juffrouw boos, en zij trok nog harder aan Jantjes arm. Jantje viel half de bank uit, en Kareltje volgde zijn voorbeeld. "O Juffrouw, mijn been! Mijn been zit vast!" "'t Kan me niets schelen, vooruit bengel!" riep de Juffrouw. Maar Jantje kon niet verder. Het blok aan zijn been was te zwaar, en de Juffrouw begon eindelijk te begrijpen, wat er aan de hand was.
Hij sloeg met beide handen op de houten ribben van zijn harddraver, greep daarna de leuning, en trok den stoel daaraan in de hoogte. O, o, wat steigerde dat beest woest! "Huupla," schreeuwde Jantje opeens, want hij verkeerde in hevige geestvervoering. Zijn vader draaide zich onrustig om in zijn bed. Hij werd er half wakker van. Jantje trok de leuning nog meer in de hoogte.
"Schai je der nou al uit?" heet het een oogenblik later uit den mond van denzelfden magistraat, tegen een boer die aan bod is en, zoodra hij hem aanspreekt, wegsluipt, uit vrees voor zijne bekende satire. "Schai je der nou al uit, Jantje? En dat voor een kerel, die Jan Houtkooper hiet; 't is, jandoppie, skande."
Maar vóórdat het water hun voeten bereikte, sprongen zij vlug naar het hooger gelegen deel van den balk. En dan lachten zij luidkeels van de pret. Dat deden zij ook, als een van de balken onder hunne voeten omkantelde, want dan moesten zij zich door vlugge sprongen redden. Jantje was een echte waaghals. Dat kwam, omdat hij verbazend lenig was en nog nooit een ongeluk had gehad.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek