United States or Togo ? Vote for the TOP Country of the Week !
Op dit oogenblik echter snelde Geertrui naar buiten en riep: »Ach Jan, Kareltje vraagt weer naar je!" De bedroefde vader ging naar binnen. »Pake, hier blijven," fluisterde het kind, en zocht de hand van zijn vader. Kloppers zette zich weer neer bij het ledikantje en nam de hand van den kleinen koortslijder in de zijne. Nu was het kind weer bedaard. Doch de plicht, de ijzeren plicht gebood.
»Dat zou je wel willen,» zei Bob grinnekend. »'t Is het mijne, Kareltje. Hier heb ik een borstrok! Van wien is die? Van mij is hij niet, dat zie ik wel.» »O, 't is de mijne,» snikte Pieter, die hoe langer hoe bedroefder werd. »Leg hem maar op den kant,» zei Bob. »Ik heb twee schoenen!» riep Karel. »En ik eene kous!» juichte ik.
Toen werd zij nog veel boozer, vooral toen de andere kinderen hun lachen niet konden inhouden. Zij nam haar zakmesje en sneed het touw in verscheidene stukken. Jantje werd in den eenen hoek gezet, en Kareltje, die dood-onschuldig was aan 't geheele zaakje, in den anderen. Maar Karel protesteerde.
"Houd jij je mond!" riep de Juffrouw boos, en zij trok nog harder aan Jantjes arm. Jantje viel half de bank uit, en Kareltje volgde zijn voorbeeld. "O Juffrouw, mijn been! Mijn been zit vast!" "'t Kan me niets schelen, vooruit bengel!" riep de Juffrouw. Maar Jantje kon niet verder. Het blok aan zijn been was te zwaar, en de Juffrouw begon eindelijk te begrijpen, wat er aan de hand was.
Karel durfde niet. Hij was bang, dat hij vallen zou. "Trap dan toch! Als je niet trapt, leer je het nooit!" Karel drukte zijn rechtervoet naar beneden. Voort ging de fiets, met het gevolg, dat Jan haar alweer niet houden kon, en Kareltje op den weg terecht kwam. "Au!" zei hij. "Dat kwam wel een beetje hard aan." "Hindert niet!" riep Jan. "Stap maar weer op, maar niet zoo schuin hangen.
Lukas wordt ter behartiging van 's Lands belang opgeroepen omdat hy verstand heeft van kousenweven, en Steven geniet de eer in hoedanigheid van industrieel-windmolenaar. Kareltje komt op 't kussen om z'n verdiensten als Indisch parvenu ... enz. enz. Nadat de hoofdspecialiteiten door den schryver onder dak zyn gebracht, gaat hy over tot de onderdeelen.
Jan Kloppers stond met strakken blik en zwijgend bij zijn kind. Het kleine Kareltje was er niet beter op geworden. De ademhaling ging snel en gejaagd, en de dokter uit het dorp had heden morgen verklaard, dat hij de typhus had. De kleine lag daar in zijn bedje, met koortsachtig gloeiende wangen. Het strekte de kleine handen uit naar zijn vader en fluisterde: »Pake, hier blijven!"
"Kareltje!" hernam de andere op den theatraalst mogelijken toon: "dwing mij niet te midden dezer welige natuur een moord te begaan. Nog één woord ten nadeele van Keetje, en ik maai uw eerloos hoofd weg, als gindsche maaier de rijpe aren."
Ik lag in een zwaren droom. Het kwam mij voor alsof mijne gansche kamer door brandende denneboomen verlicht was, en aan elken boom hing een fraaie krentenbroodspop met Adam en Eva en heel het paradijs, en als ik daarop afging en de hand er naar uitstrekte, dan had ik een kapotte laars in de hand en eene kous zonder zolen, en Christiaantje en Kareltje stonden tusschen mij en de gaven van den kerstavond, en floten en toeterden, dat het mij door het hoofd dreunde en knarste, en de duizend lichten dansten voor mijne oogen, en als ik dan riep: "Laat mij toch met rust!
Wel gelukte het hem nog den paling te grijpen, maar deze kronkelde zich om zijn arm heen, en dat vond Kareltje zoo'n eng gevoel, dat hij het beest met een rilling over de leden losliet. Op 't volgende oogenblik verdween de paling in de bijt, en de jongens hadden nakijk. "Hè, wat is dat jammer!" riep Jan spijtig uit. "Hoe dom ook van je, om hem weer los te laten, toen je hem zoo mooi vast hadt."
Woord Van De Dag