United States or Vatican City ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij onderwees "subjectief," zooals de duitsche wijsgeeren het noemen, voor zich zelven en niet voor anderen. Hij was een baatzuchtig geleerde, een put van geleerdheid, welker katrol knarste, als men er iets uit wilde halen. Met één woord, een vrek. Er zijn in Duitschland eenige professoren van dat slag.
Maar mijn min of meer besluiteloos karakter gedoogde niet, dat ik den opvliegendste van alle professoren iets onder het oog zou brengen. Ik maakte mij dus gereed om voorzichtig naar mijn bovenkamertje te wijken, toen de huisdeur op hare hengsels knarste, zware voetstappen de houten trap deden kraken, en de heer des huizes, de eetzaal doorgaande, terstond zijn studeervertrek binnenstormde.
En, ten derde, viel hem in, en toen dat hem inviel, knarste hij op de tanden, hoe hij met den hertog van Brunswijk in Frankrijk geweest was; niets aan het lijf, niets in het lijf, als den rooden loop, en hoe de Franschen hem gejaagd en gesard hadden, en hoe zoo velen zijner kameraden op den landweg waren blijven liggen, en ook zijn besten vriend, Christiaan Kräuger, en dat het volk geen medelijden had.
Maar nu knarste het slot van de buitendeur, en 'n oogenblik later was Else in de gangopening. "Dag Go, hé Van Neerwinden, ben-jij hier?" "Ja, en eigenlijk om jou te spreken." "Zoo; en wat is er dan?"
De gladiatoren verfrischten zich met breede handen-vol water de koppen, de armen, de schouders, namen een badje.... Còsmús!!! riepen de boekhandelaren en de zijdeverkoopers. Kom hier! Hier is een plaats! Cosmus wenkte, dat hij kwam. En terwijl hij de trappen op klom, knarste en ratelde het vóor het proscænium en steeg het aularium statig op.
Ik lag in een zwaren droom. Het kwam mij voor alsof mijne gansche kamer door brandende denneboomen verlicht was, en aan elken boom hing een fraaie krentenbroodspop met Adam en Eva en heel het paradijs, en als ik daarop afging en de hand er naar uitstrekte, dan had ik een kapotte laars in de hand en eene kous zonder zolen, en Christiaantje en Kareltje stonden tusschen mij en de gaven van den kerstavond, en floten en toeterden, dat het mij door het hoofd dreunde en knarste, en de duizend lichten dansten voor mijne oogen, en als ik dan riep: "Laat mij toch met rust!
Nu wil ik het zwaarwichtig spel niet meer wagen, zonder eenige kans op overwinning. Wij moeten plooien en betere tijden afwachten. Ik zal boden naar alle Ambachten sturen om voorloopig eene lijdzame onderwerping te doen veinzen." Burchard gromde wel in zich zelven en knarste de tanden; maar hij zeide niets: de erge tijding vervulde hem met angst.
Het fijne papier van den geopenden brief knarste in de handen der oude barones. "Zie hier, Cornelie!" riep zij, "daar staat het; wat heb ik u zoo even gezegd?"
"Ja maar hoe maak-je die? We hebben hier niets," en Else zuchtte. "Wordt 't erger?" vroeg Go nerveus, de klamme handen in de hare klemmend. "Ik kan natuurlijk water gaan koken, en heete zakdoeken op je maag leggen." "Ja, dat zou wel goed zijn, maar kom-je gauw terug?" Rillerig liep Go door de donkere gang, zich stootend tegen de trapdeur, die openstond en luid knarste.
't Kiezel knarste onder de lompe wielen, stootend en knoerpend ging de kar den heuvel af, de duisternis in. De omtrekken werden al flauwer, 't geluid der wielen al zwakker, eindelijk werd het heelemaal stil. De hei zou ook dit leed, als zooveel ander, zwijgend bewaren, als straks de plek, waar 't haar werd toevertrouwd, zou zijn toegedekt met 't zwarte kleed van den nacht
Woord Van De Dag