Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
Ik stond voor de deur van ons huis een boterham te eten. Hij opende het hek niet, maar zijn hoofd er boven stekende, vroeg hij me of hier niet vrouw Barberin woonde. Ik verzocht hem binnen te komen. Hij opende het hek, dat op de hengsels knarste en kwam op het huis af. Nooit had ik iemand gezien, die zoo met slijk was bemorst.
Een groote, met ijzer beslagen deur stond op een kier; hier klom hij een steenen trap met smerige muren en een touw, dat voor leuning diende, op en kwam in een open galerij, die met lompen behangen was; van hier voerde een trap naar de binnenplaats, waar van den waterput groote ijzerdraden naar alle verdiepingen van het huis gespannen waren en de eene emmer na den anderen zweefde, terwijl de katrol knarste en de emmer in de lucht danste, zoodat het water op de plaats naar beneden plaste.
Als ik mijne plaats had durven verlaten, zou ik graag elk voorwerp eens van nabij hebben bekeken; maar ieder oogenblik kon vrouw Barberin terugkomen en ik moest dus op den uitkijk blijven. Opeens zag ik eene witte muts en tegelijk knarste het hengsel van het hek. Gauw, kruip weg! riep ik tot Mattia. Ik maakte mij nu nog kleiner. De deur ging open: op den drempel reeds ontdekte mij vrouw Barberin.
"Zorg voor mijn zuster!" stamelde de ongelukkige en keek smekend naar een cuadrillero. De bamboe-zwengel knarste weer, en de veroordeelde verdween nogmaals. Doña Consolación merkte op dat het water rustig bleef. De alférez telde een minuut. Toen Tarsilo weer bovenkwam, waren zijn trekken verwrongen en lijkbleek. Hij richtte een blik naar de omstanders, en hield de met bloed beloopen oogen open.
De hengst stond nu met snuivende, wijdgeopende neusgaten, de kleine ooren plat tegen den nek. De zware, stalen gebitstang knarste tusschen zijn sterke tanden. Frits klopte hem vriendelijk op den hals, en keek hem in de schuwe met bloed doorloopen wild fonkelende oogen. »Koest bruine," zeide hij met rustige maar vaste stem: »sta!"
In Godsnaam, laat het genoeg zijn! O, zie hem! Zie hem! Nu goed, laat hem dan opstaan, knarste Frank; laat hem dan opstaan! Sta op, ellendeling, gauw, sta op ... Hij gaf hem een schop, nog een schop, weêr een, om hem te doen opstaan. Maar Bertie bleef liggen. God, Frank, zie dan toch! riep Eve en zij knielde neêr bij het lichaam. Zie je het dan niet!!
Zij letten op de stilte in de lucht, den hemel zonder wolken en 't gezang van den leeuwerik en zeiden: "Is 't niet alsof dit een dag des Heeren is?" Daar kwam Sintram aanrijden. Hij vloekte en zwaaide de zweep over het steigerende paard. 't Zand knarste leelijk onder zijn slee, 't gerinkel van zijn bellen verdrong 't luiden van de kerkklok.
Zulk een toovenaar, als de kleine Klaas in den zak had, zou hij wel graag gehad hebben. «Kan hij den duivel ook te voorschijn brengen?» vroeg de boer. «Ik zou hem wel eens willen zien!» «Ja,» zei de kleine Klaas, mijn toovenaar kan alles, wat ik verlang. Niet waar?» vroeg hij en trapte op den zak, zoodat hij knarste. «Hoor je wel? Hij zegt ja.
Op zekeren dag, 't was de verjaardag van den ouden lantaarnopsteker, ging de oude vrouw glimlachend naar de lantaarn toe en zei: «Ik zal vandaag eens ter eere van mijn man illumineeren!» En de lantaarn knarste met haar blikken schoorsteentje en dacht: «Wacht! Eindelijk zal er toch een licht voor hen opgaan!» Maar het bleef bij olie, en geen waskaars kwam er te voorschijn.
En waar vijftien menschen liepen, was 't zoo'n geraas van voetstappen, dat niemand kon hooren hoe 't grint onder zijn klompjes knarste. Om de kinderen moedig te houden onder de lange wandeling, begon de onderwijzeres hun oude sagen te vertellen. Onder 't vertellen waren ze snel doorgeloopen, en toen 't laatste verhaal uit was, waren ze bijna bij 't oude landgoed.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek