United States or Egypt ? Vote for the TOP Country of the Week !
Had men hem iets misdaan? En waarom was zelfs het sterk aandringen van de barones, die nu zeker o zoo boos op hem en wellicht ook op haar zou zijn, niet bij machte geweest hem nog langer daar te houden? Zooveel onoplosbare, kwellende vragen, die eerst opheldering zouden krijgen als hij 's avonds weer thuis zou zijn.
"Het gaat wel, dank u," antwoordde Hedwig kortaf, onder den indruk van de koele ontvangst. Toen snel, omdat ze zag dat de barones weer naar het gekreukelde japonnetje keek: "Ik ben zeeziek geweest en van ochtend ging alles wat haastig; daarom zie ik er...."
Mevrouw de barones keek over de tafel rond, half opgestaan reeds van haar stoel, nog even, met licht-gefronste wenkbrauwen, wachtend op meneer François, die zijn laatste glas champagne in de hand hield maar niet scheen te kunnen besluiten om het uit te drinken.
"En dit is nu mijn dochtertje, uwe aanstaande leerling." Met een aardige, bevallige beweging stak het kind Hedwig de hand toe. "Wat ziet u er prettig jong uit!" riep ze. Hedwig lachte. "Ik houd ook nog heel veel van spelletjes," zei ze, "en van vertellen en zingen en pretmaken...." "Tieka moet nu echter ook eens flink aan 't leeren gaan," viel de barones beslist in.
"Mijn lieve, beste jongen," fluisterde zij, "moogt gij gelukkig worden! Het is zoo snel gegaan, en gij zijt nog zoo jong, God zegene u!" De oude barones stond vóór haar, juist toen de jonge man zijne lippen op den mond zijner moeder drukte. "Army," begon zij, blijkbaar geërgerd over dit betoon van hartelijkheid, "gij weet, wat gij nu het eerst te doen hebt.
Er ontstond een lange pauze; het jonge meisje stond op en zette zich op hare vroegere plaats, het hoofdje diep over haar werk gebogen; maar de kleine vingers, welke de naald voerden, beefden, en uit de oogen vielen groote tranen op het witte naaiwerk. De barones zuchtte, en vestigde een smartelijken blik op den zoon, die onophoudelijk de kamer op en neder ging.
Veel was het niet, vrij wat minder nog dan ze thans verdiende, maar de betrekkingen waren niet opgeschept, aan naar huis teruggaan wilde zij geen oogenblik denken en toen zij, na eenige aarzeling, de vrijheid nam de barones weer om raad te vragen, sprak deze zoo beslist de meening uit dat zij "dit vooral aannemen moest, nu zij het krijgen kon," dat zij niet langer wachtte met het nemen van een besluit en nog dienzelfden dag aan de directrice der kostschool schreef zij dat zij na de Kerstvacantie komen zou.
Crusoe trok den ontrouwen knecht aan een van zijne lokken en riep bevelend: "Gauw meehelpen! Anders komen wij voor den nacht niet klaar!" toen ... de deur open ging en de barones von Zercläre in ruischende zijde haar voet op het onbewoonde eiland zette!
"Liesje," sprak zij eindelijk somber, "gij weet niet, wat gij gedaan hebt; gij weet niet, wat u wacht, als deze onzalige wees niet boos, maar ik moet zoo spreken als deze onzalige verloving tot stand komt. Gij kent de oude barones niet, zooals ik haar ken; zij is erger dan een duivel.
Welk een gefluister! welk eene drukte! welk een gedrang! Maar een zacht, een beleefd gedrang, een gedrang van zijde en fluweel! Zie deze oude barones, geleund op den arm van haar zoon, den kamerheer. Zij is blij dat ze boos kan zijn omdat er nog altijd eenige burgerlieden in de zaal zijn gebleven.
Woord Van De Dag