United States or Cuba ? Vote for the TOP Country of the Week !


De "Gesieperde Kavanse" was het laatste kroegje van 't beruchte Peperhol. Daar achter lag het open veld en verder het kanaal. Tot half drie in den nacht was Smul er gebleven. Hij bevond er zich op 't laatst geheel alleen. Al lang waren zijn laatste centen op en hij had reeds heel wat schuld gemaakt, toen de baas hem eindelijk gezegd had dat 't nu tijd werd om naar bed te gaan.

Het krotje van Veel-Hoar stond wat ten uitkante, vlak naast een boerderijtje, waarvan de door een heg omsloten boomgaard op den straatkant uitkwam. Dicht bij die heg, in de zwarte schaduw der overhangende boomkruinen, hielden zij zich, onzichtbaar voor de schaarsche voorbijgangers, een poosje wachtend en luisterend gedoken. Geen beweging noch geluid in het aangrenzend kroegje.

Zij kwamen weer op straat, schichtig wegscherend met vlugge passen in de donkere schaduw van den boomgaard, en reeds waanden ze zich in veiligheid, toen plotseling de voordeur van het kroegje open vloog en Veel-Hoar midden op de straat gesprongen kwam, razend, scheldend, schreeuwend, als om de heele buurt er bij elkaar te troepen. Stille!

Teun Wezer trad het kroegje binnen, en in 't voorbijgaan een vreeselijken blik op zijn vrouw werpende, begaf hij zich naar de toonbank en zwolg een kelk brandewijn in, welken een oude Megeer, die aldaar voor tapster speelde, hem toegereikt had; waarna hij zich tot de reizigers wendde met een: "'t is klaôr, heerschoppen!"

Hij zelf had de pistolen des morgens op Sonheuvel geladen en te Tiel gestoken in zijn mantelzak, welke hij sedert niet uit het oog had verloren, dan alleen gedurende den korten tijd, toen hij op verzoek van Teun Wezer het kroegje aan het veer was ingegaan.

Hij bracht er nog een schalksche aardigheid bij te pas: hij doopte zijn vunzig kroegje In de Auto en beweerde er vast op te mogen rekenen dat de drie heeren voortaan Fietje's herberg wel zouden verlaten om bij hem, als trouwe stamgasten, hun dagelijksche stamenee te komen houden. Intusschen scheen het wel of er langzamerhand iets in de wereld aan 't veranderen was.

Er waren andere koffiehuizen genoeg in de stad en om beurten hadden zij er reeds velen "geprobeerd" doch niets voldeed, overal grijnsde dadelijk de Teleurstelling tegen. Er was maar één Rosbach, maar één enkel kroegje waar ze 't dol gezellig hadden, maar één enkel soort bier waarnaar zij verlangden en snakten en waar hun maag naar grolde van graagte: het heerlijke bier van de Rosbach!

Elke springende band was als een balsemknal op Plus-Que-Parfait's bloedende wonden; en eens, op een avond, was hij met opgewonden blijdschap in het kroegje aangekomen; onderweg, heel verre van het dorp, op een eenzaam gehucht, had hij meneer François' automobiel vinden staan, die heelemaal niet meer vooruit kon, half verzonken in het slijk, de chauffeur buiten adem zwoegend en zwengelend, zonder het tuig weer in gang te kunnen krijgen.

Zoo wandelt hij naar het een of ander kroegje, waar hij volgens afspraak een anderen Peuëraar vindt en, na nog gauw "voor drie cintjes" genomen te hebben, begeven zich de collega's naar hun gemeenschappelijk schuitje, een klein platboomd vaartuigje, dat zij met riemen en een gerafeld stuk doek, onder den geüsurpeerden titel van zeil aan een stok opgestoken, in beweging brengen.

En toen ik in op den laatsten avond van mijn verblijf met den duitschen homosexueelen geneesheer, die ergens in Italië praktiseert, na ons laatste bezoek aan een kroegje van zeer laag allooi, liep te praten in de reeds stille straten van Berlijn en wij van gedachten wisselden over het uranisme en het heterosexueel geslachtsleven, toen moest ik volmondig bekennen, dat zoolang ik in de afgeloopen dagen in Berlijn had gezworven, met hoeveel uranisten ik ook had omgegaan in dien betrekkelijk korten tijd, welke gesprekken ik ook had hooren voeren en had bijgewoond hun toon den toon van heterosexueele mannen verre overtrof in kuischheid van taal en uitdrukking en dat er nergens en nooit op heterosexueele publieke gemaskerde bals, nooit in gelegenheden waar door zoogenaamde kellnerinnen werd bediend, een ingetogenheid van woorden en van doen zooals mij door verschillende weters op dat heterosexueel gebied was meegedeeld werd aangetroffen, als waarvan ik in die dagen onder uranisten getuige was geweest.