Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
"Ah zoo, was jij daar lief meisje; ik dacht.... ik droomde.... Als Hendrik naar stad gaat dan moet hij de boodschap bij Zoutenheer brengen.... dat ik.... wachten zal.... totdat...." "Totdat u weer beter bent; jawel dat is goed beste pa;" zegt Coba, en in de tranen die ze schreit mengden zich ook tranen van dank en van vreugd, De grijze generaal drukt Coba's hand, en trekt haar nader tot zich.
Dat klonk zoo akelig en zoo griezelig, dat ze beiden ontroerd naar hem toesnelden. Waarom schreit ge, papa? vroeg de zoon. Meneer Bollekens kon geen antwoord geven. Hij bewoog het hoofd alsof hij iets zeggen wou, maar geen duidelijke klank kwam uit zijn droeven mond. Er was tè veel waarover hij schreide, tè veel om het in woorden uit te brengen.
De beide arme kinderen, die doornat waren, begonnen weder warm te worden. "Maar," hernam Gavroche, "waarom weendet gij dan?" En op den kleinste wijzende, voegde hij er bij: "Een dreumes als hij, daar spreek ik niet van, maar dat een groote jongen als gij schreit, is dom; 't is als een kalf."
In den diepsten grond van hun hart ontevreden met eigen lot, verbitterd tegen het leven om zich heen, is het hun een zoet der wrake voor de ziel, als het ook anderen tegenloopt en bij anderen de nood nog banger schreit. Het is, of anderer schreiender smart hún lot een oogenblik met een vriendelijker glans bestraalt.
O, wat is 't heerlijk, zich in die Goddelijke barmhartigheid en goedertierenheid in te wikkelen en te schreien: »Och Heere, erbarm U over mijne ellende." 't Is zoo volkomen waar, wat een Duitsch versje zegt: Wer glaubt, der ist grosz und reich, Er hat Gott und Himmelreich! Wer glaubt, der ist klein und arm, Und schreit nur: »Gott erbarm!"
Oud moedertje is heel moedig in hun tegenwoordigheid. Thans is zij, o, zoo mistroostig. Oud moedertje schreit op de schemerige vliering. Ze schreit, o, zoo droevig. Wij zitten tegenover elkander. God zit ook op het vlierinkje, zeg ik tot de oude grootmoeder. En dat gelooft zij. En wij leggen de vier handen ineen.
O, maar het schreit ten hemel!" De oogen der mannen gloeiden van haat, en zij zwoeren elkander niet te zullen rusten, eer de laatste vijand uit deze landpalen verdreven was. Ook Marten verkeerde diep onder den indruk van het ontzettende schouwspel, en het kostte hem weinig moeite om zich voor te stellen al den jammer, al de ellende, die op dit oogenblik te Saardam geleden werd.
Of bijten we ons de tong af en doorleven In stom gebaar des levens droeve rest? Wat doen wij? Spreekt! laat ons, die tongen rijk zijn, Een schrander plan van verd're ellend ontwerpen, Opdat we een wonder zijn voor laat'ren tijd. LUCIUS. Mijn vader, stuit uw tranen; bij ons wee, Zie, hoe mijn arme zuster snikt en schreit. MARCUS. Stil, lieve nicht; gij, Titus, droog uw oogen.
"Dat zal ik u zeggen: zooals de één heet, ziet de ander er uit. Ons beiden is hetzelfde gebeurd, behalve dat uw Fieken schreit, en mijn Fieken lacht. Ik ben haar niet jong genoeg. Nu, 't komt er ook niet op aan! Dien man in Bramborg was ik niet te oud, en wat voor den één een uil is, is voor den ander een nachtegaal." "Frederik," gaf Hendrik hem zacht ten antwoord, "spreek zoo hard niet.
"Ja, eerlijke mannen zijn wij, zeer eerlijke mannen," lachte de roodbaard. "Maar gij hebt kort geleden een der onzen doodgestoken, en volgens de wetten van het Westen schreit dat om wraak. Bloed om bloed, en leven om leven. Gij moogt zijn wie gij wilt, maar het is gedaan met u!" "Wat? Wilt gij mij vermoorden?" "Ja, zooals gij onzen kameraad vermoord hebt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek