Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
»Dank u wel, juffer,« zei de vos, »wat doet vrouw Vos?« De meid antwoordde: »Op haar kamer zit ze maar, Met de handen in het haar, En zij schreit haar oogen rood, Want mijnheer de vos is dood.« »Ga haar dan zeggen, juffer, dat er een jonge vos is, die graâg met haar trouwen woû.« »Goed jongeheer.»
Wat schreit en klaagt en bidt die gegalonneerde Franzoos, terwijl hij op de knieën gevallen angstig met de hand naar dat kleine vertrek wijst.... Was will er? Nun!? Geen genade! Maar nochtans, aleer ze onverbiddelijk hun werk gaan beginnen, toeven de Duitsche krijgers een oogenblik.
De knaap ligt met de handen voor het gelaat op de knieën voor het bed; hij schreit en snikt hartverscheurend. Nog nooit heeft hij zóó geschreid, maar hij heeft ook nog nooit iemand verloren, die hem die hij liefhad; zij was de eenigste en nu.... hij wou, dat hij ook dood was. "Bim Bam! Bim Bam!" men luidt voor de vroegmis.
Jeanne is diep geroerd en schreit bitter, als zij daarna voor de laatste maal de heilige Hostie, het lichaam des Heeren ontvangt. Wat moeten wij toch denken van deze tegenstrijdigheid?
Ze vertrouwen mij niet meer alleen in de kinderkamer, omdat ik probeerde een groei-lijn van Georgina Phyllis te krijgen en hoe moet ik em nu een tweede dosis geven " "Is 't noodig?" "Hij schreit al twee dagen hoe dan ook, met zijn gewone voedsel k
Dorus verslindt haar als 't ware met de oogen, als zij vervolgt: "Neen, dan heb ik liever iemand, die opvliegt of een traan in de oogen krijgt; die voelt en begrijpt, wat hij hoort.." "Maar, Guustje!" "'t Is niet laf, als een man schreit van aandoening; 't is alleen een bewijs, dat hij een hart heeft en geen stokvisch is." "Maar, kind, wat mankeert je?"
"Nu schreit gij waarschijnlijk ook nog, Cornelie," klonk weder de stem, die het Duitsch zoo hard en hoekig uitsprak, terwijl zij in hare moedertaal de zachtheid zelve scheen, "misericordia! wat zijn die Duitsche vrouwen toch gevoelige schepsels; ik kan mij zelve haast geen meester blijven, als ik dien tranenvloed zie stroomen; wat ik u zooeven zeide, was slechts tot ons aller bestwil als gij het maar begrijpen wildet!"
Zij weenen met luide, schreiende stem. De oude mannen weenen. De sterke gestalte van Doctor Keller siddert. De Bazuin schreit. En de hitte. Ongenadig. Rabbi Ben-Zion Adler spreekt de rede uit. Troost. Berusting. Vermaning. Hij spreekt geweldig. Luide schreien de vrome kinderen van de leerscholen van Jeruzalem, wanneer hij Gods genade afsmeekt voor de machteloos vermoorden van het Joodsche Volk.
'k Drink, wijl ik u voel en zie, Majesteit, macht, harmonie, Als op dat waar zij naar kijken Minnaar en kameleon lijken; Als de teedere oogjes schouwen Van viooltjes naar den blauwen Hemel, tot hun kleuren zijn Als 't azuur zoo puur en fijn; Als een grijze vochtge mist Gloeit gelijk vast amethyst Tegen den berg in 't West dien hij omhult, Wen de zonsondergang bleek-guld Slaapt op zijn sneeuw, en 't teedre daglicht schreit Om eigen eindigheid.
Zij had nu slechts één wensch: van zijn haar zoo hinderlijke tegenwoordigheid bevrijd te zijn. "Ik heb juist om den dokter gezonden," zeide hij. "Ik ben gezond. Waartoe heb ik een dokter noodig?" "Neen, maar de kleine schreit, en men zegt, dat de minne te weinig voedsel heeft." "Waarom hebt gij mij niet toegestaan haar zelf te zoogen? Ik heb er u om gesmeekt!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek