Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
De oudste dochter wreef met een achtelooze houding het slijk van den rand harer mantille; de jongste dochter snikte nog steeds; de moeder had het hoofd van 't kind in beide handen genomen en bedekte het met kussen, fluisterend zeggende: "Wees stil, mijn schatje, 't is niets; ween niet, uw vader zou boos worden." "Neen," riep de vader; "integendeel, schrei en snik, dat is goed."
"Ik kom eens met je schreien, Guustje, over je goeien, besten grootvader," zei Albertine Abels, nu mevrouw Van Vliet, terwijl zij naast Augusta plaats nemend, den arm om haar schouders sloeg en haar hoofd tot het hare boog. "Die goeie, lieve, oude man! wat was hij altijd tevreden en opgeruimd! Lucht het je zoo op, om eens te schreien? Ja? Schrei dan maar eens goed uit, hoor! Geneer je maar niet!
Zwijgend wees de Baron haar een zitplaats aan, keek een poos voor zich en begon toen aldus: "Lieve meid! ik weet, gij hebt altijd Joan als een broeder liefgehad; ja zelfs meer dan eigenlijk behoorde.... ja, schrei maar niet: ik wil u daarvoor thans niet beknorren: 't was ook eenigszins mijn schuld.... maar ik zelf had den knaap lief, en zoo hij geen Spaansche basterd geweest ware.... doch dat daargelaten! over het verledene zullen wij zwijgen: ik wilde alleen u waarschuwen, dat ge voor de toekomst hem geheel uit uw gedachten bannen moet.
»Marieken!" riep Justus, terwijl hij haar áán zich drukte zooals hij nog nooit tevoren gedaan had: »Kind! waarom schrei je nu zoo?" »Omdat ik", kreet zij, »omdat ik hier zoo verlaten zal zitten, als je heengaat!" »Marieken, mijn lief zusje nu dan, ik ga niet weg! wij scheiden niet! Wat maal ik ook om je vader, zoolang jij er nog bent! Ik blijf, hoor! en we zullen samen nog menig mooi vers lezen.
Schrei nu maar niet langer, maar kom wat met me op- en neerloopen, de wind is te schraal om hier stil te zitten," zei hij op den half teederen, half bevelenden toon, dien Amy zoo graag hoorde; daarop zette zij haar hoed op, legde haar hand op zijn arm en begon in den zonneschijn heen en weer te wandelen, onder de uitbottende kastanjeboomen.
Zal ik het afkussen?" En zonder Elsje's antwoord af te wachten, raakte hij haar wang zacht aan met zijn roode lipjes. "Neen, ik heb geen pijn," zei Elsje, hem door hare tranen heen lachend aanziende, "en het is heel flauw van me dat ik schrei. Ik zal me ook maar eens flink wasschen en mijn haar netjes opkammen, net als jij. Kom, ik moet maar gauw voortmaken." En zij sprong snel op.
Hij zal je willen zien, en je hebt roode oogen...Och, ik die gedacht had een gelukkigen avond te zullen doorbrengen... Zonder die groote tegenspoed zou ik de gelukkigste man op aarde wezen, en iedereen zou me benijd hebben...Bedaar wat mijn kind: ik ben ongelukkiger dan jij, en ik schrei niet! Jij kunt nog een beteren aanstaande krijgen. Maar ik, ik verlies vijftig duizend peso's!
De Majoorske voelde voor zich uit en raakte bij toeval 't gezicht van 't meisje aan. "Schrei je?" vroeg zij, want haar hand was nat van tranen. Toen barstte het meisje in luid weenen uit. "Ach mevrouw, lieve mevrouw," snikte ze, "zij vernielen alles. Waarom gaat mevrouw van ons weg en laat de kavaliers het heele huis bederven!"
In alle gevallen een aanzienlijke maagd, die ons zal troosten, mochten wij Menedemus' dochter heden avond niet kunnen ontvoeren, zei de hoofdman. Jonkvrouw, berijd weêr uw ezel. Schrei niet en jammer niet meer: wij wenschen geen kwaad u te doen. En hij dwong Charis mijn rug wederom te bestijgen en zij zette zich, maar luid snikkende: Mijn bruidegom! Mijn Charmides, red mij!!
"En wat gij dien avond verteld hebt toen gij terugkwaamt?" Tamalone zag haar aan zij was kalm en twee groote tranen gleden van haar oogen neêr. Toen bleef hij staan, bevend hief hij zijn hand en zeide: "Wees toch niet bedroefd, Mevena, het zal voorbij gaan, schrei toch niet... Ik wil alles voor u doen wat ik kan, gij weet niet hoe ik u liefheb..."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek