Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
Maar toen hij heenging, hield Amy hem even terug en fluisterde met bevende lippen: "Is Bets werkelijk in gevaar?" "Ik vrees van ja, maar we moeten er maar het beste van hopen; schrei dus niet, kleintje!" en Laurie sloeg op broederlijke wijze zijn arm om haar heen, wat haar merkbaar vertroostte.
Hij bedwong zich evenwel, en de kleine kibbelarij zou afgedreven zijn, als hij maar niet één ongelukkig woord gebruikt had. "Het is een gek geval, dat beken ik, maar als je een handje helpen wilt, dan zullen wij het toch wel klaarspelen en nog een aardigen avond hebben. Schrei niet meer, best kind, maar span je een beetje in en scharrel wat bij elkaar om te eten.
Nu zou ze dus geen geld naar huis kunnen sturen en haar moeder had het zóó noodig! En zeker nog in geen maanden zou ze weer wat kunnen zenden, want eer die nieuwe japon en hoed betaald waren.... "En ik trek het me toch niet erg aan en ik schrei er ook niet om, want dat helpt niemand ook maar een ziertje, moeder ook niet," zei ze, met tranen in de oogen!
Waarom schrei je? Heb je ruzie met Linares gehad?" Maria hield haar ooren dicht. "Niets over hem...nu!" riep het jongemeisje. Padre Dámaso keek haar vol verbazing aan. "Wil je me je geheimen niet toevertrouwen? Heb ik niet altijd getracht je kleine grillen te bevredigen?" Het jongemeisje hief haar betraande oogen naar hem op, keek hem een wijle aan, en begon dan weer bitter te schreien.
»Ik schrei niet omdat ik gevangen genomen ben,« antwoordde de jongeling; »ik stort tranen om een veel grooter leed, waarbij vergeleken mijn gevangenschap niets is.«
Nimmer wederzien een bitter, hard woord, een woord dat onuitsprekelijke smart in zich sluit! "Och, tante," steunde zij in haar ellende, en de oude vrouw boog zich tot haar. "Schrei maar goed uit, mijn hartediefje! dat zal u verlichten." "Och, was het maar eerst voorbij!" fluisterde zij. "Ook de moeilijkste uren gaan voorbij, als men maar bidden kan." "Ik kan niet bidden, tante, ik kan niet "
Toen lag de kleine met 't hoofd op grootmoeders schoot en schreide, alsof haar hart zou breken. "Schrei niet, kindje, de goede koning is opgestaan uit zijn graf en opgevaren naar zijn Vader in den Hemel." "Maar grootmoeder," snikte 't kind, "heeft hij nooit een rijk gehad?" "Hij zit aan Gods rechterhand in den Hemel." Maar dat troostte haar niet.
Wat verlies je liever, zeiden ze, vijftig duizend peso's of je leven en je ziel? Ach, San Antonio! als ik 't geweten had, als ik 't geweten had, als ik 't geweten had!" Maria Clara snikte. "Schrei niet, mijn kindje," hervatte hij, zich tot haar wendend.
Hij greep hare twee kleine handen in de zijne en riep in geestvervoering uit: "Om godswil, Emma, maak mij niet rampzalig! Kwel u zelve niet! Ik heb u lief met geheel mijn hart! Schrei niet, en zie mij aan!" Nog kwam geen glimlach spelen om haren mond; doch zij voldeed niettemin aan zijn verlangen en sloeg de oogen naar hem op.
Het was een zonderling mengsel van aandoenlijkheid en belachelijkheid dat stuk van eene kous, het zwarte krip, het tekstenboekje, de haarlok en Topsy's matelooze droefheid. St. Clare glimlachte, maar er stonden toch tranen in zijne oogen, toen hij zeide: "Kom, kom, schrei maar niet; gij moogt het wel hebben."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek