Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
"'k Weet.... niet.... Paul.... 'k weet niet," klonk het hokkend, "ge bint wel.... goed.... ge bint wel.... moar.... moar.... " "Schrei niet, Anneke, schrei niet," sprak Paul gevoelig, terwijl hem mede iets vochtigs in de oogen kwam. "A'j zóó sprêkt, dan wor 'k zoo roar, zóó.... Moar, och Anneke, zeg mien wát oe schort?"
Eerst toen was mijn droom voorbij. De karavaan heeft halt gehouden, en vóór de sleden wappert vroolijk de noorweegsche vlag in de helderheid van den witten horizon op 88.23 Z.B.! Wij hebben overschreden het verste punt, dat de mensch nog naar het Zuiden heeft bereikt. Een heftige ontroering grijpt mij aan, en ik schrei als een kind.
"Och moedertje, wat spijt me dat voor u," zei ze, haar arm om haar moeders hals slaande en bij haar neerknielend. "Geen wonder dat u bedroefd bent, arme mama! Ja, leg uw hoofd maar tegen mij aan en schrei maar eens goed uit! Wat een vreeselijk plotseling bericht ook zij hadden u toch ook eerst wel een brief kunnen schrijven, om u wat voor te bereiden."
"Kom, ga nu hier zitten, en vertel me 's al je narigheidjes, zooals je dat deed toen je nog een kind was, toen je kaarsen wou hebben, om er wassen poppetjes van te maken. Je weet wel dat ik altijd van je gehouden heb...ik heb je nooit een standje gegeven..." Padre Dámaso's stem was niet meer stuursch, en kreeg zelfs hartelijke toonbuigingen. Maria Clara begon te schreien. "Schrei je, m'n kind?
En u moogt me gelooven 't is zoo pijnlijk, zoo zwaar voor den professor en voor u, ja, voor Mijnheer Abraham natuurlijk ook." "Maar mijn God Marcussen! schrei je? Wat is er dan? Antwoord dan toch!" "Ja, 't helpt immers niet het voor u te verbergen; we hebben onze betalingen gestaakt." "Gestaakt? wie? wat? ik begrijp er geen woord van."
Eerst aarzelde haar echtgenoot, maar daar zijn vrouw meer en meer aandrong, besloot hij te doen, wat zij verlangde. De belofte. Toen zij hoorde, wat besloten was, schreide de stiefdochter meer dan ooit en toen haar moeder vroeg, wat er aan scheelde, vertelde zij haar onder tranen wat er zou gebeuren. Daarop zei de koe tot haar dochter: "Wisch uw tranen af en schrei niet meer.
O! waarachtige liefde bestaat niet meer. Vertrouwen nee, vertrouwen kan men den edelste niet.... O God!" "Schrei niet Eva, kind, schrei niet! Ik zal je toonen dat ik je liever heb dan ooit; liever dan mijn leven." "Och August, hoor ik goed? Zul je, ja zul je zeker.... dien brief vol waanzin verbranden en me gelukkig maken....?" Gelukkig maken!
Onbewegelijk was ook de schemer boven het water. Toen klonk er een schrei. 't Kon van een vogel geweest zijn, die in zijn nest werd verschrikt, of van een hulpeloos dier, dat door een vos werd gegrepen. Waarom van een mensch? 't Werd even stil, de stilte, als een levend wezen luistert, of er ergens geluid is. 't Water van den vijver spatte hoog.
Maar lieve kind, waarom ben je weggeloopen van die tante, bij wie je logeerde en dan nog wel zoo koud gekleed! Kom, schrei nu niet. Vertel mij maar eens waar je logeert, dan zal mijn man je wel even thuis brengen. Wat is er toch? Waarom ben je zoo vreeselijk bedroefd?" "O, ik kan het u niet zeggen en ik kan niet weer naar tante terug gaan, heusch niet!
"Schrei, balk toch!" beet Jondrette haar in 't oor. Tegelijkertijd kneep hij in haar gewonde hand. Dit alles voerde hij uit met de behendigheid van een goochelaar. Het meisje begon luide te krijten. De bekoorlijke jonge dame, die Marius in zijn hart "zijn Ursula" noemde, naderde haastig, uitroepende: "Arm, lief kind!" "Zie haar bloedende hand, schoone jonge dame," zei Jondrette.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek