Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
Nog hield-ie z'n mond. An 'n opzet om wat háár heilig was te verstoren, had-ie niet gedacht. Als 't ding niet los had gelaten, zou-ie 't niet met mallen mòedwil afgerukt hebben en als 't niet bij de gracht op den steen was gevallen, lei 't nou niet in de modder. Met haar angstjes, haar vredig geloof, haar hechten aan voorschriften en overleveringen had-ie meelij, sympathie elken dag keek ze in 'n afgrond, in 'n diepte van dood, elken dag gaf 'r dat vertrouwen 'n blijjen steun, waaraan je niet knaagde, waarvan de ongereptheid je 'n stadige bewondering gaf Als-ie in die avondstemming maar even geweten had, dat-ie haar 'n ongelukkig uur bezorgde, had-ie 't wrevelig gebaar achterwege gelaten zij droeg 'r noodlot zóo kloek, zoo gelaten, dat elke spot, elk nuchter ontleden, in de buurschap van 'r starende oogen 'n misdaad werd. Die m
OBERON. Wees welkom, Puck; ziet gij dat fraai tooneel? Nu boezemt mij haar waan toch meêlij in.
Wie dus mij ziet bevlekt zijn ziel van zonde, Zoo mijn verbijstering hem niet verweekt Tot droeve deernis en een zachte klacht Om Meelij, dat uw spot zòò diep verwondde Dat uit mijn brekende oogen het slechts smeekt Den Dood, van wien alleen 't nog troost verwacht.
Alleen een wijd meelij, met deemoed, in het besef hoe moeilijk het is in 't klein nooit een kwaad te bedrijven, dat in 't groot, verduizendvoudigd, oorlog maakt. En ieder mensch moest ten slotte beginnen met zichzelf te zuiveren.
"Maar" zegt ze toen "als je niet dadelijk allebei de paarden voor een kar spant en ze zoo één voor één wegrijdt, geef ik 't aan als dierenmishandeling. Ze kunnen niet meer. Dat zie je toch!" Mens, ben je bezete!? Zoo komme we d'r nooit! Wij wille óók weles rusten! Met beeste heb je meelij, maar met een arrebeijer die bek-af is van 't overwerk...., daar heb je maling aan.
"Troost, troost u", roept de Liefde in haar genade, "Om Gods wil, staak dit weenen" Meelij spreekt. "Schenkt aan zoo zoete beden nu vertrouwen, "Leg af dan eindelijk dier droefheid wade", 't Is Rede zelf die aldus tot u spreekt. Ten doode leidt u zulk wanhopig rouwen; En hoe zoudt ge ooit haar schoon gelaat aanschouwen Zoo Dood u trof in zinnelooze smart!
Ze zou hem dan natuurlijk wel verliezen als huisgenoot, maar dat vond ze nu juist zoo onaangenaam niet, al wou ze 't niet weten, ze klaagde er graag wat over, maar dat was om de voldoening te bemerken dat de menschen tóch geen meelij met haar hadden ; hij was thuis nogal overdreven in zijn eischen, nerveus-lastig dikwijls, vooral in tijden van drukte in zaken, spannende speculatieve zaken.... En dan, als je alleen bent, kun je toch maar alles precies inrichten zooals je 't graag hebt je dag-verdeeling, het ontvangen van je kennissen.... Om uit te gaan had ze geen "chapeau" meer noodig.
Nou, da' kan 'k dan nie verknoerste, da' die edelvrouwe mijn zoo verachte. En om d'r meelij nog's op te wekke, schrijf ik dan weer da'k in die gevangenis op sterve leg en me Heer en Heiland anschouwd heb, vanwege dat hullie met d'r manne allebei an de fijne kant benne.
Nou hadden ze 't over 'm, over Bertha... Je kon 't voelen. Nou waren ze 'm an 't beklagen... an 't bekla-a-age... En hij begon weer te grienen uit meelij met zichzelf en om zooveel hártelikheid van die goeie mense. As z'm nou maar niet hoorden, daarnaast 't stond zoo belabberd, as ze je hoorden huilen. Maar ze praatten met elkaar.
Maar toen 't kreunen harder werd, kreeg ze meelij, kwam 't bed uit, liep met de bloote voeten over het zeil, de gang door, de keuken in en hielp het dikkertje. "Ga maar weg! Laat me met rust! Jullie vermoorden me, beesten, jullie vermoorden me!" Ze liep weer terug, tastte, tastte verkeerd, stootte den voet tegen den dorpel. De nagel snee in haar voet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek