Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 13 Μαΐου 2025
ΟΙΔΙΠΟΥΣ Είπες ο κόσμος πίστεψε πως τον σκοτώσαν λησταί, και τώρα ο δούλος αν μας φανερώση πολλούς φονιάδες, τότ’ εγώ ο φονιάς δεν είμαι. Αν πη όμως πως καλόζωστος κάποιος διαβάτης τον σκότωσε, είναι φανερό πως εγώ θα ’μαι, που θα βαρύνη επάνω μου το μέγα κρίμα. ΙΟΚΑΣΤΗ Ξέρε όμως, πως τα λόγια του δεν θα γυρίση κι όσα είπε δεν θα τ’ αρνηθή. Αλλά μονάχη δεν είμ’ εγώ που τ’ άκουσα: η πόλις όλη.
— Σκυλί, όποιος κι αν ήσαι Τον έχω λάβει χάρισμα... είναι δικό μου ψώνι.. Μάθε το... κάτου τ' άρματα... Και σαν τη νυχτερίδα Κολλάει 'ς του Διάκου τα μαλλιά. Ξανάφτουνε οι φονιάδες. Αψόνει πάλ' ο θόρυβος. Τρέχουν, πηδούνε, σκούζουν Κι' αποσταμένοι πλακωτοί 'ς του ρουπακιού τον ίσκιο Αράζουνε και στέκονται.
— Κύριε δήμαρχε, είπε, δεν καταλαβαίνω τι θέτε να κάμετε; πώς μαθές, ληστάδες είμεστα, ή φονιάδες; Δεν έχω μαθές δικαίωμα να παντρέψω τη θυατέρα μου; Στα τίμια πράματα δεν έχω κανεί ανάγκη! Και τα λεγε αυτά θυμωμένος, με πολλή αγανάχτησι. — Ίσια ίσια γέρω Μαρούπα, που δεν είνε τα πράματα τίμια!
ΚΡΕΩΝ Όχι δεν σ’ εθυμήθηκε ποτέ, πιστεύω. ΟΙΔΙΠΟΥΣ Αλλ’ ούτε τον ρωτήσατε για τους φονιάδες; ΚΡΕΩΝ Πώς όχι! τον ρωτήσαμε, μα δεν μας είπε. ΟΙΔΙΠΟΥΣ Γιατί σας το ’κρυψε ο σοφός ο μάντις τούτο; ΚΡΕΩΝ Δεν ξέρω. Να σιγώ λοιπόν, άναξ, ταιριάζει. ΟΙΔΙΠΟΥΣ Κάτι θα ξέρης, μολαταύτα, έστω και λίγο. ΚΡΕΩΝ Πε μου, κι αν ξέρω κάτι τι δεν θα το κρύψω.
ΚΡΕΟΥΣΑ Και τάχ' αυτό τι μ' ωφελεί; ΧΟΡΟΣ Μα δεν αφείνει ο νόμος ικέτας να σκοτώνουνε. ΚΡΕΟΥΣΑ Ο νόμος με σκοτώνει. ΧΟΡΟΣ Αν σ' είχανε στα χέρια τους. ΚΡΕΟΥΣΑ Οι τρομεροί εχθροί μου νάτοι έρχονται από 'δω με τα σπαθιά στα χέρια. ΧΟΡΟΣ Κάθησε στο βωμό εκεί• εδώ αν σε σκοτώσουν απάνω στους φονιάδες σου το αίμα σου θα πέση. Πρέπει να ξέρη ο άνθρωπος την τύχη να υποφέρη. ΙΩΝ και οι ΑΝΩΤΕΡΩ
Είταν ασάλευτος, και τα στήθια του ματωμένα. Είταν πεθαμμένος ο ακριβός μου! Και καθώς που στέκουμουν και τον έβλεπα, ξερή σαν την πέτρα, έρχουνται πάλι και με τραβούνε μέσα οι σκύλοι. Φοβηθήκανε μην τους ξεφύγω. Εμένα τώρα με βασανίζανε δυο στοχασμοί. Ο ένας να γλυτώσω το γέρο, ο άλλος, &να σκοτώσω& τους φονιάδες του Γιώργη μου. Αυτοί οι Τούρκοι είταν ξένοι. Δε μας ήξεραν.
Κανείς » Δε μ' απαντάει, δεν κράζει.» « Έπεσα τότε ζωντανός » Στους Τούρκους, και μ' αρπάζουν. » Στη μέση τους με βάλανε » Οι άπιστοι φονιάδες, » Χιλιάδες 'μπρος και 'ς τα πλευρά, » Και πίσω μου χιλιάδες. » Μου λέγουν Τούρκος να γενώ, » Και χρήματα μου τάζουν.»
Τούρθε μάλιστα να ξεκινήση και να παιδέψη τους φονιάδες. Οι καιροί όμως είτανε δύστροποι. Είχε μεγάλους περισπασμούς η Ανατολή. Κ' έτσι κάμνοντας την ανάγκη φιλοτιμία αναγνωρίζει το Μάξιμο, κλει μαζί του συνθήκες, και γυρίζει το νου του στα δικά μας τα βάσανα. Και ποια να είταν τώρα τα βάσανά μας; Ο Αρειανισμός, και πάλε ο Αρειανισμός, που κάστρο του και στρατόπεδο είταν η ίδια η Πρωτεύουσα.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν