Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 3 Μαΐου 2025
Του ρουπακιού τα φύλλα Να πέσουν όλα καταγής, να μεταμορφωθούνε Να γένουν σάρκαις ζωνταναίς, και τάψυχο το ξύλο Να λάβη ανθρώπινη μορφή.
— Σκυλί, όποιος κι αν ήσαι Τον έχω λάβει χάρισμα... είναι δικό μου ψώνι.. Μάθε το... κάτου τ' άρματα... Και σαν τη νυχτερίδα Κολλάει 'ς του Διάκου τα μαλλιά. Ξανάφτουνε οι φονιάδες. Αψόνει πάλ' ο θόρυβος. Τρέχουν, πηδούνε, σκούζουν Κι' αποσταμένοι πλακωτοί 'ς του ρουπακιού τον ίσκιο Αράζουνε και στέκονται.
Αχώριστοί του σύντροφοι, σφυριά, τριχιαίς, αμμώνι, Στουρνάρια για το γδάρσιμο, παληόκαρφα, ψαλίδαις, Μια νυχτερίδα, ένας σκορπιός, μια κίσσα, μια χελώνα. Κανένας δεν εγνώριζε 'ς τη Λιβαδειά πώς ήρθε. Τον είχε ρίξη σύγνεφο;... Τον είχανε ξεράση Τα χώματα του ρουπακιού;... Κανένας δεν το ξέρει.
Ν' αρμέξω το κοπάδι, Να φας βουνίσιο αφρόγαλα κι' ανθότυρο, παγούδα άσπρη γλυκειά, σαν το γλυκό το αμάλαγο κορμί σου. Και σαν τα βγάλω αφ' τ' άρμεγμα και παν για να βοσκήσουν Τα γίδια 'ς τ' αγριοπρίναρα, τα πρόβατα 'ς τα πλάγια, Εμείς 'ς το φρύδι του αυλακιού, 'ς του ρουπακιού τον ίσκιο θα ξαπλωθούμε για δροσιά.
Συχνά, συχνά ο Θανάσης Πετώντας έστρεφε να ιδή, 'ς τη νεκρωμένη χώρα Το θόλο της Αγιάς Σοφιάς, όπου φεγγοβολούσε 'Σ το πρώτο γλυκοχάραμμα, όσο που λίγο, λίγο Τον έχασε απ' τα μάτια του. ... Ελάλησε τωρνίθι Και τώνειρό του εσβύστηκε... Ξυπνά και βλέπει ακόμα Το γύφτο που ροχχάλιαζε κ' επάνωθέ του μαύρα Του φοβερού του ρουπακιού, τα φύλλα, τα κλωνάρια. «Κοιμάται ακόμα η Αρβανιτιά» σ. 137
Κι' όσο κι' αν έσπρωχνε ο φονειάς το μυστικό το ξύλο Τόσο ο καπνός τον έπνιγε, τόσο θεριεύει η φλόγα. Διώχνει το γύφτο η αναλαμπή κι' ο κόσμος τρομασμένος Φεύγει το στόμα του στοιχειού. Ανάφτουν τα δεμάτια Πούσαν τριγύρω σωριαστά... Του ρουπακιού τα φύλλα Φωτοκαμμένα ρεύουνε... Κανένας δεν ξανοίγει Πούναι του Διάκου το κορμί 'ς αυτήν τη καταβόθρα.
«Χιλιόχρονο ρουπάκι» σ. 138 Ρουπάκι είδος δρυός. Quercus robur. Εκ των ωραιοτέρων και ρωμαλαιοτέρων της μεγάλης ταύτης οικογενείας διακλαδώσεων. Η κυρίως δρυς καλείται δένδρον , ίσως ως το κατ' εξοχήν φυτόν καθώς και άλογον ο ίππος. Η δε μακροβιότης του ρουπακιού κατήντησε παροιμιώδης. «Φοβέριζε τον ουρανό με ταγριομανητό του » σ. 138
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν