United States or British Indian Ocean Territory ? Vote for the TOP Country of the Week !
Έπειτα με τας δύο χείρας έλαβε την κεφαλήν του και εβύθισε τους δακτύλους εις την κόμην βρυχόμενος: — Δυστυχία μου! . ., Το πρόσωπόν του έγινε κυανούν, οι οφθαλμοί του ανεστράφησαν, το στόμα του άφρισε: — Τας ράβδους, εφώναξε τέλος με απάνθρωπον φωνήν. — Αυθέντα! Άααχ! Έλεος! ωλόλυζον οι δούλοι. Ο Πετρώνιος ηγέρθη με μορφασμόν βδελυγμίας. — Ελθέ, Χρυσόθεμις, είπεν.
Εγώ όταν είδα τέτοιαν σκληράν και απάνθρωπον συνήθειαν έπεσα εις άκραν λύπην απαρηγόρητος, στοχαζόμενος να μη μου συμβή το ίδιον, εάν η γυναίκα μου αποθάνη πρότερον απ' εμέ και όντας μίαν ημέραν εις την συναναστροφήν του βασιλέως, δεν ηδυνήθην να υποφέρω διά να μην του προβάλλω, λέγοντας θαυμάζω, ω βασιλεύ και μένω εκστατικός εις την σκληράν συνήθειαν, που φυλάττεται εις το βασίλειόν σου, να ενταφιάζουν τους ζωντανούς ομού με τους νεκρούς· εγώ επεριπάτησα και είδα πολλά βασίλεια και διάφορα ήθη και νόμους, αλλ' εις κανένα μέρος ούτε ήκουσα, ούτε είδα ένα παρόμοιον έργον.
Αι φυλακαί του Τιβέρεως εύκολα δεν ανοίγουν, και αυτή δε η ζωή δεν είνε εκεί πολλάκις ασφαλής. Ο Αντίππας την ηννόησε, και αν και ήτο αδελφή του Αγρίππα, το απάνθρωπον σχέδιόν της του εφάνη δικαιολογημένον. Οι φόνοι εκείνοι ήσαν συνέπειαι των πραγμάτων, το πεπρωμένον των βασιλικών οίκων. Εις δε του Ηρώδου πλέον ήσαν αναρίθμητοι. Κατόπιν η Ηρωδιάς εξέθεσε το σχέδιόν της.
Ο δε Καραϊσκάκης και τα ενέχυρα, καθώς και οι παρευρεθέντες αξιωματικοί μόλις διέφυγον τον κίνδυνον. Ο Καραϊσκάκης τόσην λύπην αισθάνθη διά την βάρβαρον και απάνθρωπον ταύτην πράξιν, ώστε του ήτον προκριτώτερον να χαθή παρά να επιζήση εις έργον, το οποίον έμελλε ν' αμαυρώση την υπόληψιν όλου του στρατοπέδου.
Απείθεια εις τους χρησμούς του Απόλλωνος δεν επετρέπετο τότε, και ετιμωρείτο φρικτά υπ' αυτού και των άλλων συναδέλφων των θεών, αναλόγως της ειδικότητος εκάστου. Ο βασιλεύς εγνώριζε τούτο, αλλ' ήτο συνάμα και πατήρ, η δε πατρική του καρδία εδίσταζε να υποταχθή εις το απάνθρωπον εκείνο ει και θείον παράγγελμα.
Διότι είνε αρκετή διά να φανερώση τον χαρακτήρα μου και μόνη η τιμωρία του Περιλάου και η αφιέρωσις του ταύρου, τον οποίον δεν εφύλαξα δι' άλλων τιμωρουμένων μελωδήματα και τίποτε άλλο δεν έπαιξα εις αυτό το μουσικόν όργανον παρά μόνον του τεχνίτου τας κραυγάς και ότι μόνον αυτόν μετεχειρίσθην διά να δοκιμάσω την τέχνην του και εις αυτόν έπαυσα την βάρβαρον εκείνην και απάνθρωπον μουσικήν.
Και δός' την τούτους να την παν· κι' ας είν' αυτοί μαρτύροι 'Μπρός τους αθάνατους θεούς, 'μπρός τους θνητούς ανθρώπους, Και 'μπρός εις τον απάνθρωπον αυτόν τον βασιλέα, Το πώς θα γέν' έναν καιρόν πάλε δική μου χρεία, Να σώσω από τον κακόν αφανισμόν τους άλλους. Ότι αυτός ξεπάρθηκε με τα ζουρλά μυαλά του, Και δεν ηξεύρει να νοή τα 'μπρός, και τα οπίσω, Διά να μάχωνται γεροί οι Αχαιοί 'ς τα πλοία.
Και εξηκολούθησε πάλιν ομιλούσα. — Μάλιστα, εθύμωσα! αυτό δεν το αρνούμαι. Αλλά εθύμωσα όχι μαζί σου, αλλά με τον Βεζούβιον. Με τον Γέρο — Βεζούβιόν σου, τον σκληρόν και απάνθρωπον μνηστήρα σου! Ακούς εκεί; Έκαψε μίαν, και τώρα προσπαθεί να κάψη μίαν άλλην! Και μετ' ολίγον ίσως μίαν άλλην και ούτω καθεξής! Σ' αρέσει αυτό; Και τι πταίει τότε η Νεάπολις αν δεν επιθυμή να πέση εις τα βρόχια του.
Εις δε την Επίδαυρον κατέστρεψε τον ληστήν Περιφήτην· εις τον ισθμόν τον απάνθρωπον Σίνιν, τον και Πιτυοκάμπτην επονομασθέντα· εις τα Μέγαρα τον άσπλαγχνον Σκίρωνα· εις την Ελευσίνα τον Κερκύονα· επί τέλους δε εξολοθρεύσας και τον ληστήν Προκρούστην, ενδόξως εισήλθεν εις τας Αθήνας.
Λέξη Της Ημέρας