Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 5 Μαΐου 2025
Άλλως τε και τα εξής αποτελούν ισχυρούς λόγους, ότι δηλαδή εκείνο το οποίον είναι και γίνεται το δίδει η κίνησις, εκείνο δε το οποίον δεν είναι και χάνεται το δίδει η ηρεμία. Διότι και αυτό το ίδιον το θερμόν και το πυρ, το οποίον μάλιστα γεννά και επιτηρεί και τα άλλα, γεννάται από την κίνησιν και την τριβήν, αυτά δε τα δύο είναι κινήσεις. Ή μήπως από αυτά δεν παράγεται το πυρ; Θεαίτητος.
&Η ηδονή εν σχέσει προς το ύψιστον αγαθόν&. ― Και το ότι δε επιδιώκουν την ηδονήν και τα ζώα όλα και οι άνθρωποι, είναι απόδειξις ότι αυτή είναι κάπως το καλλίτερον πράγμα : Λόγος ποτέ δεν χάνεται, όταν τον διαλαλούνε στόματ' αμέτρητα.....
Την έβλεπα ν' απλόνεται από τ' ακρωτήρι ως πέρα, πέρα μακριά, να χάνεται στα ουρανοθέμελα σαν ζαφειρένια πλάκα στρωτή, ακίνητη, σιωπηλή κ' επάσχιζα να μάθω το μυστικό της.
Ο γέρος, όρθιος, ακούνητος, φιλούσε, φιλούσε ολοένα το μαγεμένο στόμα. Και η βάρκα, με το πανί λασκάδο, χωρίς καμμιά πνοή περίγυρα, άρχισε να σχίζη το κύμα, βουβό στην πλώρη της, να μακραίνη μαγεμένη απ' τη στεριά και να χάνεται στο χρυσό χάος του πελάγου. Σε λίγο μόνο τα μεγάλα μαλλιά του γέρου ανέμιζαν, σαν σβύσιμο αφρού, ανάμεσα στα μαγεμένα νησιά... Εμείς τα παιδιά ξέραμε πολλά πράγματα.
Και όταν, περί την δείλην, τον παρεμόνευες, παρά την αγοράν, επί της αποβάθρας κι έβλεπες ιδίοις όμμασι να σπαρταρίζη κανείς γωβιός εις το άκρον του αγκίστρου του, και τότε σ' εγέλα λέγων ότι θα κάμη τον γωβιόν δόλωμα διά να βγάλη μεγάλα ψάρια. Ούτω χάνεται η φιλία! Πολλαί πρωίαι διέρρευσαν κατόπιν της πρωίας εκείνης του φθίνοντος Φεβρουαρίου.
Τώρα, πώς χάθηκε το ουκ στην κοινή και γιατί χάθηκε, έχει το λόγο του· κάθε πράμα, που χάνεται σ' αφτό τον κόσμο, δε χάνεται χωρίς το λόγο του· εμείς συχνοτυχαίνει να μην τον ξέρουμε· μα τι πειράζει; Αφτός υπάρχει. Όλα στη γλώσσα μας έχουνε τον ιστορικό τους το λόγο, έχουνε τη σειρά τους.
Κατ' ανάγκην νομίζω ότι και ο επιδεικνύων λόγους εντός τόσων ωραίων οικοδομών θα πάθη το αυτό. Διότι εις το μέγεθος των πέριξ ωραίων πραγμάτων χάνεται το κάλλος των λόγων και αμαυρούται και εξαφανίζεται, όπως εάν εισαγάγη τις λύχνον εις πυρκαϊάν μεγάλην ή επιδείξη μύρμηκα επί ελέφαντος ή καμήλου.
Και δε θέλω εγώ, δεν πρέπει, Κώστα, το παιδί σου να σε κρίνη και να σε κατακρίνη. Κ ώ σ τ α ς. Δυστυχία μου..... Μ α ρ ί α. Όχι. Δεν πρέπει να μάθη ό, τι έμαθα εγώ, και ό,τι εσυγχώρησα. Αυτός είναι νέος, ευτυχισμένος, αδοκίμαστος από τη ζωή και γι' αυτό με χαρακτήρα αλύγιστο. Κ ώ σ τ α ς. Ώστε κάθε παρηγοριά και κάθε ελπίδα χάνεται για μένα. Μ α ρ ί α. Θεέ μου. Δεν ειξεύρω τι να πω! Τι να κάμω.
Ο δε Κέβης μου εφάνη ότι συμφωνεί μεν μαζί μου κατά τούτο, ότι η ψυχή είναι πράγμα, το οποίον διαρκεί περισσότερον καιρόν από το σώμα, αλλ' ότι εις κανένα δεν είναι φανερόν το εξής, μήπως ίσα ίσα η ψυχή, αφ' ού καταλύση εις πολλά σώματα και πολλάς φοράς, εν ώ παραιτεί το τελευταίον της σώμα, χάνεται τότε και αυτή, και μήπως θάνατος είναι τούτο το ίδιον, δηλαδή η καταστροφή μιας ψυχής· επειδή το σώμα τουλάχιστον διόλου δεν παύει να χάνηται πάντοτε.
ΜΑΚΒΕΘ «Δεν έχεις ύπνον 'ς το εξής», εβόυζε. « Τον Ύπνον ο Γλάμης τον εσκότωσεν, ώστε δεν έχει πλέον να κοιμηθή ο Καουδώρ, να κοιμηθή ο Μάκβεθ!» ΛΑΙΔΗ ΜΑΚΒΕΘ Ποίος τα έκραξεν αυτά; — Αγαπητέ μου Θάνη, λυγά και χαλαρόνεται η ανδρική καρδιά σου, εάν αφίνης εις αυτά να χάνεται ο νους σου.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν