Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 6 Μαΐου 2025
Αλλά δεν βλέπω εκείνην. Άλλη μορφή ωραία, μορφή λατρευτή, μου φαίνεται καθημένη εκεί, εις το κατώφλιον της θύρας. Φαντάζομαι ότι βλέπω την σύζυγόν μου θηλάζουσαν εις την μητρικήν της αγκάλην το τέκνον μας.
Οι λόγοι ούτοι εκίνησαν γενικόν γέλωτα ως ήτο επόμενον. Ο δε Βαγώας περισσότερον εταράσσετο, ήλλασσε χρώματα και ελούετο υπό ψυχρού ιδρώτος. Ευρίσκετο εις αμηχανίαν, διότι και το έγκλημα της μοιχείας δεν ηδύνατο ν' αποδεχθή και την κατηγορίαν ταύτην εθεώρει χρήσιμον εις τον παρόντα αγώνα. ΠΑΜΦ. Αληθώς αστεία είνε όλα αυτά και φαντάζομαι ότι θα εγελάσατε πολύ οι παριστάμενοι.
Αρκεί μονάχα να μην έχη απολύτως καμμιά γνώση της ζωής και της φιλολογίας. Η δυσκολία, που φαντάζομαι ότι ο κριτικογράφος αισθάνεται, είναι να υποφέρη νάχη μπροστά του ένα οποιοδήποτε πρότυπο. Όπου δεν υπάρχει ύφος, εκεί ούτε πρότυπο δεν θα μπορή να υπάρχη.
ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Εγώ σου λέω πως μου τ' αφανίζουν. ΡΑΦΤΗΣ Το φαντάζεσθε. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Το φαντάζομαι γιατί το αισθάνομαι. Ωραία λογική! ΡΑΦΤΗΣ Ιδού, κύριε, το ωμορφότερο φόρεμα της αυλής και το πλέον ταιριαστό. Είνε μεγάλο κατόρθωμα να εφεύρω ένα φόρεμα ταιριαστό χωρίς να είνε μαύρο. Ας έρθουν όλοι οι μεγαλύτεροι τεχνίται να δοκιμάσουν. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Τι σημαίνει πάλι αυτό; τα λουλούδια τάβαλες από κάτω;
Τοιαύτα 'στόν καιρόν αυτόν φαντάζομαι της ύλης, ουδ' ονειρεύομαι ζωήν αυτής ωραιοτέραν, δεν θέλω δε να λέγωμαι ουδ' άρρην ούτε θήλυς, αλλ' ούτε εις κατάστασιν ν' ανήκω ουδετέραν. Θέλω να είμαι κάτι τι 'στής γης την τρικυμίαν, μα να μην έχη όνομα εις γλώσσαν ουδεμίαν.
Μισώ των φίλων συνοδιαίς, στη μοναξιά ησυχάζω· Με σένα κρένω και γελώ εκεί που συλλογιάζω. Αυτή 'ναι η περιδιάβασι, αυτή ναι η χαρά μου, Κι' αυτό είναι που ορέγεται με πάθος η καρδιά μου. Εσένα να φαντάζομαι ποτέ δεν αποσταίνω· Το μοναχό υποκείμενο οπού δεν το χορταίνω. Να ήταν τρόπος άκοπα να σ' ήβλεπα μπροστά μου, Και το 'να χίλια να βλεπαν τα μάτια τα δικά μου.
Δείξε την προς εμέ αγάπην σου εν τω προσώπω αυτής. — Αδελφή, δείξου σύζυγος τοιαύτη οποίαν σε φαντάζομαι, διότι δύναμαι να δώσω οιανδήποτε εγγύησιν περί της διαγωγής σου. — Είθε, γενναίε Αντώνιε, το είδωλον τούτο της αρετής, το τεθέν μεταξύ ημών ως δεσμός συγκρατών τον πύργον της αγάπης μας, να μη μεταβληθή εις κριόν τειχολέτην, διότι καλλίτερον να ηγαπώμεθα άνευ του δεσμού τούτου, αν υπ' αμφοτέρων δεν αγαπάται τρυφερώς.
Ξαναφώναξε: — Εγώ; Εγώ; Πώς μπορώ να είμαι εγώ; — Ο ήχος εφαίνετο πώς ήρχετο από έξω, παρετήρησεν ένας από τους αυλικούς. Φαντάζομαι πως θα ήτο ο παπαγάλος εις το παράθυρον, και εκτυπούσε το ράμφος του εις τα σιδηρά σύρματα του κλωβού του.
Ο Μ-Αργύρης φέρνει το καλαμάρι και το βάζει σ' ένα μικρό τραπεζάκι. Η Δώρα κάθεται κι' αρχίζει να γράφη. Δεν πας να ιδής Μπάρμπ-Αργύρη μήπως σε θέλει τίποτε ο μπαμπάς; Μ' ανησύχησε σήμερα. Μ-ΑΡΓΥΡΗΣ — Αυτό έλεγα κ' εγώ κοκκώνα μου. Πάω. Φαντάζομαι τι παράπονα θάχης μ' εμένα. Θα λες πως ξελογιάσθηκα και ξέχασα τις ωραίες μέρες που περάσαμε στο μοναστήρι μαζή.
Το πράγμα είνε άξιον λόγου, φαντάζομαι δε ποίος ενθουσιασμός θα καταλάβη σε την πατριώτιδα, και ποίος διθύραμβος θα ήνε η απάντησίς σου εις την επιστολήν μου. Εν Αθήναις τη 30 Μαΐου 1879. Έχεις δίκαιον. Τα Μεδιόλανα είνε αναντιρρήτως η ωραιοτέρα πόλις της Ιταλίας.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν