Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 9 Ιουνίου 2025
Αριστερά είνε τα ανάκτορα του Ύπνου• διότι ούτος βασιλεύει επί των ονείρων, έχων ως σατράπας και υπάρχους τον Ταραξίωνα του Ματαιογένους και τον Πλουτοκλέα του Φαντασίωνος. Εις το μέσον δε της αγοράς υπάρχει πηγή, η οποία ονομάζεται Καρεώτις και πλησίον δύο ναοί της Απάτης και της Αληθείας.
Δεν ήθελε να μιλή της αδελφής του; Δεν θα της μιλούσε. Ας την βράσουν! Δόξα σοι ο θεός ήσαν κιάλλες κοπελλιές στο χωριό και καλλίτερες. Η ιδέα της εκδικήσεως τον καθησύχασεν ολίγον. Τώρα δε ανεκάλυπτεν ότι η Πηγή ήτο η αφορμή όλων του των δυστυχιών.
Δεν είναι ο άνεμος. Ο αέρας είναι πεθαμένος. Πνίγομαι. — Κ' εγώ. Βλέπεις εκεί κάτω; — Βλέπω. Είν' ένα μαύρο σημάδι.... — Ένα μαύρο σημάδι σαλεύει. Αυτό είναι. — Τι είναι; — Αυτό είναι η πηγή του θρήνου. Αυτό είναι. — Τόσο μικρό; Σαν μια φούχτα χώμα. Κι' ο θρήνος είναι απέραντος. — Ναι απέραντος. Πλατύτερος απ' τον ουρανό. — Πλατύτερος. Πιο βαρύς απ' τα μεγάλα βουνά.
Να κάτσης σταργαστήρι σου! Η Πηγή εκάθησεν ευπειθώς εις το τελάρον, ο δε Θωμάς εξηκολούθησεν απευθυνόμενος προς τον Μανώλην: — Άκουσε, Μανωλιό παιδί μου, η δουλειά σου δεν είν' επαέ, κιάλλη βολά να μην έρχεσαι. Δεν ταιργιάζει να μπαίνης σένα σπίτι 'που 'νε μια κοπελιά μοναχή ... Αι, μια σκόλη, που να 'μαι κ' εγώ γή ο γυιός μου επαδά.. .καλώς νάρθης· μα την καθημερνή να ξανοίγης τη δουλειά σου.
Τι πάω να δω τα πέρατα της γης, και τη μητέρα 200 Τηθύνα και τον Ωκιανό, πηγή των ουρανήσων, που μ' είχαν πάντα τους μικρή κι' ανάθρεφαν με χάδια, όταν με πήραν απ' της Ριάς τα χέρια στο πυργί τους, τότες τον Κρόνο πούρηξε ο βροντολάλος Δίας κάτου οχ την καρποδότρα γης κι' οχ το γιαλό το στείρο.
Εφαντάζετο τον εαυτόν του ως μόνον εις τον κόσμον, περικυκλωμένον από γενικήν εχθρότητα και κακοβουλίαν. Όλοι συνέτρεχον εις το κακόν του, και αυτοί οι γονείς του και αυτή η Πηγή. Αφ' ότου κατέβη εις το χωριό, δεν επέρασεν ημέρα χωρίς να λάβη αφορμάς πικρίας. Ό,τι και αν έκανεν, ό,τι και αν έλεγεν αυτός ήτο στραβόν και οι άλλοι είχαν πάντοτε δίκιο.
Η Μαρία, όπως αι άλλαι γυναίκες της τάξεως της, ύφαινε και εμαγείρευε και μετέβαινε προς αγοράν καρπών και κάθε εσπέραν επεσκέπτετο την πηγήν, εις την οποίαν εδόθη και το όνομα «Η πηγή της Παρθένου», με την στάμναν της επί του ώμου ή επί της κεφαλής.
Και ο Μανώλης έδακνε τον δάκτυλόν του εκ πείσματος τάχα διότι του διέφυγεν η Πηγή και διότι η επίσκεψις της μάνας του ήλθεν εις στιγμήν τόσον ακατάλληλον. — Καλό καταβόδιο, Μραΐμ αγά! έλεγεν η Σαϊτονικολίνα, μη αποσπώσα το βλέμμα από τα τουρκικά μνήματα. Εδά τόνε κατεβάζουνε στο μνήμα. Πάει.. πάει στο δαίμονα ο πισσοκόκαλος. Θωρείτε; Θωρείς, Μανώλη;
Χωρίς να υποψιαστή τίποτε από τα μελλούμενα ο Δάφνης, αμέσως σηκόνεται κι αφού επήρε την αγκλίτσα του, ακολουθούσε τη Λυκαίνιο· κι αυτή τον έφερνε όσο μπορούσε μακριά από τη Χλόη κι όταν εφτάσανε στο πιο δασό μέρος κι αφού τον παρακάλεσε να καθίσουνε κοντά σε μια πηγή, του είπε: — Αγαπάς, Δάφνη, τη Χλόη· κι αυτό το έμαθα εγώ τη νύχτα από τις Νύμφες.
Διότι, ενόσω ακόμη η πηγή της φρονήσεώς του δεν είναι κατηρτισμένη, γίνεται επικίνδυνον και σφοδρόν και αγερωχότερον από όλα τα ζώα.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν