Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 2 Ιουνίου 2025
Πέρασαν αιώνες κριτικής τέχνης που δεν ήτανε δημιουργικοί στην κοινή της λέξεως σημασία, αιώνες οπού το μυαλό του ανθρώπου γύρεψε να τακτοποιήση τους θησαυρούς του θησαυροφυλακίου του, να χωρίση το μάλαμα από το ασήμι και το ασήμι από το μολύβι, να μετρήση ξανά και ξανά τις διαμαντόπετρες και να δώση ονόματα στα μαργαριτάρια.
Αυτήν δε την σκέψιν μου την εφαρμόζω εις όλα αυτά τα ονόματα, περί των οποίων τόρα ομιλούμεν. Ερμογένης. Πώς το εννοείς αυτό, καλέ Σωκράτη; Σωκράτης. Ίσως δεν ενόησες καλά από όσα προ ολίγου είπαμεν, ότι τα ονόματά των εφαρμόζονται ως εις πράγματα μεταφερόμενα και ρέοντα και αναγεννώμενα. Ερμογένης. Ναι δεν το εσκέφθην τόσον καλά. Σωκράτης.
Τρίτον είδος πολιτεύματος δεν είναι η κυριαρχία του λαού, η οποία ονομάζεται δημοκρατία; Νέος Σωκράτης. Βεβαιότατα. Ξένος. Ενώ όμως είναι τρία, δεν γίνονται πέντε, αφού παράγουν εξ ιδίων άλλα δύο ονόματα ακόμη; Νέος Σωκράτης. Ποία δηλαδή; Ξένος.
— Πάτερ, είπεν ο εργάτης με φωνήν κάπως ικετευτικήν, λαμβάνεις την πράξιν ταύτην εις την συνείδησίν σου; Ήκουσες με τα αυτιά σου τον Γλαύκον να προδίδη τους αδελφούς μας; Ο Χίλων ενόησεν ότι έπρεπε να δώση μερικάς αποδείξεις και να αναφέρη ονόματα. — Άκουσον, Ουρβανέ.
Μερικοί εν τούτοις παρεδέχθησαν την φυσικήν υπόθεσιν ότι μετά την θαυμαστήν σύλληψιν του Κυρίου ημών ο Ιωσήφ και η Μαρία έζησαν ηνωμένοι εν τω γάμω και ότι ο Ιάκωβος και ο Ιούδας και ο Συμεών και ο τέταρτος υιός και αι θυγατέρες, των οποίων τα ονόματα δεν αναφέρονται, εγεννήθησαν κατόπιν.
Διότι, επειδή τα ονόματα μετατρέπονται καθ' όλους τους τρόπους, δεν είναι διόλου παράδοξον, εάν η αρχαία γλώσσα σχετικώς με την σημερινήν δεν έχει καμμίαν διαφοράν από την βαρβαρικήν. Ερμογένης. Ομιλείς πολύ λογικά. Σωκράτης. Τουλάχιστον λέγω πράγματα ευλογοφανή. Μου φαίνεται όμως ότι δεν επιδέχεται προφάσεις ο αγών, αλλά πρέπει να είμεθα πρόθυμοι να τα ερευνήσωμεν αυτά.
Με πεποίθησιν λοιπόν, παλλικαρά μου, άφησε και από τα ονόματα άλλο μεν να είναι βαλμένον ορθώς, άλλο δε όχι, και μη απαιτείς να έχει όλα τα γράμματα, διά να γίνη εντελώς όμοιον προς εκείνο το πράγμα, το οποίον ονομάζει, αλλά δέξου να προστεθή και κανέν γράμμα το οποίον δεν αρμόζει εις αυτό.
Κι όχι πως πειράζει σ' αυτή την περιγραφή, μα έρχεται, βλέπεις, κατόπι η ιστορία, κ' επειδή μου περνάει υποψία πως μπορεί να τα γράψης, και γράφοντάς τα να παραχώσης και μερικά που εγώ δεν τα είπα, κάλλιο να μείνουν τα κατατόπια δίχως ονόματα. Μείναμε σύφωνοι και σε τούτο, και πήγε ο φίλος ομπρός. — Το χωριό λοιπόν που πήγαμε και κατασταλάξαμε βράδυ βράδυ, θα σου το βαφτίσω Παραμυθιά.
Αλλά, να σου ειπώ, δεν μ' αρέσει να παραδεχθώ ότι είναι μεν όνομα, όμως δεν ετέθη ορθώς. Σωκράτης. Τι δηλαδή; δεν σου αρέσει αυτό, ότι το όνομα είναι έκφρασις του πράγματος; Κρατύλος. Μάλιστα. Σωκράτης. Αλλά το ότι άλλα ονόματα είναι σύνθετα από άλλα προηγούμενα, δηλαδή από τα πρώτα, δεν σου φαίνεται ότι λέγεται καλώς; Κρατύλος. Μου φαίνεται. Σωκράτης.
ΒΑΚΧ. Αυτά κρεμά σ' ένα πάτερο και τα θυμιάζει με το θειάφι και ρίχτει το αλάτι στη φωτιά. Την ώρα εκείνη λέγει και τα δύο ονόματα, το δικό του και το δικό σου. Έπειτα βγάζει από τον κόρφο της μία σβούρα και τη γυρίζει και συγχρόνως μουρμουρίζει βιαστικά κάτι λόγια βαρβαρικά που τ' ακούς και σηκώνεται η τρίχα σου. Με αυτά ο Φανίας εγύρισε πάλιν σ' εμένα.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν