Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 27 Ιουνίου 2025
Πετιέσαι τότες όξω στην κρεββάτα σου ή στο παραθύρι κι' ακούς να τρικυμίζουν τον αγέρα και τα σκοτάδια οι γλυκύτατοι και μαγικοί ήχοι του σημανταριού, ποιοι μακρυνοί και ποιοι κοντινοί. Και βλέπεις τότε ν' ανοίγουν πόρτες και να γιομόζουν οι δρόμοι από κόσμον οπού πηγαίνουν ν' ακούσουν στην εκκλησιά τα Χριστούγεννα.
Επιθυμείς λοιπόν να μάθης ποίοι είνε οι δρόμοι οίτινες οδηγούν προς την τοιαύτην επιτυχίαν• αλλ' ευχαρίστως, φίλε μου, θα σου δώσω την συμβουλήν την οποίαν ζητείς, αφού μάλιστα είσαι νέος και έχων τας ευγενεστέρας φιλοδοξίας δεν γνωρίζεις πώς να τας πραγματοποιήσης. Εις τοιαύτην περίπτωσιν η συμβουλή είνε πράγμα ιερόν.
Η καμπάνες ολοένα δε σταμάταγαν. Τα πλήθη όσο ψηλότερ' ανέβαιναν τόσο συμπυκνώνονταν, κι αγάλια αγάλια οι κορφινοί του χωριού δρόμοι ώμοιαζαν σκοταδερές ρεμματιές και λαγκάδια δασιά, τόσο μαυρολογούσαν. Κι' ο θρος, οπ' ακούγονταν στα χαμηλώματα, στα καλτερίμια και στα χαλίκια από τα πατήματα των λιγοστών διαβατών, σιγά σιγά γένονταν τον ανήφορο σάλαγος, κι από σάλαγο πλιο ψηλά χλαλοή.
ΟΣΒ. Τρέχω κατόπιν του λοιπόν, το γράμμα να του δώσω. ΡΕΓ. Το στράτευμά μας αύριον θα ξεκινήση. Μείνε· μη φύγης. Επικίνδυνοι κατήντησαν οι δρόμοι. ΟΣΒ. Δεν ημπορώ. Την προσταγήν να εκτελέσω πρέπει που μ' έδωσ' η κυρία μου. ΡΕΓ. Τι θέλει και του γράφει; Το μήνυμά της διατί με λόγια δεν το είπε; Ω! Τρέχει... Δεν ηξεύρω τι, αλλ' όμως κάτι τρέχει. Φίλος μου είσαι. Άφησε το γράμμα της νανοίξω.
Και όμως, διά την διεύθυνσιν την οποίαν εδώσαμεν εις τον λόγον μας, παρουσιάζονται απλωμένοι δύο δρόμοι, ο ένας συντομώτερος, ο οποίος απέναντι ενός μεγάλου μέρους χωρίζει ένα μικρόν, και ο άλλος έχει περισσότερον εκείνο που είπαμεν προηγουμένως, ότι πρέπει δηλαδή να χωρίζη εις το μέσον όσον είναι δυνατόν, είναι όμως μακρότερος.
Έτζι είπε· και όλοι εδέχτηκαν του Βασιλιά τη γνώμη· Και από στρατιόταις και άρματα εγιόμοσαν οι δρόμοι. 260 Με γληγοράδα απίστευτη εδώ και εκεί κινιούνται· Αρματωσιαίς πολεμικαίς πατόκορφα στολνιούνται. Και πρώτα στα ποδάρια τους φοράν 'πιτηδεμένα Στενά προπόδια από κουκκιά, με τέχνη δουλεμένα Που μ' επιδέξια μαστοριά ευτύς τα ροκανίζουν, 265 Το φλούδι αφίνουν μοναχό, και τη θροφή αφανίζουν.
Ο Έφις διέσχισε τη μεγάλη τετράγωνη αυλή που ήταν λιθόστρωτη στο κέντρο, όπως οι δρόμοι, με ένα αυλάκι για τα νερά της βροχής και έβγαλε το δισάκι από τον ώμο κοιτάζοντας μήπως πρόβαλε καμία από τις κυράδες του. Το σπίτι, ισόγειο και ένας όροφος μόνο, βρισκόταν στο βάθος της αυλής, και αμέσως από πίσω υψωνόταν το Βουνό λες και κρεμόταν από πάνω του σαν τεράστιος λευκοπράσινος σκούφος.
Και καθώς είπαμε, μη σταματώντας ως εκεί, παρ' αποφασισμένος να τη στεριώση μια και καλή την Ορθοδοξία, πιάνει την Αγιά Σοφιά με τ' Αυτοκρατορικά του στρατέματα, ξεθρονιάζει τον Αρειανό Επίσκοπο το Δημόφιλο, κι ανεβάζει στο θρόνο το Γρηγόριο με μεγάλη παράταξη. Γεμάτοι οι δρόμοι, γεμάτα τα παράθυρα κόσμο.
Τώρα πλέον δεν ημπορείς να με γελάσης. Αλλά εκεί όπου επέστρεφεν, εις έν μέρος όπου οι δρόμοι εσταύρωναν, απαντά τον μικρόν Κλώσον με τα πρόβατα. — Τι είναι τούτο! φωνάζει ο μεγάλος Κλώσος. Δεν σε έπνιξα προ ολίγου; — Ναι, απεκρίθη ο άλλος, με έρριψες εις τον ποταμόν. — Και πού ηύρες αυτά τα ζώα; — Αυτά είναι ζώα του νερού, απεκρίθη ο μικρός Κλώσος. Να σου είπω πώς τα ηύρα.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν