Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 15 Μαΐου 2025
Έφτασε, είπα, του κόσμου η συντέλεια. Τέτοια όμως συντέλεια ημπορούσε να ευχαριστήση τον καθένα. Ηλιογάβαλος η γη βούλεται να πεθάνη μέσα στα ροδοκύματα. Άξαφνα όμως ανατρόμαξα. Κάτω βαθειά, μέσ' από το μενεξεδένιο σύγνεφο είδα να προβαίνη ίσκιος πελώριος. Η χοντρή κορμοστασιά, το πυργογύριστο κεφάλι του εφάνταζαν στο βάθος τ’ ουρανού σαν Αγιονόρος.
Και άμα τον λόγον άκουσε κινήθη ο χοιροτρόφος, σιμά του εστάθη κ' είπε του• «Ω ξένε μου πατέρα, η Πηνελόπ' η φρόνιμη σε προσκαλεί, η μητέρα του Τηλεμάχου, ότ' η ψυχή, και πικραμένη ως είναι, την βιάζει ως προς τον άνδρα της κάτι να σ' ερωτήση. 555 και, αν 'ς όσα ειπής σ' εύρη αληθή, χλαμύδα και χιτώνα θε να σ' ενδύση, και απ' αυτά μεγάλην έχεις χρεία• και την κοιλία δύνασαι γύρου ψωμοζητώντας να βόσκης, και όποιος βούλεται ψωμί θέλει σου δώση».
Μία κλίνη εστρωμένη αλλά κενή φέρεται προς τιμήν των αφανών, δηλαδή εκείνων, των οποίων τα σώματα δεν ευρέθησαν. Συνοδεύει δε την κηδείαν οποίος βούλεται, είτε αστός είτε ξένος, και προσέτι αι συγγένισσαι ίστανται πλησίον του τάφου μοιρολογούσαι.
Και 'ς αυτούς είπε η σεβαστή του Τηλεμάχου ανδρεία· «Ο Δίας αχ! μ' εμώρανε! μου λέγ' η αγαπημένη μητέρ', αν κ' έχει φρόνησην, ότι απ' αυτό το δώμα βούλεται ν' αποξενωθή, να υπάγη μ' άλλον άνδρα, κ' εγώ γελώ και τέρπομαι 'ς την άγνωστη ψυχή μου. 105. αλλά, μνηστήρες, έρχεσθε· κ' ιδού, σας δείχθη αγώνας, γυνή, 'που εις γην Αχαϊκήν άλλη δεν είν' ομοία, ούτε 'ς την Πύλο την ιερή, 'ς το Άργος, 'ς την Μυκήνη. ούτε 'ς την κάρπιμη στερηάν, αλλ' ούτε 'ς την Ιθάκην· γνωστά σας· της μητρός μου εγώ τον έπαινο θα λέγω; 110 εμπρός, και 'ς άργητ' αφορμαίς μην εύρετε και πλέον του τόξου μην ξεφεύγετε την τέντωσι, να ιδούμε. θα το δοκίμαζα κ' εγώ· και αν τύχη να τανύσω το τόξο και το σίδερο περάσω με το βέλος, δεν θα με θλίβ' η σεβαστή μητέρ' αν άλλον άνδρα 115 πάρη, το σπίτι αφήνοντας, ότι εγώ μέν' οπίσω άξιος τ' άρματα λαμπρά να φέρω, του πατρός μου».
Κι' ύστερα από λίγο, άρχισε το τραγούδι του Ξενιτεμένου, που βουλιέται να γυρίση στην πατρίδα του. «Τώρα είν' ο Μάης κι' η άνοιξη, τώρα 'ντό καλοκαίρι, «Τώρα κι' ο Ξένος βούλεται στον τόπο του να πάη... «Νύχτα σελώνει τ' άλογο, νύχτα το καλλιγόνει «Βάνει τα πέταλα χρυσά και τα καρφι’ ασημένια.. »
Ναι, εκεί θ' ανατείλη. Προβαίνει ολοένα η Αγιατράπεζα και βούλεται να πιάση τη στεριά. Αργά ή γρήγορα θα την πιάση τη στεριά. Και τότε σε όλη την ελληνική γη από άκρη σε άκρη, από νότον και βοριά, από ανατολή και δύσι, ζείδωρος ήλιος θα πυρώση τους δούλους, καμπάνα θα σημάνη σε κάθε μιναρέ και τα τζαμιά θα ηχολογήσουν τη χριστιανική, την εθνική μας λειτουργία.
Όλη η χώρα του βασιλέως, ήτις αποτελεί μέρος της Ασίας, να μένη υπό την κυριαρχίαν του και να διαθέτη αυτήν όπως βούλεται. Οι Λακεδαιμόνιοι και οι σύμμαχοι να μη εισέρχωνται με κακόν σκοπόν εις την χώραν του βασιλέως, μήτε ο βασιλεύς να εισέρχεται με κακόν σκοπόν εις την χώραν των Λακεδαιμονίων και των συμμάχων.
Κ' Εύμαιε, συ του απάντησες• «Τρώγε, θαυμάσιε ξένε, και τούτα χαίρου τα καλά• και ο θεός δίδει το 'να, αρνείται τ' άλλ', ως βούλεται, ότ' ημπορεί τα πάντα».
Ξαναβρήκε λοιπόν ο Χριστιανισμός τον προστάτη του, στηρίχτηκε πάλε η νέα θρησκεία στους δυο νόμους εκείνους που δίνανε το δίκιο του σε κάθε Χριστιανό, και γενική ανοχή. Το κείμενο τω νόμων αυτών είναι πιστή εικόνα της πολιτικής του Κωσταντίνου. Έκαστος όπερ η ψυχή βούλεται, τούτο και πραττέτω».
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν