Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juli 2025
Haddickenes doet met minen handen, Doen ickenne vercocht, soe waer hi doot. Ay! ic hebbe den anxt soe groet, Dat mi daer af sal comen toren, Want comet uut, ic ben verloren. Dat icken vercochte den Sarrasijn. De kersten coninc: Gaet henen, Robberecht neve mijn, Tot mijnder vrouwen der coninghinnen, Die ic ewelijc met herten moet minnen.
Ic waent, haer Mamet al ingheeft, Dat si heeft so edele aert. Dit es mijnder liever suster bogaert; Hier plecht haar wandelinghe te sijn. Bi minen god Apolijn, Ic wilder mi ooc in vermeiden gaen, Want die vaec comt mi aen; Ic wil hier slapen ende nemen rast. De jonghe joncvrouwe Damiet: Ay mi! ay mi, hoe groten last Dragic al stille int herte binnen!
Hoe quam dat nie in u ghedacht Te vercopen uwes selfs gheboren bloet, Ende maket minen vader vroet, Dat mijn moeder hadde ghedaen? Robbrecht: Daer willic in een crijt voer gaen, Esmoreit, wel coene wigant, Es hier enich man int dlant, Di mi dat wil tien an. De meester: Swijt al stille, quaet tiran!
Ic salse minen sone opgheven, Ende ghi selt seker werden sijn wijf; Want ic hebbe soe ouden lijf, Dat icse nemmeer ghedragen en can. Robbrecht: Her coninc oem, bi sente Jan! Esmoreit hi es wel weert, Hi wert een ridder wide vermeert Ende die de wapene wel hantiert: Desen raet dunct mi goet ghevisiert, Dat hi die crone van u ontfa Damiet, nu comt hier na, Ghi selt werden jonghe coninghinne.
Hi heetter af ghemaect sijn vrouwe, Want si es hem so ghetrouwe Ende ghehoorsaam ende onderdaen, Ende alle die minen here bestaen Die minnense om hare grote dooght, Het es algader bi haer verhooght, Dat den hove toe behoort. Nu moet mi god beraden voort; Dats die joncfrou, die ic mene.
Die dat mijn vader den coninc riet, Bracht mi oec in dit verdriet, Dat ic te vondelinghe was gheleit, Ay, ende of ic die waerheit Wijste, wie dat hadde ghedaen, Die doot soude hi daer omme ontfaen, Bi minen god Apolijn!
»Zeg liever: die echte Egyptenaar! Psamtik haat alles, wat niet uit dit land afkomstig is." »Hoeveel hebben de Grieken te Naucratis bijeengebracht?" »Behalve de rijke bijdragen van afzonderlijke personen teekende iedere gemeente voor twintig minen." »Dat is veel." »Philoinus, de Sybariet, zond mij geheel alleen duizend drachmen en deed dit bedrag vergezeld gaan van een zeer zonderlingen brief.
Ay! lieve moeder mijn, Nu en willic langher beiden niet, Ic wil u corten dit verdriet, Aen minen vader den hoghen baroen, Dat hi u bringhe uut desen prisoen, Dat sal mine ierste bede sijn. Danc hebbe Mamet ende Apolijn. Ende die sceppere di mi ghewrachte, Dat ie hebbe vonden mijn gheslachte Ende ooc die moeder, die mi droech. Mijn herte met rechte in vrouden loech, Doen ic anesach die moeder mijn.
De meester: Hulpt Mamet! dat ic niet uut minen sinne En come, dat verwondert mi. O Esmoreit, edel ridder vri, Die man brachte u in al dit verdriet. Wat hi u secht, hine meines niet, Hi hevet tuweert al valschen gront. Ic cochte u jeghen hem om dusent pont Van finen goude, die ic hem gaf. De jonghelinc: Meester, nu secht mi daer af, Hoe die saken geleghen sijn.
Noch willic steken minen horen Ende besien, hoe si haer stellen sal. Ay God, die here es bovenal, Die moet mi geven avonture, Dat ic die scone creature Ghecrighen moet te minen wille. O scone maghet, nu staet al stille, Ghi moet mijn ghevanghen sijn. Ic hebbe u liever dan een everswijn, Al waert van finen goude gewracht. Ic dancke god der scoonder jacht, Dat ic heden merghen vroech opstoet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek