Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 oktober 2025
Ge mot nou niet zoo triestig kieken, grootvoader," vervolgde hij na eenig zwijgen: "went zie, dan zou mien 't gemoed ook vol schieten en.... dat zou.... dat zou toch onneuzel zin, dat zou...." En de goede jongen zweeg, en de oude man zweeg ook, en ze zagen elkander in de oogen, en ze bleven zoo nog een geruimen tijd, totdat Doortje eindelijk want het was inmiddels avond geworden in de keuken kwam um veur d' oavendpap te dekken.
En toe 'k vertelde: »ik luet op de taofel van mien slaopkamiertien liggen: en krentebrood en en stuk Leidse keeze en een koeke en een pond tabak en zeuven sinaasappels" klapte ze in de haande van pleizier en toe 'k er nog achteran zee: »en bij dat alles hek vief guldens legt, veur ieder kind eene," sprunk heur harte op en vul ze mij um den hals en kuste mij twee keer en ruep: »daor hei goed an daon daor danke ik dij veur Berend das 't mooiste en 't beste van de heele reize!"
Genaovendsaom." "Wacht," zegt Geert, "ik gao mit, dan heb 'k zoo wied gezelschop." "Ja, ik gao ook mit," zeg Pijter, "baos ik heb joe mien stevels bie deure hen zet, kan 'k dij Zaoterdag wol weerum haolen? D'r mout halve zolen en hakken under." "'t Schal wel gaon. Gòjenaovend." A. H. Smith. Het Frankische taaleigen.
"Och, help mien Jozef, as 't niet te laat is," smeekte de goede Trijntje. De geneesheer trad dadelijk op den lijder toe; sloeg hem aandachtig gade; voelde zijn pols, en verklaarde dat er volstrekt geen gevaar bestond: "De patiënt heeft rust noodig," sprak hij, "hij is niet zonder koorts, maar gepaste middelen en rust zullen hem, met Gods hulp, wel spoedig weer in orde brengen."
Och, mien wiggien, mien wiggien . Ben ik geen knap jonk kerrel? Zullen wij trouwen?" "Hold op met oew praeties. Ik wil oe niet, en zie, da'j een ander kriegt." "Mag ik dan Zaturdagavond weer een poossien met oe vrijen?" "Nee!" "Mag ik dan nooit weerom kommen?" "'t Volgend jaar, niet eerder en niet later.
Goed bin'k, moar niet gek: As Jenneke dat in de kop het, dan loat z'op mien niet rêkenen. Nou is 't uut. Sloap wel!"
"Jij?" zei de jongeheer, die van naderbij bekeken ouder scheen dan 't buisje had doen vermoeden. "Ikke en mien zeun Gijs," hernam Gerrit. "Jij?" herhaalde de jonge heer. "Is dat dan zoo onbegriepelik?" sprak Gerrit weder: "Is 't hier dan geen lozement? Kan 't of kan 't niet?"
Frerik!" sprak de oude eindelijk, den jongen in het vreemde pak eenigszins verbluft aanziende: "Binde gij Frerik, mien jong, mien eenigste jong....? O ik dank oe, God! ik dank oe!" en de oude Wessels, geheel tot bewustzijn gekomen, kon eerst nu zijn gemoed ontlasten, en terwijl hij sterker beefde, drongen er tranen door de grijze wimpers, ditmaal van gemengde aandoening.
"Dan za'k van de darde niet gediend wêzen, en van de tweede ook niet," hernam Gerrit, "'k zit bie ons ien de kark ook in de erste bank, want ik zie zooveul as karkmeister." "In de eerste klasse!?" zei de klerk verwonderd." Maar..... weet je...." "Dat kan mien niet schêlen! Ik wil 't er nou van hebben, heur ie!"
Wat 'r gepessierd is, is gepessierd, en doar zal ik, en Jozef en gij, nieweer over sprêken. Nou Jozef hm! hm!....." Janboers gelaat was door den tabaksdamp geheel onzichtbaar: "nou Jozef, a'j dan veur Jenneke den rechten Jozef wilt zin, dan geluk d'r mee, we zullen oe as zeun beschouwen. Pas moar goed op, dóár hei'j mien hand.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek