Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Moeder en de kinders kriegt en stukkien vlees en ik likke de botties en mien vingers of, maor dan mus ie is deur en gleuffien van de deure kunnen zien. Verleden week haw zoo'n feestmaoltied. »Kiek is vaoder, ruep de oldste jonge, daor zit hierover een vogeltien tegen de glaozen" en terwiel ik er nao keek hadde hij mij stillegies zien stukkien vlees op 't bord elegd.
Nou za'k dan toch is zien, of 'r veur mien ook 'en brok in de pap is, dacht Berend, toen hij den morgen na het noodlottige voorval, in de hooge schuur aan het dorschen was: Nou zal 't dan met Jeuzefke wel uut wêzen, en ik zal 't miene woagen. Wat kan 't mien schêlen of ze met Jozef het verkeerd? ik zal d'r mien niks um schrenieren. Janboer zal ze nou toch niet kwiet roaken.
Blij was ik, zooals ik zei, dat ik er om één oere in lag, en met de ongewoonte van zoo loat naar kooi te goan, kon ik den sloâp niet voor vijf oere vatten: dan kijk, pas sloâp ik een oer, of wie stoât doâr veur mien bed?
En verder, na eenige oogenblikken stilte, Annekes woorden: "Schei uut Paul! ge wordt mien als te astrant af!" En daarop van hem: "Och mien snuupertje, 'k wor ook hoe langer hoe gekker!" En eindelijk op eenigen afstand nogmaals de stem van Paul: "Geurt, ge mot zoo stond moar is zien of die zuuplap zien roes het uutgesloapen."
"Hoe is 't gegoan Jochem? Zou 't lukken met 't veurzangersboantje, en zu'j dan nog een keuje nemen, en krieg 'k de neie iezeren pot, en den blauwen rok en...." Jochem kan op al die vragen niet inééns antwoorden. Aldat ie veur deez keer op schoenen liep, hij is buuten oajem. "Goed gegoan Trieneke; best gegoan! Onze neie jonge domenei had schik in mien.
De twintig mans- en de zeuven vrouwspersonen proestten 't uut van lagchen. »Das flouw" zee ik. »Dat is 't ook zee hij maor hei je ook tabak?" »Jao wel" zee ik en gaf hum mien deuse.
"Wat mien schêlt, ik zat hier best," zegt hij langzaam, doch, op een herhaald en dringend aanzoek zijner nicht, volgt hij met een: "Woar mo'k dan wêzen?" de dame, die niet door de gangdeur, maar door een binnendeur met hem de kamer verlaat.
De spreker, heel even maar gestoord, verklaarde doodkalm met een veranderde stem: Doames en hiere, ik mien te bemerke dat er hier meinsche zaain die op zekere punte nogal lichtgeroakt zaain. Maai dunkt nochtans dat ik niets gezeid heb da nie gehoord mag worde.
"'k Weet.... niet.... Paul.... 'k weet niet," klonk het hokkend, "ge bint wel.... goed.... ge bint wel.... moar.... moar.... " "Schrei niet, Anneke, schrei niet," sprak Paul gevoelig, terwijl hem mede iets vochtigs in de oogen kwam. "A'j zóó sprêkt, dan wor 'k zoo roar, zóó.... Moar, och Anneke, zeg mien wát oe schort?"
Was de oude Arie aanvankelijk over het lange uitblijven van zijn kleinzoon ontevreden geweest, die ontevredenheid werd hoe langer zoo meer door een angstige bezorgdheid vervangen, en na reeds verscheidene malen buitenshuis gekeken en met Doortje over des jongens uitblijven te hebben gesproken, zei hij ten laatste: "Mien verstand steet 'r stomp op. 'k Begriep 'r niks af.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek