Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Maar het volgende haal ik nog even aan: En aan het perron kwam opeens Jan Heukelman. Ik kom je even ge'dag zeggen, Geertje, zei hij. Dag Jan, zei Geertje verlegen ontwijkend. Geertje, vervolgde Jan zacht en haastig, Willem is mit je vertrek bekend, en hij he't mien opgedroage je z'en groete te brengen. En dat ie hoopte da'j altoos de Heere voor ooge zoudt houden. Geertje zei niets.
Eer ik de Heerestraote ingung, die daor zoo parmantig op de Drentsche hondsrug lig, knapte ik mij wat op, veegde de stevels met een beetien gras en spije of, poeste het stof van mien hoogen hoed, knupte de jasse digte en bleef nog is een stögien staon rondkieken en miemeren.
"Paul.... da'j mien losloat.... da'j.... da'j.... mien niet meer liefhebt...."
"Kan mien heer de jonker me niet zeggen woar ie is?" "Ik begrijp je niet," hernam de jonker, terwijl hij Doortje met welgevallen beschouwde: "Wie is die grootvader?" "Wel, Wessels!" sprak Doortje: "Is Bart niet hier gewêst um 't pachtgeld te brengen?"
't Was net, of Janboer 'en scheut deur z'n lief kreeg, toen ie alweer die vroag heurde, en zich vermannende wilde hij oprecht zijn vergrijp verhalen, toen Jozef met een zwakke stem zich liet hooren. "Mien eigen schuld," zeide hij: "'en zwoar stuk hout, is mien op 't heufd gekommen."
"Nou ge 't zegt, hed-de geliek, dat hê 'k ook gezien, ze bent altied soamen. Ha! ha! ha! 'k zal mien eigen nog ziek lachen, als ik bedenke, dat zoo'nen bult zich wat verbeeldt. Moar ie kunt nooit wèten, meiskes hebben al roare grillen; 't kan best zîn, dat de juffer angehoald wil wezen deur...." Meer hoort Dorus niet, want eensklaps treedt hij terug van 't venster.
Teunis grinnikte: "Zeg, Deine, a'j mien nou is gleuven wou, da'k oe nóg lief heb.... zeg, Deine.... hê! hê! hê!.... Ge bint toch veur Paul as 'en moeder... hê! hê! hê....! En Deine, bin'k zien voader dan niet?
In 't eerst nam ik gedurig mien hoogen hoed of as 't er een deftig manspersoon mank luep, maor geen mensch dee of zee wat weerumme en toe luet ik 't er ook bij.
Jozef, door die droevige tonen gewekt, sloeg de oogen weder op, en de bedrukte ouders met hun lieve kind voor het bed bespeurende, sprak hij langzaam en zacht, met merkbare krachtsinspanning: "Gleuf mien boer en vrouw, ik het oe vertrouwen nooit geschonden. Jenneke het nooit veur God misdoan.
De jongens?" hernam de baron: "A ja, je kleinzoons. Welnu, die zijn immers sterk, en goed voor hun brood. Ik...." "Moar die kunnen bij mien...." "Nu ja," viel de baron hem in de rede: "Ik spreek slechts voor 't geval dat het niet goed gaat. We willen hopen; maar verpachten en geen geld krijgen, dat gaat toch ook niet. Als ze hun best doen blijft alles bij het oude. Ben je in de assurantie?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek