Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Bart op den hoal; 't geld weg; 't geval met Door!!!....En de tabak verhoageld....! Frerik wist niet, wat hem van dit alles het meest bekommerde; maar, toen hij nog een geruimen tijd gepeinsd en den dierbaren grootvader steeds geliefkoosd had, toen riep hij eindelijk; "God het mien gebêjen verheurd. Hij het oe gespoard.
"Boos of niet boos," hernam Gerrit, die nooit zoo slecht was gemutst geweest als op die Amsterdamsche kermis: "Wat wil ie met dat kinstrieken dan, hê? 'k Hol niet van die horlepieperie. Mien zeun het zien Mijn. Goa weg, of ik goai." Toen de juffer zag dat 't gemeend was, stond ze op, lachte, en ging heen.
"Was ik maar in 't dorp gebleven," peinsde hij wijsgeerig, "daar had ik met Trientien een puossien kunnen vrijen." "Waar zou ze wezen?" vroeg Hilbert. "Dat komt er nou van, dat je mien mee wol hebben. D'r is op de stoel nog geen plaats voor een, en nou moeten wij er met ons beiden zitten." Eensklaps zagen ze, dat op den weg twee gestalten stonden.
"O mien beste, mien allerbeste jong!" sprak hij eindelijk, terwijl hij met de mouw van 't wambuis zich de tranen van de kaken wischte: "'k zie zwoar en bang bezocht geworden; en, wat zal 't einde wêzen....!?"
Bij iedere beweging klonk het metaal in 't zakje. 'k Het nooit zooveul bij mekoar in handen gehad, dacht Bart: Zouwen 't neije guldens zin, met den keuning d'r op....? Da mo'k is zien. Hij keek om. As grootvader mien is noazag! Wacht, as 'k 't vonder over bin, in de klapwei, ien den hollen wilg!
Alêvel hier, hei'j vroeger gezeid, was 't meeste te kieken: en zie nou mot gelluu mien dan de weg moar is wiezen."
"Mij dunkt, dat 't Japikje is ...." "Met een vrijer." "Was maar wat vroeger gekomen, dan had jij haar eerder gezien." "Stil! stil! ze hoort ons." "Ze zijn daar menaer aan 't smokken." "Mien dunkt dat ook." Ze slopen weg, als twee vossen, die niet bij een kippenhok kunnen komen. Ze liepen met groote passen over het Ellertsveld, den genadenloozen lach van het minnend paar achter hen.
Hilbert kwam uit het Zuiden van 't Ellertsveld, waar de manskerels niet voor een klein geruchtje vervaard zijn, en Japikje uit 't Noorden, waar de wichten zich niet laten kennen. Ze gingen elkander voorbij, en Japikje zong: "Moeder zet mien mussien teregt, t' Aovend kump mien vraoijer, Komp ie niet, ik hael um niet, Al komp ie van mien levent niet."
Man 't duurde nich laank; ik kreeg mien kracht weerum en 'k wör duvelsch. Ik zee: "satan, olle duivel, hest mie noch nich! Ich bin nich bange veur die koom man op, satan! en anders griep ik die...." en ik griep hum mit beide handen bie de strötte.... en wat har ik te pakken? twij törven, dij aan 'n ander bonden wad'n. Oogen, neuze, en mond bestönden oet glimholt. Ik stön verstomd.
Eerst neide ze en zakkien in mien nije hemdrok, lee schoon ondergoed op mien stoel en mien Zöndagsche kleeren en een slaopmutse, smeerde toe twee snee boerenstoet van en el laank, rolde er rookworst in een Drentsche Kraant en stopte en helder wit linnen geldzakkien in de laotaofel. »'t Is toch een kant, zörgelik wief" dacht ik en snurkte als een Bulgaar, toe ze 't dek opslueg.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek