United States or Iran ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zou je denken, dat hij me verstond?" "Dat weet ik niet," zei Frans, "'k Geloof haast van niet, maar toch moeten wij voorzichtig zijn. We dienen ons een poos althans rustig te houden. Ik vertrouw Flipsen niet." "Ik ook niet," zei Klaas met een zucht. "Als hij me maar niet verstaan heeft. Pot lijkt erg veel op vod. Zeg Frans, ik ga naar huis; ik heb geen zin meer in het zoeken."
"Geef hem zijn portie, Frans!" schreeuwde Klaas Zwart uit de verte. "Als je 't alleen niet afkunt, zal ik je wel komen helpen." "Daar moest je 't hart eens toe hebben," riep Karel van Dril terug. "Dan krijg je 't met mij te doen."
Hoort gij de pensen zingen op den rooster? Dat is een liedje van wellust. Klaas keerde de pensen op den rooster en sprak: Hebt gij mijn zoon, mijn Uilenspiegel, niet gezien? Neen, antwoordde hij.
Ik kom alhier, omdat hij mij zeide: Ga bij mijn broeder Klaas, als gij voor 't geloove niet sterft als ik; zeg hem van in den vrede des Heeren te leven, door werken van bermhertigheid te plegen en zijn zoon heimelijk in de wet van Christus op te brengen.
Klaas verweerde zich zoo geducht, dat hij ware ontsnapt, hadden de twee andere serjanten hunne gezellen de hand niet geleend. En, met de handen gebonden, brachten ze hem terug naar de keuken, waar Soetkin en Nele heete tranen weenden en snikten. Heer provoost, sprak Soetkin, wat heeft mijn arme man gedaan, dat gij hem bindt als een dief? Ketter, sprak een der serjanten.
Klaas bracht mij in de kajuit. "Het kruit zit in het kastje onder die bank," zei hij. "Tante!" zeide ik: "het spijt mij, dat ik u moet lastig vallen; maar wij moeten hier binnen wezen:" en meteen lichtte ik Tante met kussens en al op en ontsloot het kastje. "Zijn wij aan wal?" vroeg zij met een flauwe stem.
Neen, ik zeg, dat wij er goed afgekomen zijn. 't Had veel leelijker kunnen uitpakken. Kijk, daar komen Frans en Klaas ook van de vischvangst terug." Dat was zoo. Die twee jongens hadden hen spoedig ingehaald. Samen droegen zij een emmertje, dat blijkbaar nog al zwaar was. "Zeg," riep Frans hun toe, "komen jullie platzak thuis? "Ja!" zei Jan kortaf. Hij had niet veel lust tot spreken.
Ik zal in alle geval Klaas met den tentwagen naar den Witten Kuil laten rijden. Wacht! En zij ging naar achteren om den koetsier te waarschuwen. Enkele dikke druppels vielen neêr. De honden op het gazon rekten zich een voor een uit en kwamen lui en langzaam binnen, zeker van dichtbij een goed thuis te zullen vinden.
Nu moet ik je verzoeken, het niet meer te zeggen!» zei de groote Klaas weer, «want als je het nog eenmaal zegt, dan geef ik je paard een slag voor den kop, dat het dood neervalt; dan is het met hem gedaan!» «Ik zal het waarlijk niet meer zeggen!» hernam de kleine Klaas.
Maar de slechte dagen waren teruggekomen: droevig wrocht Klaas alleen op zijn akker, want er was geen werk voor hen beiden. Soetkin bleef in de stulp en bereidde op allerhande manieren de boonen, hun dagelijksch maal, om Klaas' eetlust te streelen. En zij zong en zij lachte, opdat hij heure droefheid niet merken zou. De ooievaar stond bij heur, op één poot en met den bek in de pluimen.
Woord Van De Dag