Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 oktober 2025
"Maar Alexis Alexandrowitsch Karenin, mijn beroemden zwager, kent gij stellig wel, dien kent de heele wereld." "Ja, zie je! Ik ken zijn naam en roem van hooren zeggen; ik weet, dat hij een wijs, geleerd, godvreezend man is. Maar gij weet, dat is niet in mijn ... not in my line," sprak Wronsky.
"Gij kunt mij in het slijk treden," hoorde hij Karenin zeggen en zag hem duidelijk voor zich, hij zag Anna's koortsig rood gelaat, haar schitterende oogen, die met teederheid en liefde niet hem, maar Alexei Alexandrowitsch aanzagen, hij zag zijn eigen ellendige houding, toen Karenin hem de handen voor het gelaat wegtrok.
Hoe gaat het u?" "Nu, hoe gaat het onze lieve Anna?" Karenin mompelde iets onverstaanbaars en wilde heengaan, maar Stipan hield hem terug en zeide: "Dolly, vraag hem morgen te dineeren; wij zullen ook Kosnischew en Peszow vragen om hem met de keur der Moskousche vernuften op te wachten." "Derhalve smeek ik je te komen," zeide Dolly; "wij zullen je tusschen vijf en zes uur verwachten.
Toen nu Machatin en Wronsky de barrière waren overgesprongen en een officier, die achter hen volgde, zoo ongelukkig op het hoofd viel, dat hij terstond dood was, ging er een kreet van ontzetting door het publiek, maar Anna dat zag Karenin had het in het geheel niet bemerkt en begreep niets van hetgeen men rondom haar besprak. Hij bespiedde haar nu steeds veelvuldiger en steeds langer.
U zelf komt nergens; sedert Anna's ziekte heb ik u niet meer gezien. Ik heb gehoord.... Ja, u is een zeldzaam man!" Zij sprak met beteekenisvolle vriendelijkheid, alsof zij hem wegens zijn verhouding tot zijn vrouw een orde der edelmoedigheid wilde schenken. Karenin boog zich koel en, terwijl hij zijn vrouw de hand kuste, vroeg hij, hoe het haar ging.
Karenins landhuis lag in Pargalewo, en gewoonlijk placht ook gravin Lydia Iwanowna daar te wonen en als buurvrouw en vriendin, op intiemen voet met Anna te verkeeren. Dit jaar echter gaf zij er de voorkeur aan daar niet te wonen; zij had geen enkel bezoek bij Anna gebracht, maar maakte Karenin op Anna's verkeer met vorstin Betsy en Wronsky als iets onbetamelijks opmerkzaam.
De gebeurtenissen, die op haar ziekte waren gevolgd, van haar verzoening met Karenin tot haar vertrek uit de echtelijke woning, schenen haar een nachtmerrie, waarvan haar reis alleen met Wronsky haar bevrijd had. Waarom op deze vreeselijke herinnering terug te komen?
Maar hoe zou ik het kunnen verhalen? Het was een ontzettende tijd. Neen, wat men ook zeggen mag, zij was een slechte vrouw. Wat moet men zeggen, van zulke wanhopige harstochten? Zij heeft daardoor zich zelf en twee voortreffelijke menschen, haar echtgenoot en mijn ongelukkigen zoon te gronde gericht. "Wat heeft Karenin gedaan?" "Hij heeft het dochtertje tot zich genomen.
"Wat is dat vandaag een heerlijke dag," zeide de staatsman, den klemtoon op het woord heerlijk leggend. Dat allen hem uitlachten, wist Karenin; maar hij had van hen ook niets anders dan vijandschap verwacht en was daaraan gewoon. Eindelijk zag hij de scherp uitstekende schouders van gravin Lydia, die juist de deur uitkwam en met haar schoone, heldere oogen hem zocht.
"Mijn man zegt, dat er in Europa weinig zulke staatslieden zijn als Karenin." "Dat heeft mijn man mij ook gezegd," antwoordde Miagkaja; "maar ik geloof hem niet. Als onze mannen ons dat niet hadden voorgepraat, zouden wij hem onpartijdig beschouwen, zooals hij werkelijk is, en naar mijn meening is Alexei Alexandrowitsch een tamelijk onbeduidend man.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek