Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 oktober 2025
"Mijn vriend!" zeide zij met van aandoening haperende stem: "Ge moogt u niet zoo aan de droefheid overgeven. Uw leed is groot, maar ge moet troost zoeken." "Ach, gravin, ik ben verslagen, ik ben als dood, ik ben geen mensch meer!" zeide Karenin, terwijl hij haar hand losliet en haar in de met tranen gevulde oogen zag.
"Ja, je moet medelijden met haar hebben! Had je haar gezien zooals ik, die haar den geheelen winter heb gadegeslagen, je zoudt u over haar ontfermen. Haar toestand is troosteloos, werkelijk troosteloos!" "Mij dunkt," antwoordde Karenin koud, "Anna Arkadiewna heeft alles, wat zij zelf gewenscht heeft."
Rechts werd de schoone, gracieuse Froe-Froe voorgeleid; zij schreed op haar elastische en lange enkels en hoeven als op springveeren voort. Niet ver van haar af werd Gladiator het dek afgenomen. Wronsky wilde naar zijn paard gaan, maar andermaal werd hij door een bekende opgehouden. "Daar is Karenin," zeide deze. "Hij zoekt zijn vrouw. Zij zit in het midden der tribune. Hebt ge haar al gezien?"
De ontsteltenis en opgewondenheid weken voor een stille, ernstige, in zich zelf gekeerde opmerkzaamheid. Hij begreep de beteekenis dezer gevoelswisseling niet. Zij voelde in zich de beweging eens nieuwen levens. Na zijn ontmoeting met Wronsky was Karenin overeenkomstig zijn plan naar de Italiaansche opera gereden. Hij bleef gedurende het tweede bedrijf en zag allen, die hij zien moest.
En datzelfde las hij in het bedwongen half spottend glimlachen, waarmede Betsy, toen hij zweeg, hem aanstaarde. Karenin boog zich voor vorstin Betsy en keerde naar zijn vrouw terug. Zij had zich nedergelegd, maar toen zij zijn schreden hoorde, richtte zij zich weer op en zag hem verschrikt aan. Hij bemerkte, dat zij geweend had.
Mijn Aläscha stemde in het begin in alles toe; maar nu grieft het hem verschrikkelijk, dat hij zijn kind aan een vreemden man heeft overgelaten. Maar hij kan zijn woord niet terugnemen. Karenin was voor de begrafenis overgekomen, maar wij maakten, dat hij en Aläscha elkander niet ontmoetten. Voor hem, haar echtgenoot, is het zoo het best. Hij is van haar bevrijd.
"Hoe gaat het met de barina?" "Goddank! gisteren gelukkig bevallen." Alexei Alexandrowitsch bleef staan en verbleekte. Het werd hem plotseling duidelijk, hoezeer hij op haar dood had gehoopt. "En hoe bevindt zich de barina?" Karnej kwam met een morgensloofje voor de trap afloopen. "Zeer erg! Gisteren is consult gehouden en op dit oogenblik is er de dokter." "Neem mijn goed!" zeide Karenin.
"Eenigszins, gravin, geloof ik Alexei Alexandrowitsch's toestand te begrijpen...." antwoordde Oblonsky, die niet volkomen begreep wat zij bedoelde en derhalve meende iets algemeens te moeten zeggen. "Met zijn uitwendige toestand heeft zich veranderd," zeide de gravin terechtwijzend, terwijl zij met een verliefden blik Karenin volgde, die was opgestaan en naar Landau toetrad.
Zij was verliefd op alle nieuwe prinsen en prinsessen van het keizerlijk huis, zij was verliefd op den metropoliet, op een vicaris en op een anderen geestelijke; zij was verliefd op een journalist, op een minister, op een dokter, op een Engelschen zendeling en eindelijk op Karenin.
Met een gevoel van afmatting en onfrischheid, dat men altijd van een in een wagen doorgebrachten nacht medebrengt, kwam Karenin in de droschke, die hem van het station de stad inbracht, voor zijn woning aan. De portier opende de deur, nog voor Karenin gescheld had. Petrow, de portier, zag er wonderlijk uit; hij droeg een ouden jas, geen halsdoek, en liep op pantoffels!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek