Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
En nu, nu hij haar beminde, zooals zij bemind moest worden, was hij voor haar vernederd en had haar voor immer verloren. Het meest vernederend oogenblik was het voor hem geweest, toen Karenin zijn handen van zijn beschaamd gelaat had getrokken. Zoo stond hij bij de trap als een verlorene en wist niet, wat te doen. "Beveelt u een droschke?" vroeg de portier. "Ja, een droschke!"
"Hebt gij een droschke? Zoo, dat is goed, ik heb mijn rijtuig weggezonden." Onderweg zwegen de beide vrienden. Lewin dacht er over na, wat toch de zoo dikwijls afwisselende uitdrukking op Kitty's gelaat zou kunnen beteekenen. Stipan Arkadiewitsch dacht inmiddels over het menu voor het diner. "Houdt ge van tarbot?" vroeg hij Lewin, toen zij voor het hotel stil hielden. "Wat?" vroeg Lewin, "tarbot?
En toen Oblonsky een bevestigend antwoord ontving, vergat hij, door het verlangen zich zoo spoedig mogelijk te verwijderen, geheel de aangelegenheid zijner zuster en datgene, wat hij de gravin had willen verzoeken, en ijlde op de teenen loopend de kamer en het huis uit als uit een verpest verblijf en de straat op, waar hij nog een poos met den koetsier der droschke praatte en schertste om zoo maar weer tot bezinning te komen.
Om ter rechtertijd daar te zijn en om niet met zijn eigen paarden, die aan ieder bekend waren, te rijden, gebruikte hij Jawschins droschke en liet de paarden aandrijven tot een snellen rit. Op eenigen afstand van het huis liet hij stil houden, sprong uit het rijtuig en ging de laan in, die naar Wrede's woning leidde.
Precies om vier uur steeg Lewin voor den zoölogischen tuin uit de droschke en sloeg met kloppend hart den weg in naar de ijsbergen en de rijbaan, ten volle gerustgesteld haar daar te zullen aantreffen, want hij zag het rijtuig der Tscherbatzky's voor de poort wachten. 't Was een helder vriezende dag, voor den ingang stond een langen rij droschken, sleden en gendarmen.
Met een gevoel van afmatting en onfrischheid, dat men altijd van een in een wagen doorgebrachten nacht medebrengt, kwam Karenin in de droschke, die hem van het station de stad inbracht, voor zijn woning aan. De portier opende de deur, nog voor Karenin gescheld had. Petrow, de portier, zag er wonderlijk uit; hij droeg een ouden jas, geen halsdoek, en liep op pantoffels!
Zoo had hij een geruimen tijd de straten doorgewandeld en eindelijk was het twaalf uur geworden. Hij nam een droschke en reed naar de Tscherbatzky's. De portier wist alles reeds volkomen. Dat was aan den glimlach te bespeuren, waarmede hij zeide: "U is in lang niet bij ons geweest, Constantin Dimitritsch." "Allen reeds opgestaan?" "Kom u binnen!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek