United States or South Africa ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij dacht er aan hoe 't was, toen zijn grootvader stierf. Die was zeeman geweest, en toen hij sterven zou, had hij gevraagd of ze 't venster wilde openzetten, opdat hij nog eens den wind zou hooren suizen. En als nu deze man, die zoo ziek was, eens verlangde de jeugd om zich heen te hebben, en hun zang en spel te hooren. Aarzelend ging de onderwijzeres door de groote laan.
Denk intusschen eens na over hetgeen ik u zeide, onderzoek alles en overweeg uw plicht." Dit zeggende, sloeg de Jezuïet, zijn paard bij den toom leidende, de laan in, die hem buiten het boschje voeren moest. Joan bleef, als door den donder getroffen, eenige oogenblikken staan. Dan opeens rees in zijn ziel een gedachte op, welke hij zelf niet besefte dat nu eerst bij hem opkwam.
De heer Bruis nam den wandelstaf weder op, ging de laan terug, en was weder op den singel. Weldra deed zich een andere laan aan hem voor, die hij echter goedvond eer hij ze intrad, eens af te gluren. Hij zag dan ook dat er spoedig gelegenheid zou zijn rechtsom te slaan, en dit gedaan hebbende was hij ook al heel gauw bij het witte paaltje.
Ik zag ze van uit de diepte der Zuiderlei aankomen tusschen de boomen. Zij gingen in eene rosse wolk van stof. Het volk liep uit alle straten en huizen dien kant uit. Gendarmen te paard reden voorop en achteraan volgde de drom van voortstappende mannen. De toeschouwers stonden nu in dichte haag links en rechts van de laan.
Kom, ga meê naar huis. Zij liepen samen in de richting van de laan, en spraken geen woord. Eindelijk zag Dorian Lord Henry aan, en, met een zucht: Het is een slecht teeken Harry, een slecht voorteeken. Wat? vroeg Lord Henry. O, dit ongeluk zeker. Maar kerel, daar kon niemand iets aan doen. Het was zijn eigen schuld. Waarom kwam hij ook voor de geweren?
De zwarte boomen stonden daar als onbewegelijke schimmen, temidden der spookachtige witheid der grafsteenen. Toen ik zocht te bepalen waar ik mij bevond, zag ik plotseling hoe de helft van den hemel schitterde als een lucht bij brand. Daar lag Parijs. Ik wandelde dien kant uit, een laan doorloopende, in de duisternis van het gebladerte.
Van deze plaats kon hij beurtelings den blik richten naar de drie verschillende wegen, langs welke zijne zendelingen moesten terugkomen. Na lang turen zag hij eindelijk aan het einde der laan een dikke stofwolk opstuiven. Het was Rudolf, die nog sneller dan te voren kwam aanrennen, terwijl zijn gelaat heel anders stond dan bij zijn eerste te huiskomst.
Kom hier ga vooruit en zeg aan grootmama, dat het geluk werkelijk bij ons is teruggekeerd; dat Blanka de mijne is geworden!" En een nieuwe lichtstraal flikkerde door de boomen, en bescheen een meisjesgestalte, die door de laan huiswaarts ijlde.
"Het gezelschap gelieve mij te volgen," sprak de vrouw, "door deze laan, die geheel door oranje- en citroenboomen beschaduwd wordt." Dit zeggende, legde zij met een zekeren trots hare hand op de kruin van een der hoogste schaduwgevers van de geheele rij.
"Liever sterven, dan van haar afstand doen!" mompelde hij, zijn weg vervolgende, en dacht onwillekeurig aan de schoone Agnese Mathilde en den jonker van Streitwitz, die hier in den tuin begraven moest liggen. Ontstemd trad hij de naaste laan in.
Woord Van De Dag