Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 oktober 2025
"Ja, als het maar een dwaling was...." "Met je verlof, ik begrijp je," viel Stipan hem in de rede; "voorzeker ... maar één ding: men mag zich niet overijlen ... in geen geval overijlen!" "Ik heb mij niet overijld," antwoordde Karenin op koelen toon. "En in zulke zaken kan men ook niemand om raad vragen. Ik ben vastbesloten...."
"Neen, ik rook niet," zeide Karenin kalm, alsof hij uitdrukkelijk toonen wilde, dat hij het gesprek niet vreesde en wendde zich toen met een koelen lach tot Peszow: "Mij dunkt, dat de grond daarvoor in de gesteldheid der dingen zelf is te zoeken," zeide hij en wilde tot iets anders overgaan. Maar plotseling zeide Turowzin tot hem: "Heeft u reeds van Wassja Priasnitschnikow gehoord?
Terwijl zij haar gevoel ontleedde en met het vroegere vergeleek, werd het haar duidelijk, dat zij op Kommissarow volstrekt niet verliefd zou zijn geworden, als hij het leven des keizers niet gered had, en niet op Ristitsch, als het Slavische vraagstuk er niet geweest was, dat zij echter Karenin om zijn zelfs wil lief had uithoofde van zijn verheven door anderen niet gewaardeerde beginselen, uithoofde van den lieven toon zijner stem met de lange klemtonen, uithoofde van zijn matten blik, uithoofde van zijn karakter en van zijn witte handen met gezwollen aderen.
De generaal was uit beginsel een tegenstander van wedrennen, Karenin sprak hem tegen, ze verdedigende. Anna hoorde zijn schrale, eentonige stem; ieder woord scheen haar valsch en beleedigde haar gehoor.
"Ik geloof niets van hetgeen men van haar zegt," viel zij hem snel in de rede. "Ik weet slechts, dat zij mij oprecht lief heeft." Karenin zuchtte en zweeg. Zij speelde opgewonden met de kwasten van haar nachtkleed en zag hem aan met het kwellend gevoel van een physieken afkeer van hem, wegens welk gevoel zij zich wel beschuldigde, maar dat zij niet kon overwinnen.
De oogenschijnlijk gezonde en bloeiende minne, bevreesd dat zij ontslagen kon worden, mompelde iets, terwijl zij haar borst verbergde, en lachte verachtelijk over den twijfel aan haar overvloed van melk. Ook in dien lach zag Karenin een spotten met zijn toestand. "Arm kind," zeide de dienstmeid, terwijl zij het al op en neer gaande tot rust zocht te brengen.
"Een paar handschoenen!" "Aangenomen." "Niet waar? Hoe schilderachtig?" Alexei Alexandrowitsch had zoo lang gezwegen, als men nabij hem sprak. Nu begon hij weer: "Ik geef toe, dat de spelen van volwassen mannen...." Op dit oogenblik reden de strijders af en elk gesprek werd gestaakt. Het rijden interesseerde Karenin niet en hij zag derhalve met zijn matte oogen verstrooid naar het publiek.
Ik wend mij nu tot u, niet als tot den beleedigden echtgenoot," wilde Stipan Arkadiewitsch zeggen, maar vreezende daardoor de zaak te bederven, zeide hij in de plaats: "Niet als tot een staatsman," hetgeen volstrekt niet te pas kwam, "maar als tot een goed mensch en christen. Ge moet medelijden met haar hebben." "In welk opzicht?" vroeg Karenin met een koelen, spottenden lach.
Karenin vroeg hem, waarin dan de werkzaamheid dezer commissie bestond en, nadat hij het vernomen had, dacht hij na. Hij overlegde, of in de werkzaamheid dezer commissie niets was gelegen, dat in strijd was met zijn hervormingsplannen.
Stipan Arkadiewitsch keerde zich om. Landau zat bij het venster met den arm op de stoelleuning en het hoofd voorovergezonken. Toen hij de op hem gerichte blikken bemerkte, hief hij het hoofd op en zag hen aan, met een kinderlijk naïef lachje. "Sla er geen acht op," zeide de gravin en schoof Karenin een stoel toe.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek