Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 oktober 2025
Om Godswil, spreek eerst met haar. Doe het ter liefde van mij, ik bezweer het u!" Karenin dacht een oogenblik na en Stipan zag hem deelnemend aan, zonder hem in zijn zwijgen te storen. "Derhalve: gij gaat naar haar toe." "Ik weet niet. Juist daarom ben ik niet bij u geweest. Mij dunkt, dat ook onze verhouding moet veranderen...." "Waarom toch. Dat zie ik niet in.
"Ik heb opgemerkt, dat de Moskouers, vooral de mannen, in godsdienstig opzicht zeer onverschillig zijn." "O neen, gravin," antwoordde Oblonsky; "ik geloof, dat de Moskouers den naam van het tegendeel hebben." "Maar gij zelf," merkte Karenin met een vermoeiden glimlach op, "gij schijnt mij tot de onverschilligen te behooren." "Is het mogelijk zoo te zijn!" riep de gravin uit.
Een uur later kwam Warja, de vrouw van Wronky's broeder, aangereden en met hulp van eenige haastig er bij geroepen dokters, legde zij den zwaar gewonde op zijn bed en bleef bij hem om hem te verplegen. Toen Karenin zich op het wederzien zijner vrouw had voorbereid, had hij een fout begaan.
Toen hij haar den dag na zijn gesprek met Karenin bezocht, gevoelde hij zich zoo jong, dat hij in zijn hofmakerij en onzinnig gebabbel zonder het te willen reeds zoover was gegaan, dat hij niet wist, hoe hij zich terug zou trekken, want zij beviel hem volstrekt niet en zelfs stond zij hem erg tegen.
Na zijn terugkomst uit het buitenland was Karenin slechts tweemaal in zijn landhuis geweest; de eerste maal toen hij er dineerde, den anderen keer met eenige gasten; maar hij was er geen nacht overgebleven, zooals hij vroeger placht te doen.
Landau zag haastig om en legde in Oblonsky's rechterhand een bewegelooze, vochtige, koude hand; toen trad hij dadelijk weer terug en ging in de beschouwing der portretten voort. De gravin en Alexei Alexandrowitsch zagen elkander beteekenisvol aan. "Het doet me genoegen u te zien, vooral vandaag," zeide de gravin, Oblonsky een plaats naast Karenin aanwijzende.
Deze lieve jongen boezemde hem deernis in, en hoewel hij Karenin beloofd had niet met hem over Anna te spreken, kon hij dit toch niet nalaten. "Herinner je uw moeder nog?" vroeg hij plotseling. "Neen, ik herinner mij niet," antwoordde Serëscha snel, werd purperrood en sloeg de oogen neder. Verder vermocht de oom niets uit hem te halen.
Nu gevoelde hij zich verlicht, omdat hij uit de nabijheid der Tscherbatzky's en van zijn landbouwzaken verwijderd werd en juist voor een jachtvermaak, dat onder alle verdrietelijkheden hem steeds de beste troost was geweest. Mijnheer en mevrouw Karenin leefden voort in één huis, zagen elkander dagelijks, maar waren elkander geheel vreemd geworden.
Wronsky was naar huis gereden, maar kwam vroeg in den morgen weer om naar Anna's toestand te vernemen. Karenin ontmoette hem in de voorkamer en zeide: "Blijf. Wellicht vraagt zij naar u." Daarop bracht hij zelf hem naar het boudoir zijner vrouw.
Karenin zette zich weer in zijn rijtuig en leunde zoover mogelijk achterover om niemand te zien en door niemand herkend te worden. "Een zonderling!" zeide Stipan tot zijn vrouw, en nadat hij op het horloge gezien had, maakte hij tegen zijn vrouw en de kinderen een vriendelijke handbeweging en verwijderde zich vroolijk op het trottoir. "Stiwa! Stiwa!" riep Dolly blozend. Hij keerde zich om.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek