Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
Maar zij had ook niet overdreven, toen zij zeide, dat zij in practische dingen niet zeer ervaren was. Bijna al haar verordeningen moesten veranderd worden, daar zij onuitvoerbaar waren, en zij werden veranderd door Karnej, Karenins kamerdienaar, die onbemerkt het geheele huis regeerde en met kalmte en omzichtigheid, terwijl hij zijn heer aankleedde, dezen alles mededeelde, wat hij noodig achtte.
Wil je dan nu niet naar haar toegaan en tot haar zeggen: Ik verzoek u heen te gaan? Jij hebt immers verstand van hooge politiek! Zoo is het! Maar jij denkt slechts aan je zelf, hoe je u ten koste van je heer verrijken zult!" "Soldaat!" zei Karnej en wendde zich tot de binnentredende kindermeid: "Oordeel zelf, Marfa Efimonowna, hij heeft haar binnengelaten en er niemand iets van gezegd.
Karnej, de kamerdienaar, kwam beneden in de portierskamer en vroeg, wie haar binnengelaten had. Toen hij vernam, dat Kapitonitsch zelf haar ontvangen en naar boven geleid had, berispte hij den oude.
"Karnej heeft het aan papa gebracht. Het zal wel wat moois zijn." "Hoe groot? Zoo?" "Een beetje kleiner, maar iets moois." "Een boek?" "Neen iets anders. Ga nu, ga nu! Wassili Lukitsch roept u!" vermaande de portier, die de weer terugkeerende schreden van den onderwijzer hoorde, en terwijl hij behoedzaam de kleine handen van zijn bandelier losmaakte, wees hij met het hoofd naar Lukitsch.
Evenwel, op den derden dag, toen Karnej hem een rekening van een modemagazijn, die Anna vergeten had te betalen, overgaf, en daarbij meldde, dat de boekhouder zelf daar was, liet Alexei Alexandrowitsch hem binnen komen. "Excuseer mij, excellentie, dat ik het waag u te storen. Maar als u beveelt, dat ik mij rechtstreeks tot haar excellentie zal wenden, gelief mij dan het adres op te geven."
Hij gevoelde zich niet meer in staat den aandrang van verachting en leedvermaak af te weren, waarvan hij ook duidelijke sporen op de gezichten van Karnej, van den boekhouder en van allen, die hij deze twee dagen ontmoet had, bemerkte.
Alexei Alexandrowitsch dacht er over na, zooals het den boekhouder toescheen, toen wendde hij zich af en ging aan de tafel zitten. Met het hoofd op de handen geleund, zat hij zoo een poos en deed een paar maal een poging om te spreken, maar vermocht het niet. Karnej ried de gewaarwordingen van zijn heer en verzocht den boekhouder een andermaal terug te komen.
"Hoe gaat het met de barina?" "Goddank! gisteren gelukkig bevallen." Alexei Alexandrowitsch bleef staan en verbleekte. Het werd hem plotseling duidelijk, hoezeer hij op haar dood had gehoopt. "En hoe bevindt zich de barina?" Karnej kwam met een morgensloofje voor de trap afloopen. "Zeer erg! Gisteren is consult gehouden en op dit oogenblik is er de dokter." "Neem mijn goed!" zeide Karenin.
Overmorgen zal ik u mijn beslissend antwoord geven," zeide hij peinzend. Stipan Arkadiewitsch wilde heengaan, toen Karnej binnentrad en "Sergej Alexejewitsch" aandiende. "Sergej Alexejewitsch?" vroeg Oblonsky, doch zich dadelijk bezinnend, liet hij volgen: O, Serëscha! Ik dacht reeds aan den departements-directeur. Anna heeft mij verzocht ook Serëscha te groeten.
Kapitonitsch zweeg hardnekkig, maar toen Karnej tot hem zeide, dat hij daarom uit het huis verdiende gejaagd te worden, sprong hij op hem toe, schudde de vuist tegen hem en zeide: "Ja, jij zoudt de Barinja niet binnen hebben gelaten, hoewel je tien jaar bij haar gediend en niets als goeds van haar ondervonden hebt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek