Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
Henk wilde zijn hand uitsteken, maar Vincent had zich reeds omgewend en Henk zag hem zich langzaam een weg banen door de menigte, terwijl hij een enkelen keer met een loom gebaar zijn hoed afnam. Zeer ontevreden over zichzelven bleef Henk alleen aan het tafeltje. Na een pooze kwamen echter Eline en Otto terug en beklaagden hem schertsend over zijn eenzaamheid.
Terwijl Paul langs oom Verstraeten en langs Henk ging, hoorde hij hen praten... ook al over Eline. Eline zou misschien met den zomer in Den Haag terugkeeren en Paul herinnerde zich iets gehoord te hebben, als zou zij in den eersten tijd, bij de oude mevrouw Van Raat, bij zijn moeder haar intrek nemen.
Maar Henk had, toen Eline hem, eenvoudig en vriendelijk, geluk gewenscht had, een verbaasdheid en ontevredenheid gevoeld over zijn eigen daad, die hem geen woorden deden vinden bij de zusterlijke betuigingen van het jonge meisje.
Betsy had thuis gegeven en er kwamen eenige visites, mevrouw Eekhof met Ange en Léonie, mevrouw Hovel en de jonge Hijdrecht, die met een gegons van conversatie den schemerenden salon vulden. Henk was naar de sociëteit, maar Eline voegde zich bij hen en weldra kwam Otto.
En daarbij, voer Marie voort; je hebt meer capaciteiten dan Henk; daarom vind ik die luiheid en dat gebrek aan energie dubbel onuitstaanbaar in je.... Ach, Marie, zeide Lili opstaande; zit nu niet zoo uit te varen tegen Paul.... poor boy! Ga jij morgen naar Hovel, hoor! fluisterde zij hem in; dan is alles weêr in orde....
In haar eigen kamer zat Henk steeds, met het hoofd in de handen. Zij gingen geen van beiden naar bed, en zij bleven fluisteren met elkaâr en luisterden nu en dan aandachtig, of er zich iets in Eline's kamer bewoog. Zij vreesden beiden voor iets, waarover zij niet spraken en dat zich slechts in hunne gedachte afteekende als een vage angst...
De Van Raats kwamen ook niet meer bij de Erlevoorts aan huis, maar men was toch steeds goede vrienden gebleven. En Mathilde dacht aan Jeanne, die zij misschien voor goed verloren had, toen hare arme vriendin, reeds zes maanden geleden, haar man terug naar Indië was gevolgd. Henk en Betsy waren Georges en Lili genaderd. O Betsy, Henk! riep Lili uit; wat hebt je ons vreeslijk bedorven!
Zijn vader was een groote, grove, vierkante man. Henk leek niets op hem. Henk leek alleen op zijn moeder. Van Kempen was iemand van heel eenvoudige afkomst. Van timmermansknecht had hij zich opgewerkt tot baas. Nu was hij aannemer, huizenbouwer, zooals de menschen zeiden. En 't was juist in den tijd, die voor de aannemers gunstig was. Hij had »'n neus« voor zaken. Heele blokken huizen, licht en dicht gebouwd, echte revolutiebouw! had hij gezet in een buurt, waar nog niemand het oog op had. Zijn vakgenooten hadden hem uitgelachen, maar hij had ze stilletjes l
Delicaat, ja praat jij me van delicaat! donderde Henk haar toe, en hij liet haar alleen, huiverend van schrik bij de gedachte aan wat de wereld van hen zeggen zou. Den volgenden morgen reed Henk met Frans zeer vroeg naar een oculist. Er waren in Henks oog slechts een paar aârtjes gesprongen en hij gevoelde zich reeds verlicht toen het lancet hem van een enkel glaskorreltje verlost had.
O, Elly!... Elly!... Hoe heb je het kunnen doen! sprak Henk dof en hij dacht aan Otto. Eline antwoordde niet en bewoog alleen het hoofd. O, mijn hersens barsten! murmelde zij flauw. Heb je pijn? vroeg Betsy. O.... kreunde Eline. Betsy doopte een zakdoek in water en bette Eline's gelaat, hare slapen en haar voorhoofd, waarvan zij het verwarde haar wegstreek. Henk was eveneens gaan zitten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek