Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Henk, die hem kende als zeer vergeetachtig in zulke kwijtingen, had echter niet willen weigeren en hem de gevraagde som ter hand gesteld, en Vincent leefde nu, terwijl het geld hem den eenen dag als water tusschen de vingers slipte, en hij den anderen, met een bijna bekrompen gierigheid, een dubbeltje poogde uit te winnen, in zijn doffe zwakte voort, terwijl de wissels uit Brussel zich wachten lieten.
Neen, ik heb wel, dat sommige menschen me aan beesten laten denken, fluisterde Etienne. Henk bij voorbeeld, laat me aan een grooten hond denken, Betsy aan een kip, mevrouw Van der Stoor aan een krab. Men gierde het uit: Otto, Emilie en Léonie stonden op en kwamen naderbij. Wat is dat toch voor een vroolijkheid? vroeg Emilie nieuwsgierig.
En het was Henk eensklaps, alsof zich iets in hem staalde. Hij zou het niet dulden, dat Eline Otto, dien hij zoo hoog stelde, zoo straffeloos verguisde; hij zou het niet dulden. Er was iets veêrkrachtigs in zijn zwaren stap, nu hij den salon verliet. Op de trap ontmoette hij Betsy, die naar beneden ging. Waar is Eline? vroeg hij. Betsy zag hem even aan, verrast door zijn beslisten toon.
Maar toen Vincent was verdwenen, vroeg zij Henk en Eline kort, of zij niet dachten te dineeren dien middag, zoodat Henk zich met een wanhopigen zucht aan tafel zette, en Eline, steeds zwijgend, het gelaat vol tragische, doodsche kalmte, haar stoel nam en haar servet langzaam openplooide. Noch Betsy, noch Henk spraken daarna veel, en Eline zweeg, zweeg steeds.
Mevrouw lachte meê, en Henk dronk goedig zijn wasemend kopje thee uit, toen er gebeld werd en Paul weldra binnentrad.
Zulke kleine oneenigheden waren tegenwoordig geene zeldzaamheid, echter steeds tot groote ontstemming van Henk, wien niets zoo tegenstond als die lichte uitbarsting van huiselijk gekibbel.
Betsy zat tusschen haar beide mannelijke gasten, Emilie tusschen Henk en Frans, Jeanne tusschen Eline en Henk. In de eenigszins somber en antiek gemeubileerde eetkamer glinsterde de tafel van damast, zilver en kristal onder den gloed van het gas, terwijl het flikkerde langs karaffen en glazen, waarin donkerrood of bleekgeel, de wijn scheen te sidderen.
Maar 't had Van kempen ook al heel weinig kunnen schelen, hoe die vraag beantwoord moest worden. Hoofdzaak was nu maar, dat Henk zijn helper, en later zijn opvolger werd. »Hoe lang zal je nu nog op school moeten gaan?« vroeg hij op een avond aan Henk, die over zijn huiswerk gebogen zat. Verbaasd zag Henk op. Hij was niet gewoon, dat zijn vader over zulke dingen met hem sprak.
En er waren drie jaren, eentonig, met de zelfde winter- en zomervermaken voorbijgegaan. Hoofdstuk IV. Toen Eline den morgen na heure uitbarsting van verdriet beneden kwam, om te ontbijten, was Henk reeds de deur uit, op weg naar den stal, waar zijne paarden en tevens zijne beide, door Betsy niet in huis gedulde, Ulmerdoggen verzorgd werden.
De kleinen gingen verbaasd, terwijl Nico huilde. Mathilde sloot de deur, zij trad nader en zag Henk angstig aan. Frédérique deelde met trotsche stem het haar mede, in een enkel woord, terwijl haar oogen flikkerden. Mijn God! fluisterde Mathilde sidderend. Hoe het hem te zeggen, hoe het hem te zeggen! snikte mevrouw. Hoe kan Eline dat doen! Hoe is het mogelijk, dat ze hem zoo ongelukkig wil maken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek