Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Ferelijn gevoelde eenig medelijden met hem, toen hij dat goede joviale gelaat overtogen zag met een sombere versuffing. Het was hem duidelijk, dat Henk zeer tegen het onderhoud, dat hij met Eline zou hebben, opzag. Maar het werd hem bespaard. Eline weigerde hartstochtelijk hem te ontvangen, en in de aangrenzende kamer luisterde hij angstig naar hare verwijtingen tegen Frans.
Adieu, Henk, tot morgen zeker. Adieu.... Henk vertrok en mevrouw geleidde Eline naar boven, naar heure kamer. Ik kan je vooreerst geen zitkamer geven, Elly! sprak zij op de trap. Tenminste niet zoolang Paul nog bij me is. Waar denkt hij dan naar toe te gaan? Hij wil op zich zelven wonen en dat is beter ook voor een jongmensch, niet waar?
Zij stond op, en vermoedde, al dralende, hoe Betsy zeker aan Henk gezegd had, haar het cadeau boven te brengen, om het niet zelve te moeten overhandigen. Zij gevoelde zich verlegen met haar houding; zij was nu wel genoodzaakt den eersten stap der verzoening te doen en dit krenkte haar fierheid.
Zij sprak driftig, met vlammende oogen, en de Fransche woorden vielen van haar lippen, scherp en vlijmend als naalden, hoogmoedig en trotsch. Ook Betsy kookte van woede, terwijl Gerard verdween, maar zij antwoordde niet en hield zich in. Henk kon een zucht niet onderdrukken. Nily-lief, sprak Otto.
Maar eindelijk was 't hem te machtig geworden. Daar ligt hij nu neder, met pijnlijk verwrongen gelaat, de anders zoo forsche en zeker toch energieke man. Hij heeft 't zoo lang mogelijk tegengehouden en er niets van willen weten, dat Henk hem onderzoeken zou, maar den laatsten tijd zijn de pijnen hand over hand toegenomen en ten slotte ondragelijk geworden.
Alles is terecht, Eline is bij ons. Hij trad verder naar binnen en het kraakte onder zijne voeten: de geheele vestibule lag vol glasscherven. Bij jullie!! O, Goddank! kreet Henk. Ik was dol, ik was radeloos, ik wist niet wat ik doen zou! Goddank, dat ze bij jullie is! Kom binnen, Ferelijn! sprak Betsy bevend, die in de deur van de eetkamer verscheen.
Marie kwam thuis, gebracht door Freddy, Paul en Etienne, die aan de deur afscheid namen; zij was doodmoê, koud en rozig van wangen met schitterende oogen. Het was heerlijk geweest: veel menschen op het ijs, de Eekhofjes, Eline met Henk.... De Woude heeft hier een visite gemaakt, zeide mevrouw. Hij was sedert drie dagen terug. Zoo! sprak Marie onverschillig en begon haar manteltje los te knoopen.
Ik kan je toch niet onderhouden, hè....? Vincent had, in een vaag voorgevoelen, een uitbarsting verwacht, en liet de korte zinnen, die Henk, met drift, log uitstootte, over zich neêrplompen zonder tegenspraak. Onder dit zwijgen werd Henk bijna verlegen en de klank zijner eigen stem bleef hemzelven ruw in de ooren hangen. Toch ging hij voort: D
Ze kan soms vervloekt driftig worden! ging Henk voort, terwijl hij door den salon loopend, en innerlijk woedend, eenige troostredenen poogde te verzamelen. Maar als ze iemand heeft, waar ze van houdt, en waar ze tegen opziet, dan laat ze zich leiden, en dan.... Wil ik haar gaan opzoeken en eens met haar praten? Ik... zou haar... maar laten! bracht Otto met moeite uit. Ik denk wel, dat ze zelve....
Nu het was bij half-een maakten mevrouw Eekhof en haar dochters met Emilie, Vincent en Paul ook aanstalten tot vertrekken, en zij gingen, terwijl de meisjes, in een wervelwind van vroolijkheid, door Henk en Etienne naar de vestibule, naar heur rijtuig werden geleid. In het kleine boudoir waren Betsy, Eline en Otto een wijle alleen gebleven, in stilte, die hen eenigszins verlegen maakte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek