Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Zij had zich immers altijd verbaasd over de geheimzinnige aantrekkingskracht, welke haar naar Henk verlangen deed; nu hij de man harer zuster geworden was, rees er eensklaps zulk eene, door alle wetten van fatsoen en gewoonte gebouwde, hindernis tusschen hen op, dat zij zich zonder gevaar aan zusterlijke sympathie kon overgeven, en ze vond zich dus zeer kinderachtig, uit herinnering aan vervlogen, nooit begrepen gevoelens, te weigeren van hun aanbod gebruik te maken.
Zij zag haar kind in de oógen, drukte hem tegen zich aan en gaf hem een zoen op zijn voorhoofd. Zacht snikkend ging Henk naar boven, naar zijn slaapkamertje. Langzaam kleedde hij zich uit, knielde bij zijn bed neer, maar bad niet, snikte alleen, en stapte toen in bed. Een bed is zoo'n heerlijk ding. Je bent er zoo alleen met je zelf, de dekens geven zoo'n gezellige warmte.
Dof en klankloos vielen de zinnen haar van de lippen, terwijl zij, op den grond zittende, neêrzonk, hare handen wrong en heur hoofd langzaam heen en weêr wreef over het tapijt. Betsy zag Henk aan; wat zou zij doen? De geheime wrok, dien zij voor hare zuster gevoelde, smolt voor het oogenblik weg in een groot medelijden bij het aanschouwen van Eline's smart.
En in het kussen kan je al je leed uitsnikken. 't Is alsof je kussen dan 'n beetje levend wordt en je woorden wel verstaat, alsof 't je troost in je leed. Henk snikte in zijn kussen totdat hij in slaap viel; en in zijn slaap snikte hij nog gedurig. Toen hij den volgenden morgen wakker werd, brandden zijn oogen nog, maar hij wist eerst niet wat er gebeurd was. Hij ging overeind zitten.
Ik ben blij, dat jullie het goed vinden; ik heb er wel eens over getobd voor ik me decideeren kon. Betsy sprak er verleden ook heel aardig over, zeide mevrouw Verstraeten. Ja, ach, het geeft Betsy een houding, weet je. Bij Henk inwonen zal Eline toch nooit meer willen doen, maar nu ze bij mij komt, heeft het niet het air, alsof ze gebrouilleerd zou zijn met haar zuster.
Twee dagen later kwam de hoofdonderwijzer om Van Kempen even te spreken. Hij werd in de voorkamer gelaten en zoodra Van Kempen binnenkwam, begon hij over Henk. De jongen had er op school zoo ongelukkig bij gezeten, dat hij begreep dat er iets aan schortte. Na veel vragens was hij er achtergekomen, dat Henk voor zijn vader niet naar 't gymnasium mocht.
Hij antwoordde niet dadelijk. »Het toelatings-examen is begin Juli,« zei hij vervolgens. »Welk toelatings-examen?« »Voor het gymnasium.« »Wat moet jij op het gymnasium?« Van Kempen deed alsof hij Henk niet begreep. Natuurlijk had hij in zijn dagelijksche omgeving dikwijls genoeg over Henk's plannen hooren spreken, maar hij had altijd de schouders opgehaald en gezegd: jongensgrillen!
Zoo zette Eline dus haar bezwaren op zij, en schertsend de voorwaarde bedingende, dat zij eene kleinigheid, maandelijks, zou mogen bijdragen in het huishouden, nam zij haar intrek bij heur zwager. Henk had deze bijdrage geweigerd, ofschoon Betsy hare schouders had opgehaald, met de verklaring, dat zij, in Eline's plaats, ook zoo zou willen doen, om zich vrij en onafhankelijk te gevoelen. Uit haar ouderlijk erfdeel trok Eline een jaarlijksch inkomen van f
Henk was onder den onaangenamen druk van zijn gesprek met Vincent, dien hij meende leed gedaan te hebben, en Eline liet haar gedachte wegwiegelen in een zachtstreelende weelde. Zij had heur hoed afgezet en zij boog zich een weinig naar Otto toe en luisterde naar zijn ademhaling, die zich regelmatig uit zijn borst ophief.
Van haar had hij den tengeren lichaamsbouw; en de fijne lijnen van haar gelaat vond men in het zijne terug. Ook had hij dezelfde bleekheid als zij. Henk had zich het leven zonder zijn moeder niet kunnen denken. Als hij 's avonds met zijn moeder in de schemering zat, sprak hij met haar over zijn heerlijke toekomst.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek