United States or Burundi ? Vote for the TOP Country of the Week !
Eindelijk hoorde Dorus zijnen geheimzinnigen gast, met eene stem die hem zacht en vreemd klonk als kwam zij uit de verte, aldus beginnen: »Wèl moogt gij zeggen, jonge man, dat ik mee doorleefd heb de dingen die voorbij zijn ook in =dit= land, al was het maar op éénen dag in elk jaar.
"Gekke jongen," zei vrouw Keetje dan, terwijl zij hem het haar uit de oogen streek en medelijdend aanzag, "weet je wat je voor me doen kunt? Vrede houden met Betty." Dorus beet op zijn lippen, als hij antwoordde: "'k Beloof het u", en hij deed zijn best om zich in te houden, als het wonderkind, om hem te plagen, een hoogen rug trok of kromme beenen maakte.
"Je hebt een pakje doosjes verloren." Hij staat op, loopt hem te gemoet en zegt: "Daar heb je ze terug." "Dat is mooi van je," antwoordt de knaap, terwijl hij ze weer opbergt. Daar heb je twee centen." "Dank je, houd ze maar." "Neen, neem ze maar gerust. Je zult toch wel een broodje lusten?" Dorus aarzelt. "Pak aan dan!
"Dat's aardig," lachte Dorus in zichzelf, "hij is me nageloopen. Goed beest!" Hij zag naar buiten. Boppie lag rustig in 't grasperk en keek omhoog naar 't openstaande venster. Zijn stompje staart kwispelde onophoudelijk heen en weer, en toen hij Dorus weer aan 't raam zag, blafte hij zachtjes. "Koest!" "De viool op tafel ziet er vandaag heel anders uit dan gewoonlijk," dacht de knaap.
Moar weetje.... niet zeggen dat ik 't gebrocht heb." Griet keek onneuzel. "Begriep ie 't niet?" zei Santje. Begriepen! Griet begreep 'r niks van; moar verstoan had ze 't best. Ze zou 't bezurgen. "G'n oavend, Griet," zei Santje. "Nacht soam!" zei de deerne, moar begreep 'r niks van. Niks!! had die lillekerd in Dorus zenie?
Zeg, ga eens eventjes van die bank af, en laat mij eens spelen. Ik kan er ook wel wat van.» Nu, dat was niet waar. »Bob!» zei ik ernstig. »Jij blijft van het orgel af, of ik doe het direct op slot. Ik heb moeten beloven, dat ik niemand zou toestaan, hier gekheid te verkoopen, en daarom kun-je mij een groot pleizier doen, door dadelijk op te hoepelen.» »Eerst eens spelen, Dorus!» zei Bob.
"Dat kan ik nu niet, onmogelijk!" antwoordt de knaap, die aan het hoofdeneinde staande, nu en dan zijn hand op het voorhoofd der vrouw legt, of haar de wangen streelt. "Niet waar, juffrouw Keetje," zegt hij zacht, "nu kan ik niet spelen?" "Speel dan toch," herhaalt zij. Dorus neemt, zonder meer te zeggen, zijn viool van de plank en verlaat den wagen.
De burlesque is geëindigd met een schitterende variatie en een finale, die een volkomen meesterschap der techniek vordert. "Bravo! Bravissimo! dat heb je ontzaglijk goed gespeeld," roept Tournel vol verrukking uit, als Dorus den strijkstok laat zinken.
Wacht, hier onderaan" hij leest: "Hoe gaat het met Dorus? Geef hem bijgaand portret; dan kan hij zien, hoe zijn oom er uitziet; ik houd van het ventje; hij zal zich mij wel niet herinneren, want hij was maar vijf jaar, toen ik hem het laatst zag... Hm! Vijf jaar. Dus zes jaren lang was hij toen al weg. Uw broeder Adriaan."
Zeg, Dorus, weet jij geen middeltje, om ze weer in handen te krijgen?» »Wel ja, jongen. Je gaat er doodeenvoudig naar toe, en vraagt ze met een deemoedig gezicht terug. Dan krijg je ze wel.» »Ik zou je danken. Pas op, Mina is niet pluis. Maar nu krijg ik een plannetje. Zeg Dorus, als jij ze eens voor me gingt vragen! Jou zal ze niets doen, want jij bent heelemaal onschuldig aan dit zaakje.»
Woord Van De Dag