Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Het was je plicht hier te blijven. 't Is niet alleen stout van je geweest, maar ook dom, erg dom, Dorus.» »Ach Pa, u weet alles niet. Bob was in den toren gegaan, en daar heeft hij al het geld gevonden en de postzegels, die bij mijnheer Valk gestolen zijn. En toen hij ons dat kwam zeggen, zijn Jan en ik met hem naar boven geklommen, om het te zien.
Langzaam aan maakte hij zichzelven wijs, dat het niet anders mogelijk kon zijn, en eindelijk stond het bij hem vast: Dorus was dood! "Zóóveel geld!" steunde hij, "en geen cent zal ik er van zien. Ach! ach! wat een jammer! 'k Zou Dorusje op mijn handen hebben gedragen, als ik zijn voogd was geworden."
Dat rijmt goed, hè?» »Heel goed,» zei Bob schrijvende. »Gaat maar door, jongens, 't gaat best. Jou beurt, Dorus.» »Ik ben klaar,» zei ik. »Luister maar: „Zij vliegen vroolijk in het rond.” »Dat is waar,» zei Karel. »En dan kan dus volgen: „Of kruipen langzaam op den grond,” want dat doen ze ook dikwijls.» „En brommen haast den heelen nacht,”
Nauwelijks hadden wij aangebeld, of Bob deed ons zelf open. »Dag Dorus! Dag Karel! Kom binnen. Zeg jongens, wat zit ik akelig opgescheept met een neef van me, die gisteravond onverwachts met zijne Moe bij ons is komen logeeren. Bah, 't is zoo'n vervelende jongen. Hij ziet er uit als een zeemlap en hij zit op zijn stoel, of hij een stok heeft doorgeslikt.
Waarom ben je niet bij mij gekomen, om mij te zeggen, wat er gebeurd is, op of na het bal van Polyhymnia?" Dorus zwijgt verlegen. "Is 't waar, Dorus, wat juffrouw Barbara zegt: Ben je toen 's nachts dronken tehuis gekomen, en is 't omdat je je daarvoor schaamdet, dat...?" "Dronken, dokter, ik? Dat's onwaar, geheel onwaar." Een gloeiend rood van verontwaardiging kleurt zijn wangen.
»Waarom speel-je niet, Dorus?» vroeg hij. Vol schaamte hield ik mijne oogen op den grond gericht, maar ik antwoordde niet. »Waarom speel je niet, Dorus?» herhaalde Pa zacht, maar dringend. »Ik was er niet, Pa.» Ik zag, dat mijn antwoord Pa bedroefde. »Dat spijt me van je, Dorus!» zei hij zacht. »Dat spijt me meer, dan je wellicht vermoedt. Ik vertrouwde je zoo geheel, Dorus.»
Eens op een Zondag de tent was in een klein stadje opgeslagen, waar op den sabbat niet gespeeld mocht worden stond Dorus alleen op het ledige tooneel en speelde. Zijn vingers drukten werktuiglijk de snaren en even werktuiglijk liet hij dus den strijkstok op en neer gaan.
En toch zijn Vader zoowel als Moeder onschuldig, Dorus! Als zij dat niet waren, zou ik het toch moeten weten, niet waar?» »Ja, dat denk ik ook, Jan,» zei ik. »Zeker, dat zou ik,» vervolgde Jan. »Dan zou ik het weten. Maar Vader en Moeder zeggen, dat zij het niet gedaan hebben, en ik hoor hen er samen wel over praten, als ik op bed lig en als zij denken, dat ik slaap.
Medelijdend ziet dokter Abels hem aan, als hij antwoordt: "Er zijn meer lieve meisjes in de wereld, Dorus. Troost je; je bent nog zoo jong, dat...." "Hoe kunt u dat zeggen, dokter! Moet men dan eerst oud zijn om lief te hebben?" "Dat niet, Dorus, maar..." "Maar ik zal nooit meer eene andere kunnen lief hebben, nooit! dat weet ik zeker." "Wees kalm en redeneer."
Sommige jongens stortten er zelfs tranen om. Maar Karel Holm en mij speet het 't meest van allen, want wij hadden het meest met hem omgegaan. »Dag Bob,» zeiden we bij het afscheid nemen, en onze oogen waren vochtig, evenals de zijne: »Het ga je goed, jô. 't Spijt me, dat je heengaat.» »Mij niet minder; dag Dorus! dag Karel! Maar 't is om Moe, weet je. Als ik haar maar behouden mag.»
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek