Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Jammer dat ze van geen betere familie is: ik zou haar anders bepaald 't hof maken, misschien trouwen..." "Ze is charmant, dat geef ik je gewonnen, maar geen partij." "Daarom: pour le badinage bon, pour le mariage non!" "Pour le badinage," sist Dorus onwillekeurig tusschen de tanden "zoo'n vlegel!" Hij is op 't punt zich in 't gesprek te mengen, maar hij bedenkt zich nog bijtijds.
Vergelijkingen, die wel is waar in den beginne ten voordeele van den lichamelijk beter door de schikgodinnen bedeelden uitvielen, maar die later, en misschien ook al spoediger dan zij zichzelve wilde bekennen, niet in Dorus' nadeel waren. Maar een bult! En bovendien... hij had immers nooit iets gezegd en er zelfs nooit op gezinspeeld, dat hij haar liefhad!
Een hanglamp, waarvan de pit is neergedraaid, verlicht flauw het binnenste van den wagen en het bleeke gelaat der vrouw, als zij haar hoofd omwendt en op zwakken toon vraagt: "Is daar iemand?" "Ik ben het, juffrouw! Heb je ook iets noodig? Wil je ook eens drinken?" "O, ben jij het, Dorus? Loopt het druk vandaag? Je hebt het warm, kind; 'k zie het aan je voorhoofd; die pruik is te benauwd voor je.
Dorus boog het hoofd en zweeg. Hij dacht, dat hij 't nooit zou kunnen volhouden; maar de veranderde omgeving, de zon, de bloemen, de tuin, de gezellige toon in dokter Albels' huis deden het hunne er toe om de drie weken, die op raad van den geneesheer verdubbeld waren, te doen voorbijgaan, voordat hij het eigenlijk wist.
Meester de Jong zal het echter wel geen prettige dagen gevonden hebben, want wij konden hem dan geducht plagen. Wij hadden nog maar pas op onze banken plaats genomen, of de hoofdonderwijzer trad binnen. Het was echter duidelijk aan zijne kleeding te zien, dat hij uitging. Hij was zelfs geheel in het zwart gekleed, alsof hij naar eene begrafenis moest. »Dorus, kom eens even hier,» riep hij me toe.
In de herberg te Groenendaal zal men haar niet willen opnemen. En hoe zou ik er haar krijgen?" Een oogenblik denkt de dokter na, vóór hij antwoordt: "Ik zal je helpen. Wikkel haar in een deken en draag haar in mijn rijtuig. 'k Zal zelf meegaan en zorgen, dat ze onder dak komt. De knaap kan wel hier bij den wagen blijven." "Och, laat me ook meegaan!" roept Dorus.
Korten tijd na Keetjes dood had hij opzettelijk in gezelschap van Albertines muziekmeester in een naburige plaats eene voorstelling van het Théatre des Nouveautés bijgewoond en Dorus nogmaals hooren spelen.
"Doar za'k oarigheid van hebben," fluisterde Dorus, en met een vervaarlijke stem riep hij der rustende toe: "Zoo mopsneus, bi'j doar! Je hebt ons zeker gewacht!" "Loat die klepben moar stoan," riep Dorus lachende: "went licht dat 'r 't een of ander ienzit dawwe kunne gebruuken as we de moes in 't lief hebben." Griet stond te lachen dat ze schudde. Santje kreeg 'en kleur van angst. Ze wist het.
»Ik vind het leelijk van je, Bob erg leelijk!» zei ik weer. »Als ik den koster roep, word je dadelijk weggestuurd.» »Ja, dat weet ik wel, maar je haalt hem niet, Dorus. Doch wees nu maar bedaard, ik beloof je, dat ik in het geheel geen kwaad zal doen en stil zal blijven zitten. Is het nu goed?» Hij lachte mij vriendelijk toe, terwijl hij dat zeide. De oolijkerd wist wel, dat hij gelijk had.
"'k Geloof het graag, juffrouw Barbara," valt Dorus min of meer onbescheiden in. Tournel, die aan het gelaat van zijn nicht ziet, dat er slecht weer op komst is, mengt zich in het gesprek door te vragen: "En mij, vind je mij niet veranderd, grijzer geworden? Maar Barbara heeft de eeuwige jeugd, is't niet zoo?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek